Ne Demişler Çok Önemliymişmiş İsptla Bakalım

GEÇMİŞ OLMADAN GELECEK OLMAZ

Günler geçer zaman kavramını unuturuz bir zaman sonra. Koşturmaktan fırsat bulmazsın aslında geriye bakmaya. Bir zamanlar asana çok acı veren şeyler hatıra olur. Bazen ise hiç kapanmayan yara olarak kalır. Ben ufak yaşta babamı kaybettim. Yaşadığım acı annem abime göre çok ağır geldi bana . Abim dediğime bakmayın hiç abilik yapmadı sanki daha çok ben abla gibi oldum hiç hissetmedim evde benden büyük birisi vardı gibi. Babam rahmetlik olunca zaten annem için beş altı aylık bir acı süreci daha sonra ise gezme hayatı başladı. Hayatına girenler çıkanlar bu durumla ilgili tek söyleyeceğim şey çok şanslı olduğum bu karmaşadan sapasağlam çıktık. en büyük etken ise bence rahmetlik nenem. Bize o sahip çıktı. İyi ki çıkmış. Bir süre sonra ben annemle çok kavgalar ettim kedi köpek gibi olmuştuk artık. Yaptıklarına susmadıkça bana bilediği dişi anlatamam. Beni resmen bir ağırlık olarak görmeye başladı. Her işine karışan hayatına ayak bağı olan biriymişim gibi. En azından tam olarak bana verdiği enerji bu idi. Belki öyle değildi bilmem. Yaşadığı hayat bize çok büyük zararlar verebilirdi. Şanslıydık. Zaman geçer her şey olacağına varır öyle böyle orda bur da kavgalar barışlar ile büyüdük. Hiç çocuk olmamışım gibi . Her gece babama dua ederdim yanımda olduğuna hep inanırdım hele daha inanıyorum. Hayatayken bizi çok severdi ve hele daha ruhu yanımızda. yoksa başka türlü şanslı olamazdık. Zaman hızlıca geçti büyüdük. İnsan çocukken hiçbir şey anlamıyor. Büyüdükçe yalnızlaştım kardeşim deyim artık abi kelimesi insanın içinden gelmiyor. Hep kendi kendi yaşamı kendi keyfi kendi hikayeleri olsun önemli o olsun. Herkes onu düşünsün diye düşünürmüş bunu hemen anlamadım tam 28 senede anladım. Aslında çok saf olan insanlardan korkmak gerekirmiş. Aslında kimse saf değildir bence. Herkes yerini zamanını benzer kimimiz iyilik kimimiz gerçek yüzümüz için. Bu hayata en en önemli şey bence kalbin temizliğidir. İnsanları kandırarak üzerek bir yere kadar gelebilirsin. Hayatı sevmek sevdiğimiz gibi yaşamamız kimseye zarar vermeden mutlu olmamız lazım. Zaten diğer türlü mutluluklar yalan. Kendinizi üzen kimseyi hayatınızda tutmayın. İnsan sevdikleri mutlu olunca mutlu oluyor bence ben hep buna inanıyorum ama mutlu etmek içinde mutlu olmak gerekiyor. 

Ben şu anda bu giderken bunları düşünürken mutlu olduğumu hissetim o yüzden arada geçmiş, gelecek yolculuğum tanıyacağım insanlar hakkında yazmaya devam edeceğim. Arkamdaki oğlanda bir türlü ayakları durmuyor dediğim bir anda ayağa fırlayıp laf söylemeye başladım ki gözüm kararmış şekilde sonra aniden bana özür dileğini bile fark etmediğimi derdini anlatmaya çalıştığını fark ettim ayaklarında yavru bir köpek oymuş iki saattir beni rahatsız eden. Mahcup oldum ve gözlerimi gözlerine gittiğinde sanki dünya durmuştu hislerimi hiçbir kelime anlatamaz. Merhaba dedi izin verirsen öne oturursak yanına sende rahatsız olmazsın o da rahat eder. Tabi ki hemen olur dedim. Yanıma oturdu hayatlarımız sohbetlerimiz başladı. Aslında köpeği almak için çıkmış bu yolculuğa şu anda evine dönüyormuş. Hayvan barınağında çalışıyormuş . Ayni zamanda doktor. Müzikle uğraşıyor. Filmlerden çıkmış gibi. Ben kendimle ilgili ne anlatsam boş kalacak o yüzden çocuğu soru yağmuruna tutum nefes alamasın. Numaramı istedi aslında burada kalmadığımı tatil için geldiğimi söyledim . Bana hotelimi sordu verdim bir taraftan korkarak ismini. Yolculuk nasıl geçti anlamadım ve akşam yemeği teklifine resmen atladım. Bakalım daha beni neler bekliyor. Grup falan hepsini unuttum. Gerçekten bu yolculuk sırf kendi keyfim için ve beş parasız kalacağım işin sonunda. Yemek teklifini kabul ederken bir taraftan ise valizimdeki mektubu duran adam aklımdaydı. İlk defa yine de kendi mutluluğumu aramaya devam edeceğim. Zaten sanırım buradan eve dönebilirim hesap cüzdanımı da düşünürsem. Bakalım hayat ne çıkaracak karşıma :)