მხოლოდ ჩემი

✨🖤✨

კარებს აღებს და ხედავს...
თაეს რომელიც ტირის განადგურებული სახე აქვს და ჩაწითლებული თვალები.

-თე რა მოხდა?

თაე მასთან მიდის და ეხუტება.

-მე და თემინი დავშორდით... გავიგე რაც გააკეთა, მან თვითონ მითხრა მითხრა რაც გაგიკეთათ...

ამბობს თაე და იკეცება.

-დამშვიდდი თე ის წარსულს ჩაბარდა დაივიწყე...

-მაგრამ მეხომ ის მიყვარდა...

ჯონგუკი თაეს როგორც იქნა ამშვიდებს ჯიმინი კი თავისთვის დგას და ვინ იცის რა უტრიალებს თავში.

|ჯიმინის პოვ|

ჯონ ჯონგუკ ჩემი ხელით მოგკლავ.
თაე შენ მიგაყოლებ ზევიდან.
მოიცა მე რა ვეჭვიანობ?
ჯიმინ გეყოს ისინი უბრალოდ მეგობრები არიან.

თავს ვაქნევ რომ ფიქრები გავფანტო და ამ დროს ვხედავ როგორ ეხუტებიან ერთმანეთს

ჯონგუკიც არ იშორებს და ისიც ეხვევა.
ჯონგუკთან მივდივარ და წინ ვუდგები თაე საბედნიეროდ ვერ მხედავს.

-რას აკეთებ?

ვეუბნები ჯონგუკს დაბალ ხმაზე რომ გამოფიტულმა და ნახევრად მძინარე თაემ არ გაიგოს.

-ის ცუდათაა ვერ ხედავ?

-ოთახში აიყვანე და დააწვინე შენი სიხარული შემდეგ ქვემოთ ჩამოდი რომ შენს გასართობ თოჯინას რომელსაც იყენებ, ყველაფერი აუხსნა.

-ჯიმინ საიდან მოიგონე ეს ყველაფერი?

-არაფელი არ მომიგონია რასაც ვხედავ იმას ვამბობ... ახლაკი რაც გითხარი ის გააკეთე.

|ჯონგუკის პოვ|

ღმერთო როგორი ეჭვიანია... ჩემი მოჩი როგორ მიყვარს რომ იცოდეს.

თაე ხელში თავისუფლად ამყავს რადგან სულ რომ ყინულებიან წყალში ჩააგდო არ გაეღვიძება.

თაეს სასტუმრო ოთახში ვაწვენ და ჯიმინთან ჩავდივარ.

სანამ კიბეებიდან ჩუმად ჩამოვდივარ ჯიმინი ვერ მამჩნევს.
ვხედავ როგორ იწმენდს ცრემლებს შემდეგ კი ტონალურით თუ რაღაცით თვალის სიწითლეს ფარავს.