The LOEY

Part 51

"ကျွန်တော် စောင့်နေမယ်နော်"

မေးခွန်းမထုတ်တော့ဘဲ ထိုစကားတစ်ခွန်းသာဆိုပြီးသည်နှင့် ဘခ်ဟျွန်းကားပေါ်ကဆင်းလာလိုက်သည်။ ဓားခုတ်ကောင်ကတော့ သူနှင့်အတူပါလာသော်ငြား အီဂျူးနှင့်ချန်းယောလ်ကမူ ကားပေါ်တွင်ကျန်နေခဲ့၏။ ချန်းယောလ်၏အပြုအမူတွေကို ဘခ်ဟျွန်းကြောက်လန့်နေရခြင်းသည် ယခင်အချိန်များက အေးတိအေးစက် ချန်းယောလ်ကို ပြန်လည်ခံစားနေမိသောကြောင့်လည်း ပါသည်။ မျက်ဝန်းများက သူ့အပေါ်စိမ်းသက်နေသော အကြည့်များအပြင် အေးစက်စက်စကားလုံးများကြောင့်။ ခါတိုင်းဂရုစိုက်နွေးထွေးပေးသည့် ချန်းယောလ်ကို ကျင့်သားရနေသည့်အားလျော်စွာ ယခုကဲ့သို့သော ပုံစံက ဘခ်ဟျွန်းအား မနားမကပ်ရဲဖြစ်စေသည်မို့။

အိပ်ခန်းထဲတန်းတန်းမတ်မတ်လျှောက်လာပြီးသည်နှင့် တံခါးပိတ်ချလိုက်သည်။

'သူဘာလုပ်နေတာထင်လဲ'

'ငါကဘယ်သိမလဲ'

ဓားခုတ်ကောင်ဟာလည်း ဘခ်ဟျွန်းထံမျက်နှာသာ မပေးချင်သည့်အလား၊ လေသံက ခပ်ဆတ်ဆတ်ဖြင့်။ နဂိုတည်းက သစ္စာဖောက်ထားသည့်အချက်နှင့်ပင် စိတ်မကြည်သော ဘခ်ဟျွန်းဟာလည်း ဒေါသလေးမဆိုစလောက် ပြူလစ်ထွက်လာ၏။

'မသိရအောင် သတင်းသွားပို့တာ ဘယ်ကောင်လဲ !'

ဓားခုတ်ကောင်ကလည်းပြန်ချေပရှာသည်။

'ဓားလေးတစ်ချောင်းတောင် နိုင်အောင် မ,မနိုင်ဘဲ တစ်ယောက်တည်း ဖြေရှင်းဖို့လုပ်နေတာ ဘယ်ကောင်လဲ !'

ဘခ်ဟျွန်း " .......... "

လက်မခံချင်သော်ငြား ထိုစကားက အရှိုက်ကိုထိသွားစေသည်။ အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူရှိုက်ရင်း ဘခ်ဟျွန်းရင်ထဲက လေအပူလုံးတွေကို ဟူးကနဲမှုတ်ထုတ်ကာ စိတ်ထိန်းလိုက်သည်။ ချန်းယောလ်နှင့်ပက်သတ်၍ အဆင်မပြေသေးသော ဤအခြေအနေတွင် သူဓားခုတ်ကောင်နှင့် ပြဿနာမတက်ချင်ပေ၊ တစ်ခုခုဆို တိုင်တောရန် အားကိုးကလည်း စိတ်ဆိုးနေသည်မဟုတ်ပေလား။

"မင်းဘာသာဖြေရှင်းမှာကို ယုံကြည်ပြီးစောင့်နေလို့ကတော့ ဟိုဝက်သိုးကောင်လည်း သေနေလောက်ပြီ"