"Şimdi nereye?"
"Eve."
"Öylece eve mi gideceğiz?"
"Öylece eve gideceğiz Mine..."
"Hiçbir şeyi konuşmadan, tartışmadan, anlamadan, anlaşılmadan öylece evlerimize mi döneceğiz yani?"
"Öylece evlerimize döneceğiz Mine... No.26'ya
"Şimdi de kendimi aramaya gittim."
"Bulabildin mi?" Başını salladı.
"Buldum."
"Nerede buldun?"
"Sende..."
"Kokun her yeri sarmış..." diye fısıldadı bana dinlettiği şarkıya ithafen
Sonra şarkı, "Seni kim neden aldı?" diye devam ettiğinde Efe kulağıma doğru eğildi
"Bu kısım bizim için geçerli değil," dedi. "Seni kimse alamaz."
"Alamaz mı?" diye sordum mest olmuş bir sesle.
"Vermem."
Eğilip bana sıkıca sarıldı ve saçlarımın arasında derin bir nefes aldı.
"Kokumu içine mu çekiyorsun?" diye sordum.
"Kokun beni sakinleştiren tek şey," dedi.
Dudakları dudaklarıma yaklaştı, bana yaklaştığı sırada kendi şarkısını mırıldanıyordu.
Benim şarkımı.
Bizim şarkımızı.
"Sen bırak tutunmayı, dünya bizi sarmalar...
Deyim yerinde, en içinde, rengarenk acılar...
• Efe Duran bana gerçekten aşıktı.
Ben de ona.
"Mine..." diye söze girdi Efe. "Benim güzel sevgilim... Sana karşı hissettiğim aşkın da şefkatin de sınırı yok. Her şeyi yapacağım nadide ruhsun sen. Sana hayranım, hayat hikayene hayranım, tertemiz kalmış ruhuna hayranım. Senin her ayrıntıya hayranım, her detayına aşığım. Sana dair sevmediğim tek bir şey var," dediğinde anlam vermeye çalışarak yüzüne baktım.
"Sevmediğim bir şey mi?" diye sordum şaşkınlıkla "Nedir o?"
"Soyadın," dedi gülümseyerek. " Sana bir tonacı yaşatan o adamın soyadını taşıman gururuma dokunuyor. İzin ver de sana soyadımı vereyim, izin ver de dünyanın en mutlu adamı olayım."
"Efe... sen..."dedim bir kez daha şok içinde konuşamayarak.
"Benimle evlenir misin Mine?.
