Köstekli Saatin Sırrı

Yirminci Bölüm

"Hadi ama kötü adammış gibi davranmaktan vazgeç Shade."

"Bu seni hiç alakadar etmez Gray."

"Son günlerde haddini aştığını düşünüyorum Shade."

"Ah ben de son zamanlarda ayna olduğumu söyleyecektim."

"Siz ikiniz konuşmayı kesin de kaçan kızı yakalayın!"

Ah çok güzel fark edildim!

"DİNGERFİNGER!!! Neredesin kediiiii! Bermuda Şeytan Üçgeni? Ya cevap versenize!"

Koş Olcay ko- ne ara oraya geldi o? Yoksa... Vampir? Büyücü beni buldu mu?

"Yaklaşmayın kan emenler! Yoksa olacaklara karışmam! "

"Sakin bir daha o şekilde hitap etme yoksa olacaklara ben karışmam."

Vauv ilk defa bu kadar gerildiğimi hatırlıyorum. Birazcık korkmuş olsam da kararlı duruşumdan ödün vermedim... Dermişim tir tir titriyordum ki içlerinden en sevecen görüneni konuşmaya başladı.

"Hey seni korkutmak gibi bir amacımız yok rahatlayabilirsin."

Sen onu benim külahıma anlat.

"Kimsiniz?"

"Biz Atlantis'in askerlerindeniz zorla kan emene çevrildik."

"Atlantis mi? Öyleyse sizi prensesinize götürmeliyim.Ah bu arada o elindeki bana ait olan bir şey geri verirsen sevinirim. "

"Bunun ne olduğunu biliyorsan içinde olması gereken şeyi de biliyor olmalısın."

"Tabiki biliyorum Efendi Völjay'ın gözlüğü ve köstekli saati vardı ama kutu şuan boş çünkü Efendi Völjay ona ait olan şeyleri geri aldı benden de kutuyu getirmemi istemişti."

"Efendi Völjay... Büyücünün bahsettiği adam olmalı."

"Adam değil kadın."

"Efendim?"

"Hoşuma gitti bir daha söyle."

Ah tamam kızmayın ama söylemezsem içimde kalırdı. Vampirleri yanımda götürecektim ve eğer prenses gerçekten casussa o zaman elimden çekeceği vardı. Çok güzeldi ve bu ona karşı olan şüphelerimi arttırıyordu. Okuduğum onlarca kitaptan edindiğim tecrübelere göre bu kadar güzel bir kadının alabileceği iki rol vardı: başrol ve kötü kadın. Hangisi olduğunu ise zaman gösterecek. Zaman...

"Ben O-Olcay peki siz?"

Aslında kahverengi yakışıklı adamın ve gri gözlü olanın adını öğrenmiştim. Asıl istediğim ele başları gibi duran sarı saçlı adamın adını öğrenmekti. Adını öğrendikten sonra gevezelik edip ağzından laf almaya çalışacaktım.

"Ben Luis bunlarda Shade ve Gray."

Shade? Gölge demek değil miydi?Ah benim kara yeleli Gölge'm yokluğumu fark etmiş miydi acaba.

"Tanıştığımıza sevindim. Bu arada adın atımla aynı. Onun adı da Shade, Shadow aynı anlama geliyor zaten."

Yüzümdeki kocaman sırıtışa iğrenerek baktı. Ne kadar ayıp. Planım ağızlarından kaf almaya çaluşmaktı ama bu olmamıştı tek kelime bile konuşmadan yol bitmiş onları obaya getirmiştim. Geldiğimi ilk farkeden kişi Karaca olmuştu ve gözlerinden öfke akıyordu kesin azarlayacaktı ya da eğitimimi zorlaştıracaktı. Tam yüzümün asıldığı anda tekrar yüzüne baktım öfke parıltıları gitmiş yerini bir rahatlama almıştı.

"Şey kızgın oldığunu biliyorum çünkü eğitimi astım ama bir kaç saatçikten bir şey olmaz hem daha fazla çalışırım."

Gölge de kurtarıcım gibi yanıma gelip başını önüme eğmişti.

"Sen beni mi merak ettin hım? Aman da aman benim için endişelenirmişte benim kara atlı yakışıklı Gölge'm."

"Gerçekten tek sorun eğitime gelmemiş olman mı Olcay?"

"Eğitim değilse başka ne sorun olsun ki Karaca?"

Karaca'yı üzerine basa basa söylemiştim başta Karaca ne demek istediğimi anlamasa da gözlerimle üç vampiri işaret edince bir kaç askere onları misafir çadırına götürmelerini söylemişti.

"Şimdi söyleyeceklerini söyleyebilirsin Karaca."

Ellerini siyah saçlarının arasından geçirip fısıltıyla bir şeyler söyledi ama duymuştum kesin yokluğumda birşeyler olmuştu.

"Ah Gök Tengrim sen aklıma mukayet ol... Ben gittiğini sanmıştım... Mu'ya döndüğünü."

"Nasıl döneceğimi biliyor olsaydım karşında olmazdım Karaca."

"Deden bildiğini söyledi. Geri dönebilmenin yolunu bulduğunu söyledi. Sandım ki..."

Sözüne devam edememişti çünkü ben hışımla Profesör'ün çadırına doğru koşmaya başlamıştım. Beynim yanardağ gibi fokurduyordu. Nasıl böyle bir şey yapabileceğimi düşünürdü? Beni hiç tanımamış mıydı? Ben böyle biri miydim? Profesör'ü çadırında bulamayınca Börü Han'ın çadırına daldım nöbetçi bile beni durduramamıştı. Koç öfkesi işte ne zaman patlayacağı belli olmayan bir canlı bomba gibiydi. İçeridekileri gözüm görmüyordu çünkü gözüm sadece bir kişiye odaklanmıştı.

"Nasıl böyle birşey yapabileceğimi düşünürsünüz Profesör?!! Nasıl sizi arkamda bırakıp gidebileceğimi düşünürsünüz?! Oradan bakıldığında sadece kendini düşünen acınası bir yaratık gibi mi görünüyorum? Siz beni ölümden kurtarmışken ben nasıl böyle bir şey yapabilirim?"

Sinir katsayılarım arttıkça artıyordu ve bu hiç iyi değildi kızaran yüzüm ve hızlanan soluklarım yakında krize gireceğimin habercisiydi ve öyle de olmuştu. Önce öksürükler sonra kesilen nefes gerisini tahmin ediyorsunuzdur. Otacının koklattığı otlar sayesinde kendime geldikten sonra ben farkında olmadan uyku ilacı vermişti. Uyandığımdaysa yanımda kedicik ve Karaca vardı. Prenses Atlantisli vampirleri görmeye gittiği için benim yanımda o kalmıştı.

"Gerçekten anlam veremiyorum Karaca nasıl böyle biri olduğumu düşünebilir?"

"Deden sadece dönüş yolunu bulduğunu söyledi Olcay. Asla seni onu arkada bırakıp kaçmanla suçlamadı zaten istesende geri dönemeyeceğini bilir gibi bir hali vardı."

"Hayır istesem geri dönebilirim. Çünkü artık nasıl dönebileceğimi çok iyi biliyorum."