Forbidden- On Going

2- Flashback

Σε λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια μου - θα έκλεινα τα 23- και ήλπιζα ο πατέρας μου και η μητέρα μου να μην οργανώσουν κάποιο πάρτι όπως αυτό που έκαναν κάθε χρόνο.

Μια φορά, στα 15 μου είχαν κάνει ένα πάρτι και είχαν καλέσει τους συναδέλφους του πατέρα μου. Φυσικά ένιωθα ότι είχαν έρθει από λυπηση που δεν είχα ποιον να καλέσω, πέρα από την Ρεβέκκα και τον Οδυσσέα.

Στο πάρτι εκείνο δεν περνούσα τόσο καλά στην αρχή γιατί ήξερα ότι ήταν όλοι αναγκασμένοι να έρθουν για να μην πληγωθώ. Όμως στη συνέχεια γνώρισα έναν νεαρό και ήταν ο μόνος, εκτός από την Ρεβέκκα, που του είχα πει για ό'τι συνέβαινε στη ζωή μου.

Flashback

Επιστρέφω από το σπίτι της Ρεβέκκας, όταν ανοίγω την πόρτα και βλέπω την μητέρα μου να κρατάει μια τεράστια τούρτα και ένα τσούρμο κόσμο από πίσω με ψεύτικα χαμόγελα. Άρχισαν όλοι να τραγουδάνε το "Χρόνια πολλά". Ένιωσα αξιολυπητη αλλά δεν το έδειξα.

Η Ρεβέκκα που στεκόταν δίπλα μου τραγουδούσε κι αυτή χαρούμενα.

Μετά το τραγούδι κόπηκε η τούρτα και τώρα όλοι μιλάνε για τα επαγγελματικά τους.

Στο "πάρτι" βρίσκεται και το αγόρι της Ρεβέκκας, ο Ένζιο - ναι είναι Ιταλός- και φλέρταραν αγνοώντας την παρουσία μου.

Αποφάσισα να πάω να πάρω καμιά πορτοκαλάδα από την κουζίνα. Αφού πήρα το αναψυκτικό μου, βγαίνω έξω στον κήπο και κάθομαι μπροστά από μια ιτιά, το αγαπημένο μου δέντρο.

Αναρωτιέμαι αν ξέρουν οι γονείς μου πως με έκαναν να αισθανθώ με όλο αυτό το "πάρτι ", γεμάτο με ξένους για εμένα ανθρώπους.

Από τις σκέψεις μου με βγάζει μια μορφή που βλέπω να με πλησιάζει.
Ήταν ένα αγόρι, πιθανότατα 1-2 χρόνια μεγαλύτερος από εμένα.

Κάθεται δίπλα μου και κοιτάει κάτω στο γρασίδι.

"Γεια" του λέω.

"Γεια" μου απαντάει.

"Ωραίο πάρτι"

"Δεν ήξερα γι' αυτό το πάρτι. Άμα το ήξερα δεν θα ερχόμουν. Δεν μου αρέσει να με λυπούνται και να κάνουν κάτι για να νιώσω καλύτερα." του απάντησα.

Γνέφει.

" Πώς σε λένε;"

"Λορένζο. Εσένα;"

"Ελβίρα. Από πού είσαι;"

"Ιταλία. Ο Ένζιο είναι δίδυμος αδελφός μου" είπε.