Ne Demişler Çok Önemliymişmiş İsptla Bakalım

HAYATA UMMADIĞIN ŞEYLER SENİ BEKLER ..

Günü gün ettim dersem yalan değil. İnanılmaz gezdik. Her yeri bana anlatı muhteşem bir haftaydı. Hayat gerçekten şans verirsek inanırsak sürpriz doludur. Ama günler geçti ve artık geri dönmem gerektiğini bana bakan mektubu ise açma zamanınım geldiğini düşündüm. O gün de hayvanat bahçesine gidip gezdik. Öğlen yemeğini çimlerin üzerinde tepede yedik. Çok güzel herşey rüya gibi inanamıyorum. Aklımdaki düşünceler hiç durmuyor. O da farkında aslında bende sonunda ona hayatımı anlatmaya karar verdim. Akşam geç vakit e kadar oturduk. Sonra odaya gidip mektubu açtık birlikte. Okudukça gözlerim doldu tamamen bir hayal dünyasında yaşamışım okuduklarıma inanamadım. Şaka gibi bu kadar sene kandırılmışım. Beni hep aldatmış aklında başka biri varken bana gelmiş. Bana evlenme teklifi etmiş. Ve evliliğimiz boyunca evli bir başka kadınla daha beraber olmuş. Sırf beni ilgi çekmemek için kullanmış bütün yaşadıklarımız ilgisizliği benimle bir yere gelmeyişi her şey tamamen bir bahaneymiş. Benimle geçirdiği vakitler bile ona acı veriyormuş. Onu affetmemi söyledi beni suçlayarak gittiğinde bile onu affetmemi söyledi. Gerçekçi bir hikayesi olması lazımmış ki ailesine anlatsın. Boşanmak istiyorsam hiçbir zorluk çıkarmayacakmış. Sadece çok pişmanmış. Kendini de beni de böyle bir mutsuzluğa ittiği için çok ama çok pişmanmış. Benden özür diliyor fakat barışmak istersem her şeyi geride bırakacağına söz veriyor. Şaka gibi dünyam başıma yıkılıyor. Yanımdaki adama bakıyorum çok iyi tanıdığımı sandığım adam böyleyse bu nasıldır diye düşünüyorum. Elleri ile gözyaşlarımı siliyor bana sarılıyor beni öpüyor her zaman yanımda olacağını söylüyor. Zamana ihtiyacım var. Bütün hayatım sanki bir yalan gibi. Bu kadar zaman yeni başlangıç diye çıktığım yol bile yalan. Şimdi fark etim ki ne yapacağımı tamamen bilmiyorum. Geri dönsem nereye döneceğim hayatı boyunca beni yük olarak gören anneme mi olmaz. Ona beni yalnız bırakmasını söylüyorum ve kendi başıma oturuyorum o da kapıyı açıp gidiyor. En azından ben öyle sandım. Gece ağlaya ağlaya uyudum. Sabah kapımı bir açtım orada yerde oturmuş beni bekliyor. İnanamadım bana sessizce sarıldı. Çok mutlu oldum saf bir mutluluk beraber kahvaltı ettik konuştuk. Bana burada kalmamı istediğim kadar burada onla kalabileceğimi söyledi. ona teşekkür ettim. Kendi ayaklarımın üzerinde durmam gerektiğini anlatım. Gidip yüzleşmem gerekiyor. Sonra haberleşebileceğimizi söyledim. İnternet den bilet bakmam gerektiğini anlatım bana yardımcı oldu. Kendisi de benimle gelmek istedi. Ona orda eni neyin beklediğini anlattığım halde benimle gelmek istiyor. Beraber hazırlandık. İlk uçakla gitmeye karar vermiştik. bütün gün bana hayatını anlatmıştı işini hayvanlarını ama şimdi fark ettim ki maddi olarak çok rahattı. Bir günde uçak bileti alıp yanımda hiç bilmediği bir yere sırf benim için geliyordu. Bunu fark etmek bana çok iyi geldi. Uçaktan indik. beni tabi ki kimse karşılamaya gelmedi diye düşünürken o yüzsüzü gördüm. Yanımdaki adama bakıp bizi süzmeye başladı. Selamlaştık. Okudu mum diye sordu evet ayrılmak için geldim hemen dedim. Bana hiç boş durmadığımı söyledi. Kendi haline bakmadan. Hiçbir yorum yapmadım. Neler göreceğim daha kim bilebilir diye düşünüyordum gerçekten de öyle oldu. İnsanların yüzlerini zor zamanda hakkını ararken daha net görebiliyorsun bazen tanıdığın kişiler sana yabancı tanımadıkların ise en yakının olabiliyor.