the monster cannibal

×× 12 ××

Ik legde het doosje waarin ik het briefje had gevonden weg en bukte me verder over Dan Maris. Ik tilde zijn arm op en nam zijn zaklamp die tijdens zijn val onder zijn arm terecht is gekomen , deze stak ik weg in mijn nieuwe rugzak. Daarna greep ik de dode Dan Maris vast onder zijn armen en sleepte hem door de gangen mee de trap af naar de onderste verdieping van de bunker V 8. Deze verdieping bestond enkel uit een mortuarium, gevangenissen en ultra beveiligde opbergplaatsen.

Ik sleepte Maris lijk met me mee waarna ik hem in één van de gevangenissen legde. De cel zelf bestond uit een kleine ruimte van twee op drie meter waar een matras op een houten plank die opgehangen met kettingen aan de muur hing en een wc. Verder waren er enkel kale betonnen muren een betonnen vloer een een zware stalen deur met een hele collectie aan sloten om de deur vast te zetten.

Ik stond op en liet Dan Maris lichaam in een verwrongen houding op de kale vloer liggen en liep de cel uit. Echter bleef ik bij de deur staan en draaide me naar het lijk om. Iets in me vond dat ik hem de straf moest geven dat hij verdiende. Hier dood wegrotten is niet genoeg. Als hij een monster wilt, waarom zou het monster dan niet met zijn maker beginnen? Ik liep weer naar het lijk en bleef er een tijdje naast staan terwijl ik van bovenaf op hem neerkeek.

Mijn handen jeukte om hem aan te vallen. Om hem aan stukken te scheuren en te verslinden. Ik heb dan ook geen idee hoelang ik zo heb staan kijken terwijl er twee stemmen in mijn hoofd een strijd voerde. De ene kant van me wilde hem hier gewoon laten liggen, hij was toch dood en dat was genoeg. De andere kant wouw hem opeten...

Ik weet het het idee zelf al klinkt nogal vreemd, maar ik stak dit vreemd gedrag op het programma dat Dan Maris me zelf had aangedaan. Seconden leken minuten te worden en minuten leken uren. Uiteindelijk gaf ik me over aan dit vreemde gedrag en viel ik het lijk aan. Ik sneed een arm af van de romp met de dolk die ik had. Daarna trok ik stukken vlees van de bloedende homp vlees. Bloed droop over mijn handen en over mijn kin. Het doorweekte mijn Kleren en maakte plassen op de vloer. Ik hakte nog ledematen af en nam er serieuze happen van, tot op het bot.

Daarna ontfermde ik me over de romp zelf. Ik maakte diepe snede in de borst van het lijk dat nu op geen enkele manier meer te herkennen was als Dan Maris. Bloed gonsde als een gek uit de wond terwijl ik zijn hart uit zijn borst probeerde te trekken. Ik grijnsde bij het zien van het bloedende hart dat ik in mijn hand hield. Bloed stroomde in lijnen over mijn armen naar mijn ellebogen wanneer ik het hart ophief om er van te proeven. Druppels vielen op de grond neer bij mijn schoenen en vormde zo een spoor van de cel tot aan de trap. Naast de druppels bloed waren er aftekeningen met bloed van mijn eigen schoenzolen te zien.

Terwijl ik het hart verder verslond beklom ik de trap terug naar de vijfde verdieping. Tegen de tijd dat ik het hart op had doemde het plakkaat ,met de opdruk V5, op tegen de muur. Ik duwde de deur open waardoor er een uitgelopen rode handafdruk op de deur kwam te staan waar ik de deur had vast gehad. Ik slenterde naar mijn kamer en plofte neer in mijn nieuwe kist. Ik was totaal uitgeput.

Mijn spullen en de beer legde ik bij me in de kist, zodra ik ging liggen viel de deksel van mijn kist dicht. Ik drukte de beer tegen me aan en viel als een baksteen in slaap.

Voor een wel heel lange periode....