Ne Demişler Çok Önemliymişmiş İsptla Bakalım

Karmaşıklar

Bir sabah erkenden uyanıp herşeyin darmadağın olduğunu farketmek. Yataktan kalkıp ben ne yaptım demek çok acı verir. Hepimiz böyle şeyleri yaşıyoruz. Bazen kabullenip hayatımıza devam ediyoruz bazen ise kabul etmeyip adım atıyoruz. Ben bugün adım atmaya karar verdim. Kendimin ne kadar fedakırlık yaptığımı ama hiçbirinin bir önemi olmadığını farketim. Artık bir adım atmam gerekiyor. Hayata bir kere geliyoruz ve ben ne yapıyorum. Kimse için hiçbirşeye değmez. Ben hayatı çok seviyorum yaşamayı. Peki yanımdakı insan için sevdiğim şeyleri yapmama değer mi? Hayır değmez. İçimdeki mutsuzluğu huzursuzluğu görmeyen beni anlamyan benim onun için yapduğım fedakarlığı farketmeyen insanlar. Yavaş yavaş yerimden kalktım dolaptakı çantamı aldım içine üç beş eşyamı koydum hiçbir açıklama yapmadan kapıdan çıktım.  Not bile bırakmak içimden gelmedi. Nereye gidiyorum diye düşünmedim heran vazgeçmekten korkuyorum . Yolumu aldım annemın evıne dogru ama ordada benım yerımın olmadığını başımın çaresine bakmam gerektiğini biliyorum içimi bir korku sarıyor. Aslında korkusuz korkak olduğumu düşünüyorum ve geri dönüyorum. Bir insanın güvenebileceği bir ailesi yoksa ne yazık ki böyle çıkmazlarda oluyor. Tatilde bile annemın yanına gidemıyorum kafamı dağıtımayorum. aslında yapayanlızım belkida bu yuzden bu kadar fedakar oluyorum biraz değerli olmak için veya ailemin vermediği değerden dolayı ben kedımın iyi olduğunu hatalı ben değilim ıspatlamak istiyorum. Bilmiyorum aslında hissetiğim hiçbirşeyden emin olamıyorum. Hayata kim neden emin ki. Birçok insan benım gibidir . Bazen bir kitap okuyorum içim rahatlıyor bende böye olacağım diyorum ama sonra olduğum yere geri dönüyorum. Kendimden önce başkaları. Eve girdim kafamda bisiru soru varken, kahvaltıyı hazırladım hiçbişey yok gibi oturup kahvaltı ettık. Kahve içtik öğlen yemege aılemıze gitik. Herşey olduğu gibi devam ediyor. Kafamda deli sorular ordayım ama orda değilim. Gece yatıyorum sabah uyanıyorum moroton bir hayat. Keşke bu ülkede olmasam dediğim bir ülke. Birsürü ınsan içinde yanlızlık . Kimse ile ben ben olmuyorum. Yaşmak istemiyorum burda büyük köklü değişimler istiyor atamıyorum birçok kişi gibi.  Aklımda tek birşey çaresine bakacağım sonlandıracağım bu işi. Mutlu şekilde yaşayacağım . Kimseyi düşünmeyeceğim kendim için yaşayacağım hiçbirşeyi takmaycağım. Bugun bilet sitesine girip İngiltereye biletimi kestim düşünmeden haraket etmeye karar verdim yarın sabah beşte uçuyorum. Çok heyecanlıyım, eve geldim durumu anlatım. Şaşkın şaşkın yüzüme bakıyor ne olduğunu anlamaya çalışıyor. İçimdeki herşeyi anlatıyorum bütün olayları içimdeki fırtınaları. Sadece dinliyor yorum yapmıyor. Sonra ben diyor ben napacağım sensiz. O zaman anlıyorum ki aslında kaybetme korkusu olmadan yaşıyormuş. Ona geri geleceğimi söylüyorum. Hiçbirşey demiyor bende demiyorum gece yatıyoruz. Sabah kalkıyorum hazırlanıp çıkıyorum. Uyumadığını anladım ama hiç tepkide vermiyor bende vermiyorum. Kapıyı çekip havaalanına gidiyprum uçağa biniyorum. Yanımda iki genç çok heycanlı heycanlı konusyor. Onların heyecanı benım heyecanımı tetikliyor. Bir macera benı bekliyor çok heycanlıyım kendı cesareetimden hem korkuyorum hem gurur duyuyorum.