Fake Marriage, True Love (Lunaiah Boys Series 1)

Chapter 26

"Fuck." Murang ungol niya ng sabay kaming labasan sa loob ko at ang dahan-dahan na niyang paggalaw hanggang sa hugutin na niya ang kaibigan niya at lupaypay kaming dalawa na nakahiga.

"Mama! Papa! Breakfast is ready!" Sigaw ng anak namin galing sa labas.

"Baby, we're done-" tinakip ko ang bibig ni Liam para patigilin sa iba pa niyang sasabihin.

"Magbibihi- Lalabas na, anak!" Muntik na akong dumulas sa sasabihin ko sa anak ko. Nalintikan na.

"Okay." Rinig mula dito sa loob ang tawa ng anak namin na siyang pagtitigan namin ni Liam. Kunot noong tumingin ako sakanya samantalang siya, nakangisi lang.

"Magbibihis ka? Bakit? Sino ba ang naghubad sayo?" Pang-iinis niya na siyang binangon ko na lang at tinapis ang kumot sa katawan ko. Na siyang unan na lang ang nananatiling nakatakip sa kaibigan ni Liam.

"Kasalanan mo, gago. Bumangon ka na nga diyan." Naglakad na ako patungo sa banyo para maligo na at makapaglinis.

"Sabay na tayo!" Sigaw niya ngunit pinagsarahan ko na siya ng pinto at inilock yun.

Shit. Mahapdi ang pagkababae ko, pahinga muna. Dahil kung papapasukin ko siya. Milagro na naman, at baka masundan na si Leanne. Tsaka hindi pa kami bati, bakit tumutugon ako? Hayyy tukso nga naman.

Sinimulan ko na ang maglinis ng katawan hanggang sa matapos na ako, lumabas ako ng kwarto na nakatapis lang ng twalya dahil ganito ako basta sa kwarto ni Leanne, dahil siya lang naman.

Pero nagulat ako ng makita si Liam sa labas at nakabihis na at bagong ligo pa.

Kumunot ang noo ko habang nakatingjn sa kanya at sigurado nalaman niya kung bakit ganito ang ekspresyon ko kay sinagot niya kahit na wala pa akong tanong.

"Sa labas ako naligo?"

Napatango na lang ako sa katangahan kong naging tanong. E sa kinakabahan ako sa presensya niya.

"Lumabas ka muna, magbibihis ako." Sabi ko sa kanya na hindi makatingin dahil sa kumukuha ako ng susuotin kong damit.

"Ayoko. Get dress in-"

"Bwesit." Umalis na ako kaagad at pumasok ako sa banyo, dahil hindi titigil ang gago sa mga sasabihin niya.

Ng makadating sa loob ng banyo ay agad akong nagbihis na di man matanggal tanggal ang ngiti.

Grabeng pagpipigil ang ginawa ko dun. Muntik ko ng pakawalan ang mga ngiti ko kanina. May anak na kami pero, shit. Kinikilig pa din ako .

Haystt! Baliw na'ko! Nababaliw na ko sakanya!

Inayos ko ang mukha ko na di nakangiti baka tuksuhin na naman niya ako.

Lumabas na ako ng kwarto at nadatnan ko siyang nakahiga at nakaharap na sakin na para bang pinaghandaan niya ang paglabas ko.

Iniwas ko ang tingin sa kanya at lalabas na sana ng kwarto ng may humawak sa kamay ko na nagpatigil sa'kin at ang paglakas ng tibok ng puso ko.

"L-liam..." Sambit ko sa pangalan niya at tiningnan siya sa mata dahilan para magkatitigan kami.

"Sabay tayong lalabas." Nauna na siyang maglakad habang hawak ang kamay ko na wala pa din ako sa sarili dahil sa nangyayari ngayon-ngayon lang.

Pero mas lalo akong natanga, natulala at nawala sa sarili ng makita ko ang taong kausap at katawanan ng anak ko sa kusina, habang naglalagay ng plato ang babaeng matagal ko ng hindi nakikita. Ngunit natatakot akong baka sigawan na naman niya ako.

Nahinto ako sa paglalakad at nakayukong mahigpit ang hawak sa kamay ni Liam. Nabitawan ko naman agad ang kamay niya ng mapansin kong napatingin siya sa'kin sa ginawa ko.

"Hey. Are you alright?" May alright ba sa kalagayan ko ngayon, Liam? Natutop na nga ako.

Umisang hakbang ako paatras na hindi makatingin sa kanila

"W-wala." Mahinang sabi ko sa kanya. Hindi ko mangat ang tingin ko ng—

"Mama! Papa! Kain na po tayo!" Pagtatawag ng anak ko na biglang nagpatahimik sa gilid.

Biglang tumunog ang kutsarang nahulog dahilan para mapatingin ako dahil sa gulat at dun ko natutukan ang babaeng umiiyak pero nakangiti.

"E-este." Naiiyak niyang sabi tsaka siya patakbong lumapit sakin dala ang tinidor. At bigla akong niyakap na siyang gulat ko sa mga pangyayari.

"E-ella." Nasa ganun kaming posisyon ni Ella na hindi pa din binibitawan ni Liam ang kamay ko.

Inangat ko ang tingin sa kanya, tsaka niya ako ngitian at tinanguan na para bang sinasabi na ayos lang, at nandiyan naman siya.

Wala sa sariling napangiti ako sa kanya dala ng emosyon ko kasabay ng paglandas ng luha ko sa mukha.

"I-im s-sorry. Este, I'm sorry. Patawadin mo'ko sa mga nagawa ko. Maniwala kang hindi ko alam na hindi mo tinanggap ang pera. Patawadin mo'ko." Ilang beses niyang sinampit ang mga salitang matagal ko ng inaabangan at pinatawad.

"Matagal na kitang pinapatawad, Ella..." Nakangiti kong sabi sa kanya na mas lalo niyang hinigpitan ang yakap.

"Tama na yan. Kumain na tayo." Hinila ako ni Liam na siyang dahilan para magbitaw kami ng pagyayakapan ni Ella.

"Epal ka talaga." Natatawang sabi sakanya ni Ella.

"Tsk." Hawak ang kamay ay tinungo namin ang mesa na kung saan nandun si Leanne na malaki ang ngiti sa'min.

Magkatabi kami ni Ella at kaharap namin ang dalawa na sina Liam at Leanne.

Tahimik lang kaming kumakain hanggang sa natapos na at nagtungo ang mag ama sa sala para manood ng Barbie na nadagit ni Leanne si Liam. Habang kaming dalawa ni Ella ay naiwan sa kusina at para maghugas.

"Alam mo bang hinanap kita matapos kong malaman ang lahat? Hindi ako o kami tumigil na maghanap sa'yo. Yun pala, hawak ka ni Kate. Tinago ka sa'min ni Kate. Ang lakas ng kapit niya para hindi malaman ni Shawn, ginawa niya ang lahat para lang hindi ka namin makita. Yun pala nasa tabi-tabi ka lang. Pasensya na din na wala ako sa tabi mo nung kailangan na kailangan mo kami. Este, patawadin-"

"Pinapatawad na nga. Kulit mo." Umandar na naman kasi ang kakulitan niya. At hindi to titigil kung hindi mo pipigilan.

Natawa na lang siya habang naghuhugas. Ako na sana ang maghuhugas, kaso pinatabi niya ako, siya na lang daw.

Kaya ngayon, nakatunganga ako sa gilid niya habang paminsan-minsan ay nagbibiruan kami sa isa't-isa.

Unti-unti ng bumabalik ang dati. Unti-unti na ding napupunan ang kulang sa puso ko. At sila yun, ang mapatawad sila...

End of chapter  twenty six...