"At saan ka pupunta?" dumagundong ang boses ko sa buong sala.
Alam kong pupunta na naman siya kay Datu Alimasig without me. Bagot na bagot na ako dito sa bahay. Hindi man lang ba niya naisip na pwede akong ipakuha ni Datu Alimasig dito?
Lumapit ako sa kanya at binigyan siya ng masamang tingin. Gano'n na lang ba ang lahat? Iiwan lang niya ako without knowing na natatakot din ako.
He sighed deeply. "Bakit ka pa kasi sasama? Mapapahamak ka lang." sagot niya.
Nanlaki ang mga mata ko sa sagot niya. I thought I'm safe if I'm with him.
"Hindi mo ba naisip na baka lusobin ulit ni Datu Alimasig itong bahay mo tapos baka kunin ako?" tanong ko.
Napatingala siya. "Ang kulit mo Jameela." halos pasigaw 'yun.
I turned back and walk towards my room.
"Bakit ba ang tigas ng ulo mo?" tanong niya.
Humarap ako sa kanya at binigyan siya ng nakakapagod na tingin.
"What are your reason para ikulong ako dito sa bahay? Alam kong 'yung iba dito ay hindi rin pinapalabas ang kanilang mga asawa but our marriage is fake." I said and I arched a brow.
"It's not a fake marriage but we did that kasi marami na ang nakakahalata sa'tin." sagot niya na nagpagulat sa akin.
"So, what are your reasons?" I asked sarcastically.
He shook his head. "Ayaw ko lamang na makita na iba ang tingin sa'yo ng Alimasig na 'yun." sagot niya.
Ang kanyang sagot na mas lalong nakapagpagulat sa akin. Nagseselos ba siya? What's the matter? Hindi naman ako mahahawakan ng Alimasig na 'yun hanggang tingin lang.
"Hindi naman niya ako mahahawakan, Malik. Hanggang tingin lang." sagot ko.
Hinawakan niya ang dalawang balikat ko. "Ang mga tingin na para bang ika'y kanyang pinagnanasahan na hindi ko matiim at ang aking loob ay para bang nagsusumigaw sa galit. Hindi ko mawari ang nararamdaman na ito ngunit para sa akin ay nais ko lamang na ika'y proteksyonan."
"Nagseselos ka ba?" tanong ko.
He looked away. No words came out from his mouth. Umalis siya na walang ano mang salita na lumabas sa kanyang bibig and he left me her with whole curiousity.
May kakaiba akong naramdaman sa suot kong palda kaya ako'y dumiretso sa banyo. My period came. May napkin ba dito? What will I need to do here? I don't know what's the exact date today. Hindi ko rin alam na darating na pala ang period ko.
Bumaba ako sa kusina at nakita ko doon si Aminah na naglilinis. She's the helper here and I know that she can help me.
"Ngin tuba, Bai? Gagutëm ka dën?" tanong niya at agad akong umiling.
A/n: Translate: "Ano 'yun, Bai? Nagugutom ka na ba?"
"May napkin po ba dito?" tanong ko at kumunot naman ang noo niya.
Naku! Bakit na ako naghahanap ng napkin dito? Kailan nga nagkaroon ng napkin sa Pilipinas? O hindi kaya ay hindi tama ang nasabi kong salita.
"Ano po 'yun? Apkin?" tanong niya.
Ano nga ang Tagalog ng Napkin? I need Google pero walang Google sa panahon na ito. Nag-isip-isip ako ng mga salita hangga't naisip ko na ang Tagalog pala ng napkin ay pasador. Perks of being obsessed in dictionary back in elementary.
"May pasador ka po ba?" tanong ko.
Napangiti siya sa akin. "Hindi ko po alam kung ano pong salita ang una niyong sinabi ngunit kung pasador po ang inyong ibigsabihin ay maramirami po akong nagawang pasador. Maghintay po kayo dito at ito'y akin kukunin." sagot nito bago umalis.
Dumating siyang may dalang maliit na kahon at inabot ito sa akin. Tinanggap ko naman 'yun at binuksan. Bumungad sa akin ang mga tela na hugis napkin nga. When I was in high school, I remember this. Gumawa kami ng ganito dati sa TLE and it's really good ngayon magagamit ko na ito.
"Sukran," pasasalamat ko.
She nodded. "Afwan,"
Umalis na ako at bumalik sa aking kwarto pero ang problema ay hindi ko naman alam kung paano gagamitin ang binigay niya. Nagsuot na lang ako ng makapal na malong at kumot at nagkulong sa kwarto.
Ramdam ko ang sakit ng puson at likod ko kaya pinikit ko na lamang ang aking mga mata at hindi ko nalaman na ako'y nakatulog na. I woke up by Malik's touched in my hair.
"Assalamu Allaikom," he greeted.
I smiled. "Wa Allaykum Salam." I greeted back.
Medyo nahiya pa ako dahil may period ako ngayon. Baka sobrang baho ko na.
"May period ka?" tanong niya.
Tumango ako. "Hindi ko alam kung paano gamitin 'yung napkin sa panahon na ito. Tela kasi." sagot ko.
Natawa naman siya. "Dito ka na lang muna,"
"Don't laughed at me. Hindi naman kasi ako lumaki sa panahon na ito." I rolled my eyes.
He laughed again. "Okay lang 'yan. Doon na ako sa kabila matutulog."
Naramdaman ko na naman ulit ang puson ko. Napakasakit. Wala namang pwedeng inomin na gamot dito.
"Masakit ba ang puson mo?" tanong niya.
Tumango ako.
"Sabi ko na nga ba. Hindi ka talagang pwedeng sumama sa'kin e."
Umasim ang mukha ko sa sinabi niya. Kung wala lang talaga ito e sumunod na ako sa kanya.
"Too bad. Kung hindi lang ako dinatnan. Sumunod na sana ako." sagot ko.
He shook his head. "You are too brat, Jameela!" he said.
I laughed. "I'm not brat. My parents and Ayesha know that." I replied.
"Kung hindi nga matigas ang ulo mo edi sana nag-aaral ka pa rin ngayon kahit pinag-uusapan ang kasal natin." panlababan niya.
"They are talking about our marriage while you are in this century. They thought you are working. How's your project in reality?" I asked sarcastically.
He laughed. "My project was stopped because you followed me here."
"What if hindi naman talaga 'yun nag-stop and it's keep going through a lot of happenings here?" my head furrowed.
He laughed sarcastically at this time. "Kung hindi 'yun titigil edi wala na tayong mission dito and remember what is the message from my grandmother who gave by a dove last week?" he stopped a bit. "Maaaring nabago ang tadhana." he continued.
YOU ARE READING
Lighten the Darkest Past (Ongoing)
Historical FictionJameela Ferdaus, isang simpleng dalaga na nakatira sa Maguindanao. Sa kagustuhang makapagtapos ng pag-aaral ay naglayas siya nang magpasya ang kaniyang ama na siya'y ikasal. Sa hindi malamang pagkakataon habang ibinubuhos niya ang mga luhang nag-uun...
