Chapter Twenty Three

Magsimula sa umpisa
                                    

A few minutes pass and Miss Cleomonte arrived. Tahimik lang kaming tatlo ng paandarin na niya ang kotse papunta sa school ni Yuan.

"Nag away po ba kayo?" Yuan asked. Hindi na ata niya napigilan, palagi kasi kaming nag kukwentuhan kapag mag kakasama kaming tatlo sa kotse at hinahatid kami ni Miss Cleomonte.

"No sweetie." , "Nope."

Miss Cleomonte and I both answered him. Napasimangot naman si Yuan.

"You don't have to lie naman po. Is it about sa pag lipat namin ng bahay ni Ate Yves? Are you kicking us out na po ba Master ni Ate? Ayaw niyo na po ba sa amin? Ibabalik niyo na po ba kami kila Tito?" Sunod sunod nitong tanong kaya nilingon ko siya.

His eyes are teary kaya nataranta ako.

"I'm not kicking you out Buddy, no one is leaving and no is going back to that hell. Okay?" Saad ni Miss Cleomonte at naramdaman ko pa ang pag hawak niya sa kamay ko at bahagya itong pinisil.

Kumalma naman ako ng slight bago pinahid ang luhang tumulo na sa pisnge ni Yuan.

"Hey, baby..don't cry. Hindi tayo babalik kila Tito okay, we are just gonna live somewhere else baby. How did you even know about that?" I said, not minding what Miss Cleomonte said.

"I heard you talking to someone on the phone po. Sabi mo po as soon as possible lilipat na tayo." He said as a tear rolled down his cheeks again. "Ate can we not leave? I don't want to leave your Master alone, she will be lonely."

Napabuntong hininga naman ako. "Master and Ate will have to talk about it muna baby ha, wag mo na alalahanin yu--"

"We don't need to talk about it Yves 'cause no one is leaving." Miss Cleomonte cuts me off.

Napakagat naman ako sa ibabang labi ko bago siya nilingon.

"In some point you know that Yuan and I need to leave. Bakit hindi pa ngayon? Kaya ko padin naman gawin ang trabaho ko sayo bilang sla---" I stopped talking and took a deep breath. " Bilang maid mo kahit na mag kaiba tayo ng bahay."

"No! No one is leaving Yves!" Napataas na ang boses niya at medyo bumibilis na ang pag papatakbo niya ng kotse kaya kinabahan ako lumalakas na din ang iyak ni Yuan kaya hindi ko na din napigilang mapaluha.

"Miss Cleomonte please slow down.. Calm down please.." I said as my voice began to tremble. Muka naman siyang natauhan at bumuntong hininga bago bagalan ang pag papatakbo niya.

Sakto din naman na nakarating na kami sa school ni Yuan.

Walang kumibo sa amin ng paiparada niya ang sasakyan. I saw her took a deep breath bago lumabas ng sasakyan niya at binuksan ang back seat kung saan naka upo si Yuan at namumula ang mata at ilong dahil sa kakaiyak.

"I'm so sorry Buddy, I didn't mean to scare you. Please forgive me." Miss Cleomonte said and hugged Yuan. He hugs her back while crying.

Takot si Yuan kapag may taong sumisigaw dahil ganun ang lagi niyang nadadatnan sa bahay lalo na kapag lasing si Tito at ako ang pinag bubuntungan ng galit nito.

"I'm so sorry. Please stop crying, I'm sorry for shouting." Miss Cleomonte apologizes again and kisses Yuan's head multiple times.

Saglit silang nag yakapan hanggang sa kumalma na si Yuan at kusang kumalas kay Ma'am.

"Gusto mo bang umabsent muna? I can take you to disney land or anywhere you want." Rinig kong tanong nito kay Yuan.

Ngumiti naman si Yuan at umiling iling. "Next time nalang po Master ni Ate. I know po na need niyo pang mag usap ni Ate para po mag bati na kayo."

Miss Cleomonte's SlaveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon