"Hayır! Çekilmiyorum. O faniye ödülünü ben verdim ve bozmana müsaade etmeyeceğim. Başperiye dokunmana da."
"Savaşmak mı istiyorsun benimle ufaklık?"
"Evet."
"Ha, ha, ha. Öyle olsun Lilibelcik. Aylin ve Gökhan için ölmeyi göze alacak mısın aptal?"
" Aldım bile!"
Nolanda, gözleri Lilibel'in gözlerinde; ışın kılıcını havada daireler çizerek öyle hızlı dönüyordu ki, neredeyse görünmez oldu. Aniden, hamle yaparak kılıcı savurdu ancak Lilibel zıplayarak sağa çekilince saldırıyı savuşturdu. Kaşlarını çatmış, gözlerinden ateş fışkıran hırslı kız, bir atak daha yaptı, kılıcı havada ıslık çalarken, küçük peri kanatlarını çırpıp yukarı uçtu ve kılıç ayaklarının altında kaldı; bunu da atlatmıştı, Nolanda sinirli bir kahkaha atarak üçüncü kez saldırıya geçti, bu kez ışın kılıcını mızrak gibi fırlattı; hedef Lilibel'in kalbiydi ki, Nellinya, ikisinin arasına girdi.
Lilibel sırt üstü, onu korumak isteyen Nellinya da yüzükoyun yere kapaklandı, ışın kılıcı iki kanadının tam ortasına saplanmıştı. Yerde bir kan gölü birikmeye başladı. Tüm Elfler, ellerini ağızlarına götürdüler. Dehşetten gözleri açılmış, gözyaşları sel olmuştu. Lilibel doğruldu; arkadaşını kucakladı ve
"Nellinya? Lütfen ölme! Vaktiyle sana ukalâ dediğim için çok özür dilerim! Benim için kendini feda ettin! Niye yaptın? " dedi.
Dudağının kenarından kan sızan fedakâr peri, ciğerlerindeki son güçle, kesik kesik konuşmaya çalıştı:
" Özür dilemene gerek yok, ukalâ olduğumu biliyorum. Yapmasaydım Gökhan'a 'HAYIR' dedirtecekti. Bu güzel aşkın bozulmasını istemedim ufaklık."
Nellinya'nın göz kapağı usulca kapandı. Lilibel
"Hayııııır! Lütfen ölme Nellinyaaaa! Bizleri bırakma." diye ormanı inletirken; başperi Svallinya, yaptığının yeni farkına varan Nolanda'ya döndü:
"Elflikten atılmak senin için yeterli bir ceza olmayacak; sana en büyük cezayı vereceğim."
"Hayır! Hayır! Affedin beni, aşktan gözüm kör olmuştu. Çok üzgünüm."
En büyük ceza bir Elf'in toz haline dönüşmesiydi. Başperi, bir el hareketiyle parmaklarından ışınlar çıkarttı, Nolanda;
"Aahhhhhhhhhhhh
diyerek ortadan kayboldu. Az önce durduğu yerde bir avuç toz vardı. Elfler, Nellinya'yı kucaklarına alarak götürdüler. Lilibel ve diğerleri ağlıyordu. Ukala Nellinya'nın herkesi gıcık eden huylarının gerisinde ne kadar cesur biri olduğunu kimse bilmemişti. Ormanda ona güzel bir tören düzenlediler. Nellinya, milyonlarca ışın zerresi halinde gökyüzüne uçtu çünkü Elfler insanlar gibi çürümezdi. Ona öpücükler gönderip, el salladılar. Hepsi, Lilibel'e sarıldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ağlama artık Lilibel, bak: Nellinya sonsuza dek ormanı ışıldatacak..."
Tüm periler başlarını gökyüzüne doğru kaldırdılar ve ona son kez seslendiler:
"Elveda Nellinya...seni çok seviyoruz..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Büyülü ormana sessizlik ve yas hâkim oldu. Tırtıllar, kuşlar, sincaplar, muhteşem orman kedileri, kaplumbağalara kadar tüm canlılar Nellinya'yı sonsuzluğa uğurladılar.
Aynı anda güzel nöroloji uzmanının villasının bahçesinde konuklar hâlâ alnında boncuk boncuk ter biriken damadın ağzının içine bakıyorlardı.
Melahat eşine döndü:
"Bir şey yap Bey! Oğlumuz elden gidiyor!"
"Hanım sus! Kendi kararı."
Ve nihayet yakışıklı damat ağzını açtı. Cılız da olsa yanıt geldi:
"EVET."
Melahat Hanım, sandalyesinden kendi yere atıp, çimenlere kapaklandı. Eşi ve Eda onu tutup, kaldırmaya çalışırken; davetliler alkışladılar. Nikah memuru mikrofonu eline aldı ve
"Ben de Bodrum belediyesinin bana verdiği yetkiye dayanarak, sizi karı - koca ilan..."
derken, yüzünün yarısını şapkasıyla kapatmış, genç bir kadın bahçeye geldi.
"Bir dakika. Benim itirazım var."
dedi. Nikâh memuru, şahitler, Gökhan ve herkesin başı sese döndü. Kadın, şapkasını başından çıkartıp gülümsedi:
" Bu ikisi evlenemezler çünkü, bu kadın Aylin Alptekin değil, Aylin benim."
Davetlilerin şaşkınlığı görülmeye değerdi. "AAAAAAAAA!" diye bir uğultu oldu.
Gökhan, kekelemeye başladı. Nazan çığlık attı:
"Olamaz! Bitch! Bitch! Bitch!"
Gökhan hem afallamış hem de sevinmişti. Güzel nişanlısına sordu:
"A..a...Ay....Aylin? Ama hani tekrar yaşlanmıştın? "
"Hayır canım yaşlanmadım. Küçük bir oyun oynadık sana. Hapisteyken hiç ziyaretime gelmediğin ve bana inanmadığın için. Sence hak etmedin mi? "
"Kesinlikle hak ettim. Evet, öküzüm ben hak ettim."
İkisi daha fazla ayrı kalamadılar sarılıp, kucaklaştılar. Gökhan
"Yihuuuuu! Aşkım! Hayatım!" diye bağırırken, kadınlar alkışlıyor, erkekler ıslık çalıyordu. Melahat; "Allah'ım çok şükür. Vallahi kalp krizi geçirecektim." diyordu. Gökhan "HAYIR" yanıtı verse de onu terk etmeyeceğini bilen Aylin de çok mutluydu. Böylece gerçek nikâh kıyıldı. Nazan çok ağladıysa da Melek ve Aleyna teselli ettiler. Çiçeği burnunda evli çift, Portofino ile ilk danslarını yaparken neredeyse birbirlerinin kalp atışlarını duyuyorlardı.
Artık Aylin'in de tüm sevenler gibi bir aşk hikayesi ve bir aşk şarkısı vardı. Büyülü orman çok ünlü oldu ama Elfler, Nellinya'nın ölümünden sonra orayı terk edip başka bir yere gittiler. Neresi ben de bilmiyorum. Köy halkı, başta "Peri bibloları", Perili anahtarlıklar" olmak üzere hediyelik eşyalar ve köy peyniri, bazlama, pestil satışlarıyla bu durumdan çok memnun oldu. Elfler de Kabul Edilmemesi Gereken Dilekler listesine 'gençleşme' ve "ihtiyarlama"yı da dahil ettiler.
- SON -
Güzel Katil burada son buldu sevgili okurlar. İnşallah bir gün ekranlarda ya da beyaz perdede izlersiniz. Buradan, Facebook'tan, bloğumdan okuyan, oy atan, yorum yazan, kitap listesine ekleyen, paylaşan herkese çok teşekkür ediyorum. Yerdeki varlıklara iyi davranın ki, gökteki varlıklar da size iyi davransınlar. ♥
