The one as cold as ice (NL)

Hoofdstuk 9

Voor een paar dagen verbleven Madilyn en Valerie bij Amelia thuis, omdat ze bang waren dat de vader van Madilyn en Amelia, Richard Wilson, terug zou komen. Ze waren beiden flink geschrokken van de gebeurtenis. Samen hadden ze geconcludeerd dat de Richard waarschijnlijk niet zeker wist dat Madilyn in hetzelfde huis als Valerie woonde, dat was positief. Toch waren ze bang dat hij nog een keer langs zou komen om te kijken of hij Madilyn tóch kon vinden. Om die reden had Nathan zijn vader, rechercheur Steve Clark, over het incident verteld. Samen hielden ze de buurt in de gaten om te kijken of Richard terug kwam. Madilyn en Valerie waren ze daar erg dankbaar voor. 

Ondanks dat de situatie verre van ideaal was, vond Madilyn de rust erg fijn en had ze tijd om na te denken over wat er de afgelopen weken gebeurd was. Een paar gedachten bleven door haar hoofd spoken. Ze vroeg zich nog steeds af wat ze die ene avond zo snel door de straat zag bewegen. Stiekem twijfelde Madilyn een beetje of ze het goed gezien had, misschien was het haar verbeelding geweest. Het moment dat ze wakker werd in de bioscoop, had ze ook meerdere keren in haar hoofd afgespeeld. Ze was namelijk wakker geworden toen ze iets kouds tegen haar huid voelde, maar Nathan was de enige in de bioscoopzaal. Toch kon ze zich niet voorstellen dat Nathan zo koud kon zijn, ook al was hij best koud toen ze hem een knuffel gaf na het incident met Richard. Het was toen wel een koude dag geweest en dat kon een goede reden zijn waarom Nathan zo koud aanvoelde. Hoe langer ze over alles nadacht, hoe meer ze over alles ging twijfelen.

Een paar uur nadat Madilyn en Valerie bij Amelia vertrokken waren, reden ze samen de straat in en ging de voordeur van Nathan open. Hij groette de meiden nadat ze uit de auto stapten, ''Willen jullie binnen komen? Het huis is zo goed als klaar.'' zei hij daarna. Madilyn en Valerie groetten hem terug en liepen achter hem aan naar binnen, ''Is goed.'' zei Madilyn. Toen Madilyn binnen stond leek het een heel ander huis, dan toen Nathan het net gekocht had. De muren van de woonkomen waren stralend wit, met één accentmuur die een antraciet grijze kleur had. Ondertussen waren de keuken en de badkamer ook vernieuwd, lag er in elke kamer een nieuwe vloer en was Nathan begonnen met het inrichten van de kamers.

Madilyn en Valerie gingen samen op de bank zitten. ''Willen jullie iets te drinken?'' vroeg Nathan. ''Water, alsjeblieft.'' antwoordden ze na elkaar. Nathan kwam aangelopen met glaasjes water en zette ze op tafel neer, daarna ging hij zitten. ''En?'' vroeg Madilyn, terwijl ze Nathan nerveus aan keek. ''Is mijn pa hier geweest?'' maakte ze haar zin af. Nathan schudde zijn hoofd en Madilyn zuchtte opgelucht. ''Er was wel iemand anders op zoek naar je.'' antwoordde hij. Madilyn trok haar wenkbrauw omhoog en Valerie ging een stukje naar voren zitten. ''Wie dan?'' vroeg Madilyn. Nathan stond op, pakte een visitekaartje en gaf het aan Madilyn.