"Whose room is this?" I asked while walking to the bathroom's door while clutching the white clothes.

"Mine."

Chill ran through my spine.

Is this the room where he left Calla and told her to not go out?

I stared at him and nod afterwards as I opened the bathroom's door and walked in. Sinara ko ang pinto na may dinadalang mabigat na pakiramdam sa puso.

Bakit ganito? Kahit patay na si Calla ay pakiramdam ko'y buhay na buhay pa rin siya. I can feel her behind the walls of the mansion.

Did she grew up here?

Ang daming tanong ngunit walang sagot.

Nang lumabas ako ay nakahiga na si Lordcan sa kulay puting malambot na kama niya. He's shirtless at nakapatong ang ulo niya sa mga palad niyang ginawang unan. Nagkasalubong ang mga paningin namin na parang kanina pa siya naghihintay at nakatingin sa pinto mg banyo.

"Sweet..." I don't know if it is a compliment or just his comment. His darkening eyes stuck on me like it's a magnet that will never pulled apart.

Sumenyas siya sa akin na lumapit sa kaniya kaya bilang kasunduan namin ay sumunod ako sa kaniya.

Ang sabi niya lang, habang narito ako sa loob ng mansion ay kailangan kong umaktong sumusunod sa mga utos niya.

My dress swayed as I walked towards the white bed.

"Let's cuddle." he pulled me as I fell on his strikingly wide muscled bare chest.

"Bakit? Giniginaw ka ba?"

Hindi niya na ako sinagot at siya na mismo ang umayos sa position ko. I lie in a curved position as he cupped my body with his strong muscled arms.

'Di ko na talaga siya maintindihan. Madalas galit, minsan mabait.

"Are you like this with Calla?" napatikom ako sa bibig ko at napapikit nang napagtanto kung ano 'yong sinabi ko.

Saglit siyang natahimik bago ako sinagot.

"Nagsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi."

Hindi ko alam pero ramdam ko ang paninikip ng dibdib ko. Bakit parang naaapektuhan ako? Dapat ay hindi 'di ba? Kasi naman, 'di niya pinaparamdam sa akin na iba ako. Syempre iisipin ko talagang mahal niya pa si Calla kahit wala na siya.

Pakiramdam ko ay pumapangalawa ako kay Calla na siyang nangunguna sa kaniya.

"Do you still love her?" kahit ang sikip sa dibdib ay nagawa ko pa ring magtanong.

"It's too late to love her. I didn't love her when she's still here but I felt empty when she was gone." he's being honest, I can hear from his voice his true feelings. I feel like he's opening up to me.

He's really a beast.

"Would you love her if ever she comes back?"

Ito talaga ng pinakamasakit na usapan. 'Yong harap-harapan. Mas lalo akong sumiksik sa dibdib niya. I can feel his heat and the way his chest moved up and down repeatedly. He's breathing me in.

The silence was more comfortable than his answer.

"I would."

"Then what about me?" muntik ng pumiyok ang boses ko. Nanatili akong nakayuko at nakahiga ang ulo sa dibdib niya.

I can't let him see that he's hurting me. I can easily ignore this feeling before but why can't I escape from it now? How can I ignore this again?

Too painful that's making me feel numb.

A Hundred Billion Worth Where stories live. Discover now