Forbidden- On Going

1- Ανατολή

Κάθομαι στο περβάζι του παραθύρου μου, κοιτάζοντας τον ήλιο να ανατέλλει.

Δεν είχα καταφέρει να κοιμηθώ πάνω από 3 ώρες το βράδυ, λόγο του άγχους της "δουλειάς". Έτσι αποφάσισα να σηκωθώ και να παρακολουθήσω τον ήλιο να ανατέλλει, εφόσον είχε περάσει αρκετός καιρός που δεν το είχα κάνει.

Πάντα μου άρεσε να σηκώνομαι νωρίς και να βλέπω την ανατολή του ηλίου. Το συναίσθημα που με κατακλύζει αυτή την στιγμή- και κάθε φορά που έκανα το ίδιο - είναι μαγικό. Γαλήνη επικρατεί μέσα μου, παρόλο που εχω άγχος με την "δουλειά" μου.

Δεν την θεωρώ δουλειά, πιο πολύ σαν αγγαρεία την βλέπω. Είμαι διευθυντής δημοσίων σχέσεων στην εταιρεία του πατέρα μου, δηλαδή καμία σχέση με το επάγγελμα που θα ήθελα να ακολουθήσω.

Από μικρή ηλικία ήθελα να γίνω γιατρός, να σωζω ζωές και να βοηθάω ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Βέβαια αυτό το όνειρο δεν το πραγματοποιήσα ποτέ, αφού αναγκάστηκα να δουλέψω στην οικογενειακή επιχείρηση.

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η δυνατή φωνή του αδερφού μου και ο θόρυβος που έκανε η πόρτα του δωματίου μου όταν κοπανησε στον τοίχο.

"Που έχεις βάλει τον φορτιστή μου μωρη?" φώναξε με το που μπήκε μέσα.

" Που θες να ξέρω μωρέ τι κάνεις με τα πράγματα σου, δεν φταίω εγώ που δεν τα τακτοποιείς" του απάντησα με ήρεμο τόνο.

"Α καλά, αφού δεν σ' αρέσει που είναι ατακτοποιητο το δωμάτιο μου, πήγαινε εσύ να το καθαρίσεις. Σιγά μην κάτσω να μαζέψω αυτό το αχουρι" μου είπε πιο ήρεμα απ' ότι πριν.

Γνέφω μπας και γλυτώσω άλλον ένα τσακωμό πρωινιατικα.

Με τον Σταύρο τα πηγαίναμε καλά, αλλά τσακωνόμασταν κάθε μέρα. Δηλαδή δεν είχαμε σχέση μισούς αλλά ούτε αγαπιόμασταν και φερομασταν με τον καλύτερο τρόπο ο ένας στον άλλον.

Όταν ήμασταν μικρά, πάντα με προστάτευε διότι είχε συνηθίσει να το κάνει από αυτά που συνέβαιναν στο σπίτι μας.

Κατευθύνθηκα προς το μπάνιο, αφού πρώτα πήγα στη ντουλάπα για να πάρω τα ρούχα που θα έβαζα στην εταιρεία.

Ακούμπησα τα ρούχα στον πάγκο του μπάνιου, πήρα καθαρές πετσέτες από το ντουλάπι κάτω από τον νεροχύτη.

Έβγαλα τις πιτζάμες μου και μπήκα μέσα στο ζεστό νερό της μπανιέρας. Κατευθείαν χαλάρωσα και βυθίστηκα μέχρι τη μύτη.

..............

Χολαα.

Είναι η πρώτη ιστορία που γράφω και δεν ξέρω καν αν θα την δημοσιεύσω.

Την γράφω ενώ είμαι στο χωριό μου και δεν έχω ίντερνετ άρα θα ανέβουν (αν ανέβουν) πολλά παρτ μαζί.

Μάλλον θα υπάρχουν στοίχοι από WNC  αλλά δεν είναι ακόμα σίγουρο.

Μπαιι