CEHENNEMİ DÖNÜŞTÜRMEK

5) GEÇ KALMIŞTI

-"Tabi ya. Tuvaletin ışığı. Oğlum oraya gitsene sen ya! Üff." Tuvaletin ışığının odayı biraz olsun aydınlatacağına inanıyordum ki

-"İKİ IŞIKDA AYNI ANDA PATLADI ZATEN." Sinirlenmemek için elimde hiçbir sebep yoktu.

Birden bire oldu.

Sadece iki saniye ışıklar gelip gitti. İki saniyemi aldı. Bir ve iki. Bitti.
    Adımlarım kapıyı çoktan bulmuştu. Titreyen parmaklarım kapı kolunu kavradı. Eklemlerimin bembeyaz olduğunu görmeme gerek yoktu. Buz gibi terler akıtmanın ne demek olduğunu şimdi anlamıştım. Sırtımın ortasından akan ter damlaları daha fazla ürpermeme ve çığlıklarımı yükseltmeme sebep oluyordu.

-AÇILSANAAAAA. AÇIIILLL. AÇILLLLLLL. İMDAAATTTTTT." Vur vur. Sana dokunmadan!!

-"YARDIM EDİİİİİN. HEMENNN. İMDAAAAAT. İMDAAAAT. ÖLÜCEM . ÖLDÜRÜĞĞ........ titreyen vücudumun iki kemik yığını el tarafından sürüklenmeye başlamasıyla aklımı kaybettim. Bir şeyler yapmalıydım. Yapışkan kan birikintisinin içinden sürüklenirken bir  yandan da tırnaklarımla yere tutunmak için tüm gücümü kullanıyordum.

Isır! Isır! Isırmalıyım??? Kemik yığınını mı?

Sürüklenmeye devam ettikçe kısacık tırnaklarımla  batıramadığım zemine tutunma çabamdan bir kez olsun vazgeçmiyordum. Vazgeçebilme gibi bir seçenek yoktu önümde. Ama bir yandan yapışkan ,pıhtılaşmış ve iğrenç tadı olan kan avuç içlerimle ağzıma doluyordu. Hem tükürüyor hem nefes alamaya ve bağırmaya çalışıyordum.
Benim olmayan bu kan.  Kimindi?
Bütün bunlara rağmen aklım, çırpınırken tekme attığım insanın uzuvlarına kayıyordu. Soğuk ter damlaları benimle oyun oynuyordu. Şimdi de vücudumu yakmaya başlamışlardı..

-İMDAAAAAAAĞ............ AAAAA

   Göz kapaklarımı kapmama gerek kalmadan yaşlar süzülüyordu. Yüzüme bulaşmış olan kanların arasından.

Nefes all! Nefes al! Sadecee... Bayılmak için en berbat zamandasın. Kaç! Yap bir şeyler yapp!!!!

-"YAAğğdd.............

Kırılmasının sesinizi duydum. Omurgam temelli iflas etmişti. Testereyle deşiliyor gibiydim. Tekmelerim onu yavaşlatamıyordu ama şimdi açıdan tekme bile atamıyordum.

-"Utanmadın mı? O kızı benden alan sendin. Bu halde de olma sebebim sensin."

Göğüs kafesim hızla inip kalkıyordu. Kendince isyandaydı.

Ne demişti o? Ben Kimseye zarar vermemiştim. Ben yapmamıştım.. Bilmiyorum. BEN .......... Ölmemeliydim. Ölmeyecektim.

Hissedemediğim parmaklarımı zorladım. Neşteri, onu tutan iğrenç soğuk eli umursamadan çektim. Bu benim ilk kurbanım olmayacaktı. Hızla ve olabildiğince çevikçe Neresi olduğunu göremesem de sanırım kalp hizasına doğru saplayabilmiştim. Beni öldürmek öyle kolay değildi. Böyle bir yerde ölecek kadar aptal da değildim.

Acı içinde çığlığını bekledim ama duyduğum sevinç için de bir kahkahaydı. Işıklar tekrar açılıp sönünce anladım. Sapladığım neşter karnının diğer yarısından geri çıkmıştı. Renksiz gözleriyle yaklaştı. Bedeninden iğrenç bir koku yayılıyordu.

-"Ölüleri bir kez daha öldüremeyeceğini kimse söylemedi mi sana?"

Kahkaham gür sesiyle çıkmıştı ki ağzımdan kanlar akmaya başladı. Ya doğruysa? Saçmalamaaaa! Öldür şunu. Işıklar tekrar yandığın da başım sola dönük olmamalıydı.

-"AAAAAAAAAAAAAAA"

Tepinmeye başladım. Boynuyla bağlantısı sadece bir iplik damar olan kelle aşşağı doğru sarkıyordu.

Umursamadan tek hareketle tırnağımı çıkardı. İlkini. Daha yeni başladığını söyleyen gözlerle bana bakıyordu. Bunlara göz denirse. Benim gördüğüm kanlıda suda yüzen iki çift renksiz gözbebeğiydi.

. Söndü. Yine karanlık. Fazla soğuk. İçinde bulunduğum kan göleti hariç. Ayağımla. ŞİMDİİİ. Tekmemle sendeleyen soğuk varlık geriye doğru düştü. İğrenç bir kokusu vardı. KOŞ. KOŞŞ. KOOOOŞŞŞŞŞ.

Beni kendine doğru çekmesini umursamadan kapıyı açmaya çalışıyordum. Kapıyı ne zaman kilitlemiş olabilirdi??Kapı koluna yapıştım.

Ellerim kayıyordu. Çünkü kan doluydu. Işıkların yanmamasını diliyordum. Ama keşke her dilek gerçek olabilseydi. Yüzüme kan akmaya başladı.. Başımı kaldırdığımdaysa Tepemde Kesik bir gövde duruyordu. Kolsuz, bacaksız boyunsuz ve kellesiz.

Hemen yanımda da bana bu odanın boş olduğunu söyleyen, Yanığında iz olan çocuk vardı. Son gördüğüm görüntü bu olacaktı sanırım. Arkamdan sertçe çekilerek boynumdaki acıya gözlerimi yumdum. Kapının dışından bana seslenen kadın her kimse çok geç kalmıştı.