"သားဂျီထမင်းစားကြမယ်လေ ဆင်းခဲ့တော့နော် သားဂျီ"
"Nae Omma"
ထမင်းစားဝိုင်းတွင် ဟက်ဟက်ပတ်ပတ်စားချင်းမရှိပဲ တို့ကနဲစိပ်ကနဲနဲ့စားနေတဲ့ဂျီလေးကိုကြည့်ကာ...
"သားဂျီ ဘာဖြစ်လို့လဲစားလို့မကောင်းဘူးလား"
"Nae ကောင်းပါတယ်Omma"
"အဲ့တာဆိုသေချာစားလေ ဘာလို့ဟိုဟင်းနည်းနည်းတို့ထိလုပ် ဒီဟင်းနည်းနည်းတို့ထိ လုပ်နေရတာလဲ"
"Appa နဲ့ Ommaသားပြောစရာရှိလို့"
"ဘာများလဲ"
"သားအထက်တန်းပြီးရင် ပြည်ပမှာပဲကျောင်းဆက်တက်ချင်တယ်Ommaနဲ့Appa"
"အွန်း သဘောလေ ထမင်းဆက်စားတော့"
"ဟမ်"
"ဘာဖြစ်ရပြန်ပြီလဲ"
"မဟုတ်ပါဘူး "
"အင်း စားတော့"
ဒါကဘယ်လိုတောင်လွယ်ကူတဲ့အရာမို့ချက်ချင်းလက်ခံသွားရတာလဲ အနည်းဆုံးတော့အဆူခံရမယ်မဟုတ်လား
"သား ဂျီ"
"ကောင်းကောင်းစားပါ့မယ်"
ဒီလိုနဲ့အတန်းတွေတစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ်တက်လာခဲ့ကာ အခုဆိုကျောင်းသားတိုင်းရဲ့ဘဝတစ်ဆစ်ချိုးတောင်ရောက်ခဲ့လာကြပြီ မွေးဖွားလာတဲ့အချိန်ကနေစပြီးအခုချိန်ထိကလေးတွေက အရွယ်ရောက်ဖို့ကြာလိုက်တာထင်ရပေမဲ့ မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာတင် အရွယ်ရောက်မြန်လာကြတာလဲ ကလေးတွေပဲမဟုတ်ပါလား.....
ဒီနေ့စာမေးပွဲ ဖြေဖို့ပထမဆုံးရက်
"စာသေချာဖြေနော် ဂျီလေး ထယ်လေး Joon"
"အင်း..."
"ဘာစားလာလဲ" (Tae)
"ပေါင်မုန့်နဲ့နွားနို့ (jimin)
"အင်း သေချာဖြေအုံးနော်" (Tae)
"အင်း "(jimin)
အရင်လိုစကားလုံးလှလှလေးတွေနဲ့စနောက်နေချင်းမရှိတော့ပေမဲ့ စာမေးပွဲဖြေရတော့မဲ့အတောတွင်းမှာတော့ ထယ်လေးကစကားပြန်လာပြောခဲ့သည် ပျော်ခဲ့ရပေမဲ့အပြည့်ဝတော့မဟုတ်ဘူးပေါ့...
YOU ARE READING
~~~ မူပိုင်~~~ (Completed)
FanfictionUnicode ငါက မောင်လို့ခေါ်ရင် မောင်ကသဘောကျပါ့မလား...? ကိုကိုလို့အခေါ်ခံရတာထက် မောင်လို့ခေါ်ခံရတာပိုသဘောကျတယ်လို့ပြောရင်ရော ယုံပေးမလား...? Zawgyi ငါက ေမာင္လို႔ေခၚရင္ ေမာင္ကသေဘာက်ပါ့မလား...? ကိုကိုလို႔အေခၚခံရတာထက္ ေမာင္လို႔ေခၚခံရတာပိုသေဘာက်တယ္လို႔ေျပာရ...
Final
Start from the beginning
