"အဆင္ေျပမွာပါ၊ အစ္ကိုက
ညစာေကြၽးခ်င္တာမို႔ ညီ ထယ့္ကို
ေခၚလာေပးမလား၊အစ္ကိုပါ ကူေခ်ာ့ေပးမယ္ေလ "
"အင္းပါ ညီႀကိဳးစားၾကည့္မယ္ "
"Jungkook လည္း ညက်အစ္ကိုတို႔ဆီလာမယ္ လို႔ေျပာတယ္။
ေလးေယာက္ အတူတူ ထမင္းစားၿပီး
ညက် လမ္းေလွ်ာက္ၾကမလား ညီ "
"ေကာင္းသားပဲ ညီလည္း ေဆးဝယ္စရာ႐ွိတယ္၊
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ တစ္ခါတည္းဝယ္လိုက္မယ္"
"ေဆးက အျပင္မွာ ဝယ္ေသာက္မလို႔လား ၊
ေဆးခန္းမသြားေတာ့ဘူးလား"
"မသြားေတာ့ဘူးအစ္ကို၊ဒီအတိုင္း
အျပင္မွာ ဝယ္ေသာက္လို႔ရတယ္ ေဆးကအတူတူပဲ၊ဆရာဝန္ဆီသြားရင္
ဆူလို႔ မၿပီးႏိုင္ဘူး။နားေတြ ၿငီးတယ္"
သူဟာ အဲ့ဒီလိုကို ေပါက္တီးေပါက္႐ွာ
သိပ္ႏိုင္တာ။ ေဆးကုေပးတဲ့ဆရာဝန္ကို
ေတာင္ သူက တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး
စိတ္မ႐ွည္ေနဘူးတဲ့ေလ။
***
" Hyungေရ ကြၽန္ေတာ္လာတယ္ "
ထယ္ဟာ ဒီရပ္ဝန္းရဲ႕ ဆည္းလည္းေလးမို႔လားမသိ၊
သူမ႐ွိတာနဲ႔ ရယ္ေမာသံတိတ္ဆိတ္သြားတာ
သိသိသာသာပဲ။
သူေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း
ၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံေလးဟာစီကနဲ။
"ေပ်ာက္ သြားလိုက္တာ တေမ့ပါပဲလား
ထယ္ရယ္ ၊လာလာ Hyung အဆင္
သင့္ျပင္ထားတယ္ ၊ညစာစားမယ္ "
"စားရမွာေပါ့ ၊ကြၽန္ေတာ္က
Hyung လက္ရာကို လြမ္းေနတာ ဗ် "
မီးဖိုခန္းထဲ ဝင္လာၿပီး ညီေဖ်ာ္ထားေပးတဲ့စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ကို
ေသာက္ရင္း ထယ္ပုံစံကျပဳံးျပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ပါပဲ။
"ထယ္ မင္းစားခ်င္စားႏွင့္ ေနာ္၊ငါ
ေဂ်ာင္ကု အက်ႌဝယ္ မယ္ဆိုလို႔
လိုက္သြားလိုက္ဦးမယ္ ခဏပဲ "
"ဘယ္သူကမင္းနဲ႔ေခၚလို႔ စကားေတြ
လာေျပာေနတာလဲ "
"ေအးပါ "
ထင္တာသာမမွားဘူးဆိုရင္ညီတစ္ေယာက္ ထယ္
မသိေအာင္ ႀကိတ္ရယ္ေနလိမ့္မယ္။မ်က္လုံးေတြ မွိတ္မသြားရင္ေတာင္ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေလးေတြ တြန္႔ေကြးသြားပါလိမ့္မယ္။ခဏေနေတာ့ ဆိုင္ထဲကေန Jungkook နဲ႔အတူတူထြက္သြားခဲ့ပါတယ္။
Part-11(Z)
Start from the beginning
