ဤရာစုနှစ် [ ခေတ္တရပ်နား ]

Part [ 3 ] ( Unicode)

" အားးး ကယ်ကြပါဦး! "

ဒေါ်နှိုင်းဝင့်သွယ် ဧည့်ခန်း၌ စကားပြောနေရင်းပင် အလန့်တကြားထအော်သည့် မိမိ၏သား ဖြစ်သူကို စိတ်ပူကာ သွားကြည့်ရ၏ ။ အခန်းထဲသို့ရောက်ရာ အင်္ကျီတွင်ချွေးများစိုရွှဲ‌နေရင်း မောဟိုက်၍ သက်ပြင်းအခါခါချနေသော နှောင်းရတုခေတ် ကိုတွေ့ရသည်မို့ ရေတစ်ခွက်အမြန်ခက်ကာ သောက်ခိုင်းစေ၏ ။

နှောင်းရတုခေတ်သည်လည်း မျက်လုံးအစုံကို ပြူးဖွင့်ကာ ရေကိုမော့သောက်လျက်ပင် ။ ဒေါ်နှိုင်းဝင့်သွယ်ကတော့ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်း နှောင်းရတုခေတ်၏ ကျောပြင်အား အသာပွတ်သပ်ပေးကာ ကရုဏာမျက်လုံးများဖြင့် ငဲ့ကြည့်နေမိ၏ ။ အမြဲပင် အိမ်မက်ဆိုးမက်တတ်သည်မို့ နှလုံးရောဂါ လက္ခာရှိသည့် ရတုကို အမှန်ပင် စိုးရိမ်မိသည် ။

" ရတုလေး အိမ်မက်တွေ ထပ်မက်ပြန်တာလား "

" ဟုတ်တယ်မေမေ ... အဲ့အိမ်မက်ကိုမက်ပြီးရင် သားတစ်ခုခုကို လွမ်းသလိုမျိုးကြီးဖြစ်သွားတယ် ။ ပြီးတော့ တကယ်ကြီး ပြုတ်ကျနေသလိုမေမေရာ ကြောက်စရာကောင်းတယ် "

" ဒီသားဦးလေးကတော့ အတော်ခက်သား ။ သားကိုဗေဒင်ဆရာကြီးက ဟောပေးဖူးတယ် သားက ရာဇဝင်တွေထဲကနေ ဆင်းသက်လာတဲ့ လူတစ်ယောက်တဲ့လေ "

ဒေါ်နှိုင်းဝင့်သွယ် ဤစကားပြောလိုက်သည်နှင့် နှောင်းရတုခေတ် မျက်နှာကြီးပြုံးဖြီးကာ ဂုဏ်ဆာနေ၏ ။ ရာဇဝင်ဆိုသည်တည်းက သမိုင်းတွေထဲက ဇာတ်ထုတ်လို့ပဲထင်မှတ်ကာ မိမိကိုယ်ကို ဘုရင်တစ်ပါးဟု ထင်မြင်နေပေရဲ့ ။

" အယ် ကျန်စစ်သားတို့လိုလား ... အဟိ "

သွားအဖြီးသားဖြင့် ဂုဏ်ဆာ၍မေးလာသော နှောင်းရတုခေတ်က ကလေးစိတ်မကုန်သေး၍ စိတ်ကူးယာဉ်နေဆဲပင် ။

" ကယ် ဒီကလေးနဲ့တော့ ပေါက်ကရတွေ တွေးနေပြန်ပြီ ။ ရေသွားချိုးတော့ ရာရာလေးကို ပန်းချီသင်ပေးရဦးမယ်မလား "

" အာ ဟုတ်သား ။ အခုဘယ်နှစ် နာရီရှိပြီလဲမေမေ "

" ၇ နာရီ ထိုးပြီး ရတုလေးရဲ့ "

" ရာရာ့ကို ၇ ခွဲ စသင်ဖို့ ပြောထားတာ
နောက်ကျတော့မှာပဲ ။ အမလေး ဘယ်က ဘယ်လို စလုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး ။ သွားဖို့ကို မှီတောင်မှီပါ့မလားဘဲ ။
တကယ်ပဲ ကားကလည်း တိုးစီးရဦးမှာ "