~OLAYLI YAZ KAMPI~

3. bölüm iyi zamanlar yararları iyleştirir🕊

Herşeyin başladığı ilk gündemi insan hayatına adım atmak için uzun yol sürer yoksa olmayan bi mutlukla mı? olmayan yada yetmiyen o sevgiye mi ? ben zaten sevgisizliği zaten önceden kaybetmiştim önceden sevdiğim adamın bana verdiği ağır yaralarala savaşıyordum beni takmayan insan içinmiydi bu saçma savaş
neydi o herkesin çok sevdiği söz (sevgi insanı değiştirir) diye söyleniyor ya neden gerçekleşmiyordu benim hayatımda hani çok güçlü bir akıntıya karşı yüzmeye çalışırken birden vazgeçip kendini akıntıya ya atarsınya öyle bişeydi işte bu sözün anlamı

Tık Tık (kapı çalar)

-Asya uyan kızım
Bir anda gözümü açtığımda sabah olmuş ve güneş gözümün içine girmeye kararlıydı güneşin benim uyanmam için ışığını bana vururuyordu güneş ışığını verserde yinede ben uyanmak istemiyordum

-Ya anne noldu uyanmak istemiyorum

-Asya hadi uyuduğun yeter kafeterya in bizde orada olucaz kahvaltı yapıcaz yarın Hastaneden çıkıyorsun biliyormusun Leyla Hanım iyileştiğini ve herşey yolunda olduğunu söyledi.

Bunu duyunca gözüm fal taşı gibi açıldı içimden benim burdan çıkmam daha kötü olacağın göstergesiydi galiba diye düşündüm çünkü eve gidersem ve yine dersaneye ailem gönderise o yüzsüz tolgayı görücektim

Bişey demeden

-tamam anne sen çık ben geliyorum dedim

Annem kapıyı kapatıp aşağı indi annemin bu olanlardan hayla haberi yoktu babamın söylemesiyle an ve an itibariyle annem bilicekti.

Bundan korkuyordum ama anneme söylersem herşey bitecek gibiydi babama herşey anlatmak rahatlatıraken anneme söyleceğim sorunlarımı anlatmak istemiyordum çünkü çok korkuyordum elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirip telefonumu aldıktan sonra kafeterya indim babam,annem beni bekliyordu derin derin nefes alarak yanlarına gittim ellerim titriyor göz bebeklerim yavaşça küçülüyor ayaklarım tutmuyordu ama gerginlik yapmayıp hemen hızlıca gittim

annem bana sert sert bakarak

-Asya buraya gel dedi

Ne olamaz babam anlatmışmıydı annem bana o sorunlardan değil bu olayı daha önce anlatmadığım için kızıcağına emindim

Hemen konuşarak

-Ne oldu anne (dedim)
biraz durup sert sert bakarak

sert sert bakarken ne diyiceğinden korkuyordum

-niye geç geldin seni bekliyoruz dedi

Bir anda yüzümdeki gülümsemeyle yok anne geç kalmadım dedim
-neden sırıtıyorsun Asya (dedi)

-hiç anne öylesine (dedim)

Babam söylememişti bana göz kırparak bana işaret veriyordu
Yani daha zamanı değil diyordu diye anlamıştım

(Sandalyeyi çekip oturdum )

Yemeğimizi yiyip biraz sohbet ettikten sonra Leyla Hanım ve Asena gelmişti( Leyla hanımın hastaları pek fazla bugünlük yoktu )

Bizimle beraber eşlik ettiler Leyla hanım taşınacağından bahsediyordu evi hastaneye yakın olmadığından dolayı böyle olacağını söylemişti annem söze girerek

- Leyla Hanım bize çok yardım ettiniz olmasa ben ve kızım Asyala beraber evinize taşımaya yardım geliriz (dedi)

Bir yandan sevindim sanki Asena Leyla hanımın kızı değil bana arkadaş gibiydi oysaki pek onunla iyi sohbet ediyip ve tanışamaştım
Leyla Hanım ilk reddettikten sonra annemin ısrarının üzerine kabul etmişti.yani yarın taşınmak için yardıma gidicektik.
1saat sonra
Biraz sohbetin ardından Annem Leyla Hanım konuşurken babam biraz dışarı çıkmıştı bize kaş göz hareketi yaptı ama annemin korkusundan fazla bakamamıştık Ben ve asena ile birlikte annem ve Leyla hanımın konuşmalarına dayanamayıp babam gibi dışarı çıkma kararı aldık.