Hoofdstuk 1

31 5 0
                                    

Ze keek door een kiertje in de kast heen de kamer rond, tot ze met haar blik bij de kamerdeur kwam. Ze staarde aandachtig naar de dichte kamerdeur. Na een paar minuten zag ze hoe deze open ging en hield ze gespannen haar adem in. Zware voetstappen lieten de vloer van de kamer kraken. De voetstappen hoorden bij een man die ze niet herkende. Toen hij in het midden van de kamer stond, zag ze dat hij een pistool vasthield. In één flits werden er twee schoten gelost en hoorde ze een harde klap...

Madilyn schrok midden in de nacht bezweet wakker en opende haar ogen. Ze zuchtte zachtjes, ze had weer een nachtmerrie gehad. Dat gebeurde vaak. Goed slapen, deed ze al jaren niet meer. Toen ze de kamer rond keek, viel haar oog op een straaltje licht van een straatlantaarn. Het straaltje licht scheen door een spleetje in de gordijnen heen, op haar deken. De dekens sloeg ze van zich af, daarna stond ze op en liep ze naar het raam. Bij het raam aangekomen, zag ze dat het regende. Ze woonde al haar hele leven in Aberdeen, dus dat was ze wel gewend. Het regende hier namelijk heel vaak, maar dat vond ze niet erg. Ze vond de regen iets moois hebben, het zorgde voor levendige natuur.

Voordat ze de gordijnen volledig dicht trok, keek ze naar het huis aan de overkant van de straat. In de voortuin van het huis was een bord in de grond geslagen. Het was donker buiten, maar het licht van de lantaarn maakte de tekst op het bord iets beter leesbaar. Op het bord stond 'te koop'. Voordat het te koop was gezet, leefde er een oud echtpaar in het huis, maar ze waren allebei overleden. Meer wist ze eigenlijk niet over haar vroegere buren, ze waren best wel geïsoleerd en ze kwamen niet veel buiten. Madilyn zag vaak vanuit haar raam dat ze hun boodschappen aan huis lieten bezorgen.

Madilyn staarde naar de regen, die druppels op haar raam achterliet. Veel mensen vonden de regen waarschijnlijk niks. Ze vonden het te koud, te nat, te somber. Voor Madilyn maakte dat niet uit, ze kon uren naar de regen staren. De regen maakte haar rustig, wat niet vaak gebeurde bij haar, want in haar hoofd was ze altijd druk bezig. Nadat ze een paar minuten naar buiten stond te staren, schrok ze op uit haar gedachten. Op dat moment zag ze een schim met een grote snelheid door de straat bewegen, wie of wat was dat?!

The one as cold as ice (NL)Dove le storie prendono vita. Scoprilo ora