Señorito 1: Hugo Montenegro (UNDER EDITING)

1

"May utak ka rin pala noh." natatawang saad ko rito kaya naman binato ako ng hawak nitong ballpen na agad ko namang nailaga na kinatawa nalang naming mag kakaibigan.

Kinuha ko ang cellohone ko saka nag dial ng number ni Manang. Sino ho sila?rinig kong boses sa kabilang linya.

Nay Sonya, si Hugo ho ito, pwede ko ho bang makausap si Lean?

Ayyy! Señorito kayo ho pala pasensya na ho kakatulog lang ng pamangkin ko pero kung gusto ho ninyo ay gigisingin baka naman hindi pa ho Señorito malalim ang tulog niyon.

No, let her sleep nalang ho Nay. Uuwi narin naman ako mamaya d'yan sa Hacienda. saka ko pinatay ang tawag pag katapos kong mag paalam.

"Damn! Tulog ang Reyna ko." miss kona agad sya lalo na yung pag bubunganga nya sakin.

"Tangina! mo Montenegro, lumayas kana nga." sigaw sakin ni Hexon habang naka-upo sa wheel chair nito dahil hindi sya makakita bunga ng aksidente.

"Urat na urat lang, Lods ."kalmadong saad naman ni Phoenix habang nag rurubics cube na akala mo isang genius.

"Yeah, bright idea kailangan kona talaga ang gamot ko, my Leanpill . "sabay kuha ng gamit ko at lumabas ng opisina.

Sa tagal ng lihim na relasyong meron kami ni Lean kahit kailan hindi ko s'ya nagawang itinago sa mga kaibigan ko. Tanging sa pamilya ko at sa publiko ko lang ito inililim dahil narin sa takot ko kay mommy at sa pwede niyong gawin o sabihin kay Lean.

Alam kong maraming kayang gawin si mommy once na sinuway ko s'ya pero pagdating kay Lean gagawa at gagawa ako ng paraan para ma protektahan s'ya laban kay mommy kahit ang pag tago ko sa relasyong meron kami ni Lean ay handa kong gawin para lang sa kaligtasan ng Reyna ko.

Tumingin ako saglit sa lockscreen ng cellphone ko at nakita ko ang tulog na mukha ni Lean at tanging kumot ko na puti lamang ang taklob nito sa katawan.

"This photo always reminds me that you're mine and mine alone." nakangising saad ko sa larawan saka binuksan ang makina ng sasakyan ko para makauwi na ako sa Hacienda.

NAgising ang aking diwa ng maramdaman ko ang tila pag-angat ko sa ere kaya naman unti-unti kong minulat ang aking mga mata hanggang sa maaninagan ko si Señorito Hugo at tila buhat-buhat ako nito.

"Se-Señorito , kelan kapa nakauwi? Ibaba moko gagi mabigat ako" saad ko at nag pumiglas pero lalo nitong hinigpitan ang kanyang pagbuhat sakin kaya naman hinayaan kona lang siya na buhatin ako. Wala ako sa mood mag kumilos dahil inaantok nako. Hula ko nga ay baka nasa ala-una na din ng madaling araw.

"Kara-rating kolang l, Reyna ko. Continue your sleep hmm." tumango ako bilang tugon dito hanggang sa naramdaman kona lang ang paglapat ng aking katawan sa malambot na bagay at pag-halik nito saakin noo.

.
.
.
.
.

Maaga akong nagising at naramdaman ko ang mabigat na bisig sa aking bewang kaya nag mulat ako ng aking mata at nakita ko ang gwapong mukha ng Señorito Hugo ko.

"Ampogi mo talaga, Señorito ko." kinikilig na saad ko at hinawakan ang matangos nitong ilong at mapula nyang labi.

"Naol perpek peys." napanguso ako dahil dun.

Napabuntong hininga ako "Hay, nako bakit kaya na inlababo sakin kahit may pagka bungangera ako minsan tapos parang sigaw ewan tapos may pagka maldita pa." haysss nakakaloka talaga to si Señorito iba rin ang nais eh jowain katulong pa talaga.