UNSPOKEN PROMISES (ON-GOING)

P25

"Oh e, baka busy lang!" 

"Busy? E, tinawagan ko si lolo kanina sabi niya nag jogging lang!" 

"O, malay mo nagtatrabaho na ngayon. Sinubukan mo na bang i-text?" 

"I tried, but still...hindi siya sumasagot ni isang hi nga lang wala e." Napa-aray ako ng bigla niya akong sabunutan. 

"Kunyari kapa, e gustong-gusto mo naman yung tao. Tingnan mo, hindi ka nga lang tinext bugnotin kana."  Sinabunutan niya pa ako kaisa kaya sinampal ko na ang kaniyang kamay. Tumawa naman siya. 

"Pake mo, hmp!" Pagtataray ko na mas ikinatawa niya lang. 

"Alam mo girl, isa lang 'yan e... it's either, galit pa rin siya sayo dahil nga sa sinabi mong nangyari kagabi o hindi kaya may iba na 'yon." 

"May iba na?" Naibulong ko nalang sa sarili pero talagang malakas ang pandinig ng kaibigan ko kaya narinig niya pa rin ito. 

"Oo, hindi naman kasi malabong hindi magpalit ang isang lalake, bebs. Lalo na 'yung mga lalakeng gwapo, macho, at mayaman! 'Yung mga gaya niya ay tipo ng mga babaeng chikana." Tumigil siya saglit at tinutukan ako ng maigi.

 "Kung ako sayo, i secure mo na 'yan agad si Papa Phoenix. Kasi baka ma out of stock ka, andami pa namang naga-add to chart niyan." 

"Phoenix is mine!" Sigaw ko. 

Nanliliit ang matang napatingin siya sa akin. "Talaga? Sa pagkakaalam ko walang kayo." Nakangisi niyang sabi. 

Sinamaan ko siya ng tingin. Kulang nalang may lumabas na dalawang sungay sa ulo ko. "Hindi, simula ngayon kami na. Humanda ka bukas!" sigaw ko.

Dali-dali akong nag off at tinanggal ang suot na apron. Hinagis ko ito kay Gigi na agad naman niyang sinalo.

"Uuwi na ako, pakisabi emergency lang." Mabilis kong sabi. 

"Fighting! Diligan ang nagwawalang korona!" Naglakihan ang mata ko dahil sa isinigaw niya. Mabuti nalang at malakas ang tugtog ng buong bar. 

"Gago," sigaw ko at ngumiwi. 

Nagpalit ako ng damit ko, nakasuot pa rin kasi ako ng maiksing damit, dahil nga bar na ang binuksan namin. Pagkatapos nun ay dali-dali na akong lumabas at tinungo ang parking lot kung saan nakaparada ang aking sasakyan. 

Bago ako pumunta sa paroroonan ko'y sumadya muna ako sa isang bakery sa mall para bumili ng cake. Inisip kong mabuti kung anong masarap at magandang ibigay. Pero sa huli, pinili ko pa rin ang isang simple at bilog na cake. 

Pinalagyan ko ito ng sulat at nang makita ko ito'y lumabas ang ngiting tagumpay ko. 

"Tingnan lang natin kung hindi ka maging marupok sa ibibigay ko." Nakangisi kong sabi sa sarili. 

Nang makalabas sa mall ay dere-deretso ang lakad ko hanggang sa sasakyan ko. Nang makapasok ay nilagay ko naman sa passenger seat ang cake bago pinaandar ang sasakyan. 

Ilang minuto lamang ang binyahe ko papuntang bahay nila Phoenix. Habang palapit ng palapit ako'y hindi ko alam kung bakit sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Excited ako sa gagawin pero kinakabahan ako kasi baka hindi pa naman niya binubuksan ay tinapon na niya sa basurahan. 

Sana talaga buksan niya. . . 

Pinarada ko ang aking sasakyan ng makarating ako sa mansyon nila. Kanina nung nasa gate palang ako'y nagtanong na ako sa guard kung narito ba si Phoenix. Nagpasalamat naman ako nung malamang hindi ito lumabas ng mansyon simula kanina. 

Inayos ko ang sarili ko bago ako lumabas ng sasakyan bitbit ang biniling cake. Pumasok ako sa tanggapan at agad natigilan ng kumakaripas na takbo ng isang maid ang sumalubong sa akin. 

"M-ma'am Beverly!" pasigaw niyang sabi. 

"Bakit?" Tanong ko, nalilito. 

"Hindi po tumatanggap ng bisita si sir." Kinakabahan niyang sabi. 

Kumunot ang aking noo. "Ah, nagkakamali ka! Hindi si lolo 'yung pinunta ko dito, si Phoenix." 

"Iyon nga po Ma'am, ayaw po ni Sir magpaistorbo. Kanina pa nga po 'yon ayaw lumabas ng kwarto e." 

"Pupuntahan ko nalang. Alam mo naman 'yung sir niyo hindi niya ako matitiis." Kinindatan ko siya. 

Akmang lalampasan ko na siya para umakyat na ng hagdanan at puntahan ang boss niyang nagmamaldito na naman pero hinarangan pa rin ako ng maid. 

"Ma'am, maawa po kayo. Ayokong mawalan ng trabaho." Nakanguso niyang sabi, naiiyak na. 

Napangiwi nalang ako at tiningnan ang second floor. Mukhang hindi talaga ako makakapunta kay Phoenix ah. Mabuti nalang pala at lagi akong handa. 

"Oh siya...siya!" Pagsuko ko, "ibigay mo ito sa amo mo. Sabihin mo pinamimigay ng maganda niyang nililigawan. At kung hindi niya bubuksan alam mo na ang mangyayari..." 

Nilagay ko ang aking thumb sa leeg at gumuhit dito, mula kanan hanggang pakaliwa. Naglakihan ang kaniyang mga mata at agad kinuha ang box na may laman na cake na hawak ko bago tumango-tango. 

"Ibibigay ko po ito kay ser!" 

"Goods," I smile lovely and give her a flying kiss. "Goodluck!" 

Ngiting wagi ako habang nagtatalon sa aking kama. Kanina pa ako dito at hindi pa rin mawala-wala ang epekto ng ginawa ko kanina. Oo, hindi ako kinikilig kay Phoenix, kinikilig ako sa sarili ko kasi nagawa ko iyon! First time in my life, itong ferson niyo gumawa ng isang kababalaghan. Hindi ko talaga akalaing gagawin ko iyon. 

Pero paano kung... "What if, he didn't open the box?!" 

Naglakihan ang aking mga mata dahil sa naisip pero agad akong umiling at winawala iyon sa isipan pero kasabay din nun ay ang pagpasok na naman ng bagong image sa aking isip kung saan tinapon niya ang box na cake sa labas ng kwarto niya dahil ayaw niyang tumanggap ng mga bagay na galing sa akin. 

"O my gosh, no!" Tumili ako. 

Hindi niya pwedeng itapon iyon! 

Gumulong-gulong ako sa kama at mas lumakas ang tili pero agad din akong napatigil ng biglang padabog na bumukas ang pintuan ng aking kwarto. Ganun nalang ang paglalaki ng aking mga mata ng makita si Phoenix doon na sabog na sabog ang buhok, naka pajama pa at isa lang ang tsinelas. 

"Beverly Garcia, panagutan mo ako!" Sigaw niya. 

Napasinghap ako. O my! 

Itutuloy . . .