GÖNÜL YARASI(Kalp Gözü)

5.Bölüm

“Bende tanıştığımıza memnun oldum.”

Nur derince gülümsedi.

“Eee biraz kendinden bahsetsene kaç yaşındasın?Nerelisin?Ne yapmayı seversin?Galiba Sevgi Teyzenin akrabasısın.Burda mı çalışacaksın?”

Nur ard arda sorularını genç kızın yüzüne yağdırırken, neden peçe taktığını sormamıştı onu ilerleyen zamanlarda öğrenirdi.Bu sessiz ve gördüğünden beri kedisine sebepsizce kanı akan tatlı kız büyük bir ihtimalle burada çalışacaktı ve Nur yeni bir arkadaş edinmeye hem canı gönülden hazırdı hemde heyecanlanmıştı.

Çocukluğundan beri en yakın arkadaşı Gül vardı.Şimdiye kadar  onunla bağlarını koparmamıştı ve güçlü bir arkadaşlıkları olmuştu.Aslında okulda çok kişi vardı fakat hepsi ona itici geliyordu.Zenginliklerinden dolayı şımarık olmaları genç kızın hoşuna gitmiyordu haliyle de herhangi biri ile arkadaş olma girişiminde de bulunmak istemiyordu.Gül ona yetiyordu.Birde ilk görüşte sevdiği bu kız, arkadaşı olursa keyfine diyecek olmazdı.

Hümeyra çekinse de bu heyecanlı kızı kırmamak için soruları tek tek yanıtladı.

“Ben 24 yaşındayım.Kayseriliyim ve mutfakta birşeylerle uğraşmayı,kitap okumayı,çiçeklerle ilgilenmeyi çok severim.Evet, Sevgi Teyze uzaktan akrabam ve inşallah anneniz kabul ederse burada çalışacağım.”

Nur siz kelimesini duyunca kaşlarını çattı.

“Öncelikle sizli bizli konuşmayalım olur mu?Sen bana direkt Nur de.24 yaşında olduğuna göre de benim sana abla demem gerekiyor.Bu yüzden bir ablam olduğu için çok mutlu oldum.Bende yemek yapmayı çok severim fakat sonu milleti zehirlemek ile bitiyor.”

Genç kız duyduğu sözlerle hafifçe kıkırdadı.Nura yavaş yavaş kanı ısınmıştı.Gerçekten çok tatlı ve sevimli bir kızdı.

Nur da dediğine kısa bir kahaha attı.Ne yapsındı.O da bu işlerde fazla iyi değildi.Ders çalışmaktan fazla zaman bulamıyordu ama elinden geldiğince mutfağa girmeye çalışıyordu.Bir gün kesinlikle güzel yemekler yaapcaktı.”Milleti zehirlemeden...”

İki genç kız öyle koyu bir sohbete dalmışlardı ki az kalsın kahveyi taşırıyorlardı.Nur pişen kahveri fincanlara koyup yanına da su ve lokum da  koyduktan sonra Hümeyra ya döndü.

“Kahveler oldu.Sen beni burda bekle ablacığım.Ben hemen veriri gelirim.”

“Peki.Tamam”

Nur yavaş adımlarla mutfaktan çıktı ve Hümeyra da sessizce onu beklemeye başladı.Yalnız kalınca sitreslenmiş ve elleri terlemişti.Her an biri gelebilirdi ve kendisini nasıl açıklardı hiç bilmiyordu.Sadece Nur’un bir an önce gelmesini istiyordu.Asırlar gibi geçen dakikalar sonucunda Nur mutfağa girdi ve gözlerinde ki ışıltıyla birlikte sevinçle şakıdı.

“Canım ablam,annem seni beklediğini söyledi ve yüzünden anlaşılacağı üzere galiba artık hep bizimlesin. Yeni işin şimdiden hayırlı olsun.Hoşgeldin evimize “kahveli”.Yani şu güzelim gözlere bir isim bulmasak olmazdı.Bundan sonra sana kahveli diyeceğim.Hadi öyleyse annemgili fazla bekletmeyelim"

Hümeyra Nurun sözleri ile kısa bir kahkaha attı ve Nur'un koluna girmesi  ile büyük salona doğru ilerlemeye başladı.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Nur ve Hümeyra büyük salonun kapısına geldiklerinde Hümeyra derince bir nefes aldı.Nur annesinin onay verdiğini söylüyordu fakat ya kendisini görünce bu kararından vazgeçerse?Genç kız bunları düşünmemeye çalışarak Nur’a baktı.Nur'un da sakin olması için büyükçe gülümsemesi ile birlikte, Nur önde genç kız arkada büyük salona girdiler.