Makkers One Shots

Natte doek (Rucan)

Pov Duncan
"Nananananananana, nanana. Atje voor de sfeer voor de sfeer, voor de sfeer. Atje voor de sfeer. Atje voor de sfeeeeeeeer." Om mij heen worden wat atjes getikt en ik doe er uiteraard ook aan mee. Nadat ik mijn lege blikje in de prullenbak heb gegooid, loop ik de deur door naar de gang. Even een beetje rust. Terwijl ik wat op mijn telefoon kloot, zie ik nog iemand uit de zaal komen. Zo te zien is het Rudi. Hij ziet mij vrijwel meteen staan en loopt naar me toe. "Hey, hoe is 't?" "Ja, gaat wel lekker." Zo staan we een tijdje te praten. "Laten we weer verdergaan waar we mee bezig waren." zegt Rudi na een paar minuten. Hij loopt naar de deur en wenkt me mee te komen. Eenmaal terug in de zaal ga ik weer helemaal los op de muziek. De sfeer zit er goed in.

Af en toe zoek ik de rust weer even op in de gang. Uiteindelijk komt Rudi ook tevoorschijn. Ik leun tegen de muur, terwijl we een beetje slap aan het lullen zijn. Er valt een stilte, maar het is anders dan normaal. We blijven elkaar aankijken. Rudi begint steeds dichterbij te komen. Dat er ook nog andere mensen in de gang staan die ons kunnen zien, lijkt hem niets te boeien. Na een paar seconden legt hij zijn lippen op die van mij. Ik had niet verwacht dat ik hier zo erg naar verlangde.

"Rudi! What the fuck!" Van schrik duw ik Rudi van me af. Zijn hoofd komt tegen de deurpost van de keuken en hij valt op de grond. Ik kijk snel naar rechts, waar ik Robin zie staan. Ze komt blijkbaar net de zaal uitgelopen. Ik focus me weer op Rudi. "Gaat het?" Hij knikt en gaat rechtop zitten, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij weldegelijk pijn heeft. Ik sta op om in de keuken een natte doek te pakken. Gelukkig staat Enzo (Knol) daar, die mij meteen een doek geeft. Ik glimlach dankbaar naar hem.

Met mijn hand trek ik Rudi omhoog en ik neem hem mee naar het bankje in de gang, waar we samen op gaan zitten. Mijn rechterarm sla ik om hem heen, terwijl mijn linkerhand de natte doek tegen zijn hoofd houdt. Zo zitten we daar in stilte, totdat Rudi dat verbreekt. "Waar is Robin eigenlijk?" Ik haal mijn schouders op. Dan komt Enzo naar ons toe. "Ze is naar buiten gegaan, denk dat ze op de veranda zit ofzo." Ik knik kort. Dit wordt nog een dingetje.

"Moet je niet even met haar praten?" Rudi laat een luide zucht horen. "Ik heb er geen zin in. Ik wil bij jou blijven." "Vroeg of laat zal je toch een keer met haar moeten praten. Hoe eerder hoe beter, dan ben je er maar vanaf." Rudi knikt en staat op. Hij wilt al richting de deur lopen, maar ik hou hem tegen. Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een goede knuffel. Daarna laat ik hem los, hij klampt zich eerst nog aan mij vast, maar geeft uiteindelijk toe.

Pov Rudi
Daar gaan we dan. Dit had ik kunnen verwachten. Een laatste zucht ontglipt mijn lippen voordat ik de deur naar buiten opendoe. Meteen zie ik Robin zitten op de veranda. Haar ogen vol tranen. Ik ga naast haar zitten, zonder ook maar een woord te zeggen.

Voor mijn gevoel zitten we een paar minuten in stilte. Ik twijfel nog om weer naar binnen te gaan, maar bedenk me dat ik dan echt een klootzak ben. "Ik... had hier met je over moeten praten." Robin kijkt me aan, ze is ondertussen gestopt met huilen. Omdat ze niks zegt, vervolg ik mijn verhaal. "Ik kwam er een tijdje geleden achter dat ik me meer richting Duncan trok. Dat was drie maanden geleden, denk ik. Ik bleef denken dat ik gewoon een hechtere vriendschap met hem kreeg, maar uiteindelijk veranderde die gedachte. Het was een zaterdag waarbij ik naar Joost zijn kantoor kwam voor Makkers opnames, zoals elke zaterdag. Ik kwam binnen, zag Duncan en mijn hart maakte een sprongetje. Vanaf dat moment wist ik het. Vanaf toen wist ik dat ik verliefd ben op Duncan." Ik onderbreek mijn verhaal om naar Robin te kijken, die alleen even knikt. "Ik was in de war. Ik, verliefd op een man? Ik heb altijd gedacht dat ik hetero was. De gedachte dat ik Duncan leuk vond klopte niet in mijn hoofd, dus ik probeerde het af te schudden. Maar ik kon er niet omheen, het was echt zo. Al die tijd heb ik het niet aan hem laten merken, daar was ik veel te bang voor. Maar nu, nu had ik de motivatie. Nu wilde ik het doen en deed ik het. Niet nadenkende aan het feit dat ik jou zoveel pijn hiermee zou doen."

"Ik moet alles nog even een beetje verwerken." Robin kijkt me weer aan. "Dat snap ik heel goed." "Maar het lijkt me beter als we... als we uit elkaar gaan." Wow, wat? "Robin, je begrijpt wel dat het één korte kus was hè?" Ze knikt. "Ja, ik heb zelf ook wel gezien dat jullie niet uitgebreid zoenden. Maar Rudi, je hebt net verdomme zelf gezegd dat je verliefd bent op die gast." Ik realiseer me dat ze gelijk heeft. "Ja oké, dat klopt." "Het is sowieso beter dat wanneer iemand in een relatie verliefd is op een ander, dat de relatie dan stopt. Dat is common knowledge. Je geeft ook letterlijk aan dat je er zelf niet meer omheen kon." "Ja... ja, dat is waar." "Ik wil niet zeggen dat onze vriendschap hier meteen stopt, dat je het even weet. Maar dit is wel het einde van onze relatie. Geloof me, dit is beter voor ons beide." Ik knik en sta daarna op. We geven elkaar een korte knuffel en lopen naar binnen.

Pov Duncan
Ik hoor gerammel van de deur en kijk meteen op. Rudi komt binnen, met Robin achter hem. Ze ziet er niet heel vrolijk uit, maar het had erger gekund. Meteen loopt Rudi richting mij. "Zullen we weer de zaal ingaan en dit allemaal even vergeten?" Ik glimlach naar hem en knik. Mijn hand vindt de zijne en we lopen naar de deur. Net voordat die opengaat, laat ik los. Niet iedereen hoeft meteen te weten wat er tussen ons speelt.

De avond verloopt zoals elk goed feestje: een gezellige sfeer, goede muziek en uiteraard veel bier. Langzaamaan wordt de groep steeds kleiner doordat mensen naar huis gaan, totdat er alleen een paar feestbeesten over zijn. Om precies te zijn Enzo, Link, Jeremy, Rudi en ik. We staan in de gang te kletsen, terwijl de muziek uit de zaal zacht op de achtergrond te horen is.

Ik zou het liefst nu al wat dichter bij Rudi gaan staan. Helaas is Enzo de enige van deze mensen die, een soort van, iets weet van Rudi en mij. En het nu ineens vertellen? Nee, dankje. Ook al is er een grote kans dat ze het morgenochtend weer vergeten zijn door de dronken toestanden op dit moment.

Het valt me op dat Enzo samen met Link en Jeremy druk met een gesprek bezig is, waar Rudi en ik niet bij betrokken worden. Nu is een goed moment om te vragen waar ik al even mee zat. "Wil je straks met me mee naar huis?" Rudi kijkt me lichtelijk verbaasd aan, deze vraag had hij duidelijk niet verwacht. "Uhm-" "Gewoon chillen, geen andere dingen, viespeuk." Rudi grinnikt, wat heel schattig klinkt. "Nee, nee. Daar dacht ik niet aan." "Wat dan?" "Nou het is al half vijf, dus ja." "Boeie, nachtje doorhalen samen is wel gezellig." "Zekers." Ik kijk naar Rudi en glimlach. "Mooi, dit wordt nice." "Ergens zou ik wel denken dat je meer wilt dan alleen chillen, Massink." Een grijns verschijnt op zijn gezicht. "Jij wilt dat vast maar al te graag, Wijnen." We grinniken beiden zachtjes, in de hoop de andere mannen niet af te leiden van hun gesprek.

Een paar minuten later zegt iedereen elkaar gedag en fietsen we weg. Ik praat niet met Rudi, we genieten beide even van de rust. Uiteindelijk komen we bij mijn huis aan en draai ik de deur van het slot. "Beetje stil zijn, mijn ouders zijn thuis." zeg ik zacht. Hij knikt begrijpend, waarna we de trap op lopen.

Ik loop als eerst mijn kamer binnen. Mijn tas pleur ik op de grond. Rudi sluit de deur en loopt naar me toe. Ik voel zijn handen in mijn nek. Doordat hij zo dichtbij is hoor ik zijn ademhaling, wat mij rustig maakt. Mijn verlangen wordt steeds groter. Ik kan het niet meer aan en duw mijn lippen tegen die van hem. Eindelijk. Het blijft bij een korte kus, want ik laat vrij snel weer los. Glimlachend kijken we elkaar aan. Rudi leunt naar voren en uiteraard begrijp ik meteen wat hij wilt. Onze lippen vinden elkaar opnieuw. Dit keer langer.

Rudi laat mijn lippen weer los. Dus, dit was onze eerste zoen. En het was geweldig. Ik loop naar mijn bed en trek Rudi mee. Samen gaan we liggen, na een paar seconden heb ik Rudi al op mijn borst. "Laat dat doorhalen maar zitten, dit is veel beter." zegt hij zacht. Ik knik. "Slaaplekker. Ik hou van je." fluister ik in zijn oor. "Hou ook van jou." fluistert hij terug. Niet lang daarna valt hij in slaap. Bij mij gebeurt zo'n twee minuten later hetzelfde.