Mantık Evliliği (bxb)

3

Günümüz ;

Odanın kapısını tıklayıp ses alamayınca odaya girdim. Babamın odada olmadığını görünce masanın önündeki koltuklara oturdum. Bir haftadır evlilik işi hakkında düşünüyordum ve bir karar vermiştim.

Bu bir hafta boyunca evdeydim iyice düşünmek için. Yaklaşık iki kilo vermiştim zaten çok bir kilom yoktu ve olanı da kaybediyordum ama babamların iyiliği için bu durumlara da düşerim sıkıntı yok.

Odanın kapısının tıklanmasıyla kapıya döndüm. İçeriye Baran girince bir süre duraksadım aslında onunla da konuşmam gerekiyordu bu işi ama ilk babamla konuşmam daha iyi olacaktı.

"Ziver Bey yok mu?" Hayır bu ne mal bir soru var gibi mi duruyor. "Maalesef ben geldiğimde de yoktu ben de bekliyorum." Deyip göz temasımızı kestim. Evlilik işinden mutlaka haberi olması gerekiyordu yoksa ablası neden böyle bir teklif sunardı ki.

"O zaman ben de bekleyeyim." Deyip karşıma oturmasıyla kasıldım. Onun olduğu yerlerde geriliyordum. Şu an varlığıyla beni gerdiğinin farkında ama bilerek gitmiyor. "Nasıl gidiyor ?" Demesiyle kafamı kaldırdım.

"İyi sağol senin ?" Deyip parmaklarına baktım. Elleri çok güzeldi. "Bıraktığın gibiyim Emir sağol." Dediğinde gerginliğim daha da çok arttı resmen gerginlik kokuyordum. O sırada odaya babamın girmesiyle gergin ortam azıcık da olsa azalmıştı.

"Oo gençler bir problem mi var ?" Deyip Baran'a bakmasıyla Baran hafifçe tebessüm etti. E ama ben o gamzeye ne diyim ki şimdi galiba kararımı doğru verdim ya. "Hayır ben birkaç evrak için gelmiştim. Emir'i görünce sohbet etmek istedim." Bir insan hem şeker hem korktucu olabilir mi ? Oluyor işte bu öyle bir şey.

"Hemen bakayım Baran." Deyip koltuğa oturmasıyla Baran bana döndü. "Emir çok acilse sen konuş." Dediğinde ne kadar iki yüzlü olduğunu fark etmiştim. "Yok teşekkürler sen konuş." Deyip hafifçe gülümsedim. Bir süre dudağımın kenarına bakıp babama doğru dönüp evrakları verdi.

Babam işini hallederken sadece bana odaklanmış bir çift gözle ona döndüm. Dikkatlice inceliyordu beni. Ulan insan bir utanır , çekinir ne biliyim. Bu adam git gide yakışıklı oluyor sanırım. Her neyse onu incelemeyi bırakıp babama döndüm.

Evrakları Baran'a geri uzatıp "Başka bir şey olursa gelirsin." Deyip evrakları koydu. Baran alıp ayağa kalktı ve gülümseyip kapıya yürüdü. "İyi günler." Deyip odadan çıktı. Babamın bana dönmesiyle ben de ona döndüm. "Söyle oğlum. Kararını verdin mi ?" Dedi.

Sıkıntılı bir nefes çektim içime. Sanki bir hafta önce şirkete gelmeden Altan babam hissetmişti olanları. Demekki tüm endişesi bundandı. "Verdim baba. Ben sizin için her şeyi yaparım." Deyip gülümsedim. Sevinçli bir şekilde kalkıp yanıma geldi. Bana uzunca sarıldı.

"Teşekkürler oğlum. İyi ki varsın." Ağlamaklı sesini duyduğumda gözlerim doldu. "O zaman gidip Baran'la konuşayım ben." Dedim ve birkaç kez gözlerimi kırpıştırıp kalktım. Tam kapıya yürürken "Emir"babamın seslenmesiyle ona döndüm. "Efendim baba ?" Sanki biraz endişeli duruyordu.

"Baran daha bilmiyor." Demesiyle ona baktım. Ne demek bilmiyor. Ben bu çocukla evlenmeyi kabul etmişken onun haberi yok mu yani. Kocaman bir kahkaha atmamla babam daha da gerildi. "Baba ben adama ne dicem o zaman. Nasıl ikna edicem evlenmesi için." Dedim.

"Bilmiyorum Emir ama bir şekilde yapmalısın çünkü Altan'ı bu kadar üzgün görmek beni mahvediyor oğlum." Dediğinde gözünden yaşları aktı. "Tamam baba ona da tamam." Deyip odadan çıktım. E şimdi ben bu adamı nasıl ikna edeceğim ki ? Ablasına sorsam olur mu acaba ? Bence harika olur.