My life my rules

Κεφάλαιο 1ο

Ντρίιιιιιιν, Ντρίιιιιιιιιν 

Τι του 'χω φτέξει και χτυπάει συνέχεια αυτό το κωλοξυπνιτίρι....

Απλώνω το χέρι μου να το κλείσω και γκαπ! Πετάγομαι πάνω και κοιτάω το πάτωμα! 

Μαμά : Εριέττα, τι ήταν αυτός ο θόρυβος;

Οχ πως της το λένε τώρα, είμαι κι απ τον ύπνο...λοιπόν πάμε με τη μία σαν τσιρότο!

Εριέττα : Τίποτα μαμά, απλώς καταλάθως έσπασα το ξυπνιτίρι.

Μ : Τι πράγμα!

Οχ! Άρχισαν τα όργανα...

Χωρίς να προλάβω καν να σκεφτώ τη μαλάκια που μόλις έκανα, ανοίγει διάπλατα η πόρτα μου και βλέπω μπροστά μου τη μάνα μου εξοργισμένη! Παρένθεση, μόνο εμένα με εκνευρίζει αυτό με την πόρτα..;;; Δηλαδή τόσο δύσκολο είναι να σηκώσει το χεράκι να την χτυπήσει;... Τέλος πάντων, ας επανέλθουμε στην τρομακτική πραγματικότητα...  (Δεν θέλω αλλά τι να κάνουμε αφού πρέπει...)

Μ: Θέλω μία πειστική εξίγιση πρώτον γιατί είναι τα θρύψαλα του ξυπνιτιριου στο πάτωμα και δεν είναι ολόκληρο πάνω στο κομοδίνο σου! Και δεύτερον, γιατί κοιμάσαι ακόμα, σήμερα ξεκινάς σχολείο και αν κρίνουμε από το ιστορικό σου θεσ μία ώρα για να ετοιμαστείς! Τέλειωνε και σήκω τώρα! Δεν θέλω να πάρεις απουσία πρώτη μέρα!(είπε ουρλιάζοντας πάνω στο κεφάλι μου)

Η αλήθεια είναι πως έχει ένα δίκιο περισυ αργούσα σχεδόν κάθε μέρα και παραλίγο να έμενα από απουσίες!...

Ε: Τώρα ρε μαμά σηκώνομε, ηρέμησε λίγο δεν με λυπάσε; 

Μ: Έλα Εριέττα τελείωνε με τις δικαιολογίες και σήκω, δεν θα το παζαρέψω πρωινιάτικα...

Ε: Καλά κατέβα κι ερχομέ κι εγώ...

Μ: Ντάξι αλλά μην αργήσεις...

Ε: Οκ

Μας επριξε πρωινιάτικα και μ'αυτά και μ' αυτά δεν πρόλαβα να συστηθώ... 

Λοιπών, Είμαι η Εριέττα και είμαι 14ων! Μένω στην Κηφισιά και πηγένω σε ένα ιδιωτικό σχόλιο 1 ώρα μακριά από το σπίτι μου! Είμαι σχετικά καλή μαθήτρια παρόλο που δεν διαβάζω ιδιέτερα... Θέλω να γίνω ιατροδικαστής (Ναι το ξέρω λίγο μακάαβριο, αλλά τι σας νιαζει εσάς, εσείς θα τα εξετάζεται τα πτώματα;!...)Αααα ναι και ξέχασα να σας πω ότι μου αρέσει λίγο, πολύ λίγο, πάρα πολύ λίγο, δηλαδή όσο πατάει η γάτα ένας από τους μαλακές της Δευτέρας γυμνασίου! Ξέρεται τώρα που είναι και λίγο τραμπούκος, αλλά πολύ κούκλος! 

Φωνούλα: Θα κατευεις κάτω ή θα μας πρίξεις

Ε: Σκάσε εσύ!

Φωνούλα: Κάλααααα...Αλλά όταν η μάνα σου αρχίσει να ορίεται δεν θα φτέω 'γώ!

Ε: Οχ! Την ξέχασα αυτήν!

Κατεύικα τρέχοντας τις σκάλες, και με το που ανήγω την πόρτα της κουζίνας, βλέπω το πιο υπεροχοτέλιο πράγμα που έχω δει στη ζωή μου! ΚΡΕΠΕΣ ΜΕ ΝΟΥΤΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Με το που τις βλέπω αρχίζω να χωρόπιδάω πάνω κάτω σαν πεντάχρωνο, αλλά σταματάω μην με πουν και λυχούδο...!!!Όχι ότι δεν είμαι αλλά λέμε τώρα...

................................................................................................................................................................

Η ώρα πέρασε και μπήκα στο προάβληο του σχολείου είμαι ενθουσιασμένη που θα ξαναξεκινίσουμε!...Καλά, ποιον κοροιδεβω φυσικά και δεν είμαι, για την ακρίβια στολίζω κανονικότατα από μέσα μου όλους τους καθηγιτες που έχει αντικρίσει ποτέ αυτό το σχολείο... 

Μπαίνω στο προάβληο και όλοι με κοιτάνε περίεργα, ίσος φταίει που φοράω σορτς, ή το λίγο μεγάλω ντεκολτέ, αλλά όχι, ΤΟ ΒΡΗΚΑ! είναι επειδί έφτασα νωρίς! χαχαχ

Λοιπόν κοριτσάρες και αγόρια, αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία

Για αυτό ελπίζω να την υποστιρίξεται κάνοντας comment και πατώντας το αστερακι

Το ξέρω ήταν λίγο άκυρο και βαρετό και μικρό το πρώτο κεφάλαιο αλλά υποσχομε στην συνέχεια γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον...😉

Ααααα και τώρα που το θυμίθικα, να ξεραιτε είναι real life story, η δική μου ιστορία για την ακρίβεια...Για αυτό πλζ support!