2012
"Ve kayıt"
Kamerayı açıp açmadığını kontrol ettikten sonra evin boş duvarlarını çekmeye başladı. İşçilerin taşıdığı kolileri çekti. Etrafta gezdiriyordu kamerayı. İşcilere talimat veren annesini çekti.
"Lütfen efendim onları mutfağa götürün. Teşekkürler efendim"
"Peki hanımefendi"
Kamerasıyla birlikte koşarak annesinin yanına gitti, minik çocuk.
"Anne yeni evimizi beyendim."
Sıcacık gülümsemesiyle, kendisine koşarak sarılan yavrusunu kucakladı.
"Evet bebeyim. Artık her şey çok güzel olucak."
Güler yüzü yavaş yavaş hüzünlü bi hal aldı.
"Artık her şey eskisinden daha güzel olucak."
*
Günümüz~
Çantasını gelişi güzel odanın herangi bir yerine attı. Fazlasıyla yorgun hissettiği bedenini, dağınık siyah çarşafları olduğu yatağına bıraktı.
Bir şeyleri düşünmeye hep böyle anlarda başlardı. Her gün bu sessiz eve girmek canını sıkıyordu. Ona kapıyı açan kimsenin olmaması, en azından bi 'hoşgeldin oğlum' cümlesini duymak istiyordu. Aslında bunların hepsini aşmıştı. Ama zihnini meşgul etmeye devam ediyordu. Belkide kendiyle çelişiyordu, asla aşamamıştı. Babasını, iki gündür nerede olduğunu veya ne yaptığını düşünmek istemiyordu.
Gözlerini sıkıca yumarak başına giren ağrıyı azaltmaya çalıştı. Uykusuzluk ve yorgunluk bedenini ele geçirmişti.
Son senesi olan okul açılalı daha bir ay bile olmamıştı ama devamsızlığı neredeyse dolmak üzereydi. Çalıştığı yarı zamanlı iş okul saatlerine denk geliyordu. Yeni bir iş bulana kadar okulu asmak zorunda kalmıştı. İş arkadaşının ona bahsettiği okul sonrası özel ders vereceği çocuktan haber bekliyordu. Parasıda iyidi, en azından elektiriği ödeye bilirdi. Eve geldiğinde yanmayan ışıktan, babasının yine elektirik fatırasını ödemediğini anlamıştı.
Sıkıntıyla nefes verdi. Oflamak için bile dermanı yoktu. Gözlerini kapatarak uykuya daldı.
*
Uykusunu telefonuna art arda gelen mesajlar bölmüştü. Telefonu uykulu gözlerle bıraktığı yerden alıp saate baktı. 'saat 20:07 olmuş' diye mırıldandı. Evin sesiz oluşundan babasının hala gelmediğini farketti. Bunu umursamamaya çalışarak, Sohbet uygulamasına girip çocuklardan geldiğini gördüğü mesaj grubuna tıkaldı.
Sinem: hepinize inanılmaz haberlerim var
Sinem: bilin bakalım ne öğrendim
Cem: beynini olduğunumu?
Mert: elempsmslals
Sinem: çok komik 😒 ben buna üç yıl gülerim
Mert: takma sen bu salağı ne söylicen bana söyle okuyorum mesajlarını.
Sinem: yiaaaa şapşik şey seviyorum seni <3
Cem: SİNEM!! bunu daha önceden konuşmuştuk. Git eceline başka yerde susa.
Mery: neyi konuştunuz. Ne oldu ?
Sinem: neyse konuyu dağıtmayın 😒
Sinem: fizik hocası ile tarih hocası varyaa. Okul çıkışı tuğçe onları kafede baş başa otururken görmüş. Öslsmsosms
