---
Nandito na ako sa bahay. And i knew it. Naghihintay nga sakin ang maganda at cute kong anak.
She's chubby, cute, maputi, pink ang lips, she have a color light blue eyes just like me. And her teeth ay nakuha niya sa tatay niya, And maliit siya syempre hindi kami biniyaan ng height eh.
"Mommy." Aniya at agad akong niyakap. "Hello my baby." I said and hug her back "momwy, where have you bwen?" Malungkot niyang tanong.
"Ahm, i have a costumer kasi anak. You know mommy is a wedding designer, right?" Paliwanag ko. "Yeah, bwat why you took so long?" She asked.
"Because... Hindi madali sukatin ang tao dun anak. Tsaka ma-madami sila eh." Pagsisinungaling ko.
"Kumain ka na?" I asked, pagiiba ng topic. "Yes momwy, sa-sabayarn nalang pwo kita." Her accent was so cute. Lalong-lalo na pag mag salita siya ng tagalog.
"Ok po." I answered, agad kaming nagtungo sa kitchen. Kumuha nako ng plato.
"Momwy, can i borrow yow phone?" She asked. "Yes sure, here, don't look at anything ha?" I said. Kahit ano lang kasi ang mapipindot niya sa youtube, alam niyo na bata kahit ano lang pinipindot!
"Momwy, when will i see my daddy?" She asked. Malapit kung matapon ang kinain ko. "Uh...." Nagiisip ng palusot.
"when you grow up, so eat lots of vegetables and fruits. and if you're big you'll see your daddy." Palusot ko. "Ok, and momwy! I fowgot i have a sowpwise fow you!" Her cute british accent.
"What is it?" I said, agad siyang tumayo at kinuha ang papel sa center table namin dito sa sala.
"What is that?" I asked nang makalapit siya sakin. "This is me, this is you, and this is.... Daddy." Malungkot niyang binanggit ang daddy.
"Wow!" I said at tinignan isa isa ang tao na drinowing niya. "Momwy." Paiyak niyang tugon at lumingon ako sakanya.
"What?" I said at paluha nadin pero pinipigilan ko. "Momwy, where is my daddy?" She asked "he-hes working anak." Pinipigilan ang hikbi. "I miss him. Even i dont see or feel his kiss and hug. I still miss him." Aniya at dun ako naiyak.
I hug her immediately. "Nandito naman si mommy." I said while hugging her "mommy, your enough to mwe but... I want to see and hug or kiss dadwy too." Aniya habang umiiyak.
Habang nagyayakapan kami dito ay biglang bumaba si max.
"Anyare sa mag-ina ko?" Aniya, agad humiwalay sa yakap si lexa at tumakbo kay max. "What happened to you baby?" Max asked, karga-karga na ito si lexa.
"I want to see dadwy." Lexa said. "Y-your daddy?" Tanong ulit ni max at tumango si lexa. Nakayakap na si lexa sa leeg ni max at si max naman ay pinapatahan ito at hinihimas ang likod.
Di na namin na malayan nakatulog na si lexa, agad namang dinala iyon ni max sa taas.. sa kwarto namin.
Pagkababa ni max ay tumabi agad siya sakin.
"Pano yan hinahanap na ng anak mo ang tatay niya." Max said habang nakatingin sa mesa.
"Ano ng gagawin ko nito?" Tanong ko, bigla niyang binuksan ang tv at bumungad samin ang....
Reporter.
Panganay na anak ni president bongbong marcos na si sandro marcos ay ikakasal na raw ulit ito?
"Shit! Ano? I-ikakasal na? S-si sandro?" Tanong ni max habang turo-turo ang tv gamit ang remote.
"Oo, i...kakasal na siya. Di ko alam kanina na siya pala yung costumer ko." Usal ko at namilog ang mata niya.
"Mr.Sandro marcos, totoo po bang ikakasal na kayo at ito ay biglaan lamang?"
"Ah, yes.. it's just sudden. And.. I want you to respect me, and I don't want trouble and fake news to happen at our wedding." Sandro said.
"Pero sir sandro, sabi-sabi ng iba may anak ka po daw sa dati niyong asawa? Is that true Mr. Sandro?"
"Well... I can't answer that question, can you all excuse me?" Sandro asked.
"But Mr.Sandro..."
"I said, excuse me. Sorry." Sandro said at naglakad na patungo ng kotse nila.
Napanganga si max sa narinig niya.
"So... You mean ikakasal na sila ni kaye at iyon ay biglaan lamang?" Max said at tumango ako.
"Pano yan? Ikakasal na pala?" Max said at huminga ako ng malalim.
"Wala tayong magagawa, desisyon yun ng pamilya ni kaye." I said. "Ano?! Abay pala desisyon yang pamilya ni kaye ha?" Sigaw niya.
Natahimik kami bigla.
"Gusto nga ni sandro dalahin ko si lexa sa kasal niya eh." Usal ko "ayaw ko nga sana pero syempre kailangan din ng anak ko ng father's love" i said
"Nasayo ang desisyon, wag kang masaktan, wag mong ipakita kay lexa na umiiyak ka or nasasaktan, dahil alam mo naman si lexa. Softhearted." Aniya.
"Sige, matulog nako. Pagod ako eh, night." I said. Umakyat na ako at dumiretso na sa kwarto namin ni lexa.
Humiga ako sa tabi niya at hinihimas ang ulo at sinusuklayan ang buhok gamit ang kamay.
"Anak, soon. Mapapakilala ko na ang tatay mo sayo." Natangilid na ang luha ko.
"Anak, kung hindi ko man maibibigay ang wish mo sa 4th birthday mo. Sorry anak." Naiyak ko ng tugon.
"I will make sure that, i will do my best just so you can see your dad, i will anak." I whisper to her ears.
I will anak..
Ibibigay ko sayo lahat.
Pero.. kaunti lang dun.
Dahil hindi na natin mababawi ang tatay mo lalong lalo na't napakainusente ang babaeng yun
At sana anak, iba ang wish mo sa 4th birthday mo. At hindi sana ang wish mo na ma-meet si daddy mo. dahil... mahirap na.
I love you anak...
---
YOU ARE READING
ALWAYS YOURS (Marcos #1)
FanfictionALWAYS YOURS (Marcos #1) COMPLETED Siya si Elaine Veronica Leonor ang isang babaeng nagmahal, nasaktan, tinago ang anak. Isang simpleng babae si Elaine, galing ito sa mahirap na pamilya umangat lang dahil sa katatagan ni Elaine. Nagpakasal si Elaine...
