Dear Bebe, .℘ᶴᶬ.

                                                                            February 11, Monday

 

Dear Bebe,

          Kamusta Bebe? Alam mo, may chika na naman ako sa’yo today! Pa'no ba naman kanina habang naglalakad ako sa corridor, nakita ko siya at ang nagpasaya pa lalo sa'kin, nakita ko siyang nakangiti. Talaga namang nakakahawa ang ngiti niya, kaya siguro hindi ko namalayang nakangiti na rin ako. Ang sarap niya kasing talagang titigan. 'Yung tipong masulyapan ko lang siya kahit isang beses, buo na ang araw ko. 'Yung tipong kahit nakatitig lang ako sa likuran niya ayos na. Oh, 'wag ka nang magalit. Alam ko namang nagsasawa ka na sa’kin.  Sa inaraw-araw ba namang pagsulat ko sa’yo, siya ng siya ang sulat-kamay ko. Wala eh, tinamaan na ata ako sa kanya.

PS: ‘Wag ka ng mag-alala, baka bukas mas bongga pa! Yay! Goodnight Bebe! 3 days to go and I'll tell him I love him. ♥

***

Ako si Anaia Mae Cortez, mas kilala bilang “Aya” ng mga taong malalapit sa akin.  In just a month I’ll be at my legal age. A second year Fine Arts student. Boring? Nah! I enjoyed it. I see it as my passion. As I draw, I also expressed myself. Kung susumahin lahat, wala namang espesyal sa'kin. Isa lang akong ordinaryong babae, humihinga, dumidighal at umuutot.

I like someone. Ow, let me correct it -- I love someone. Since Third year High School pa lang ako, siya na ang lalaking pinapangarap ko. Sa maniwala kayo’t sa hindi, ang katotohanan sa likod ng pagpasok ko sa School na ito ay dahil sa pagsunod ko sa kanya. Siguro nga ay ganoon talaga, kahit sa malayong tingin lang kuntento na ako. Ang totoo niyan, magkakilala kami. Oo na, kakilala ko siya pero hindi ko alam kung natatandaan niya pa ba ako. Nakausap ko na rin siya noon. Nginingitian niya rin naman ako kapag nagkakasalubong kami at ang mas nakakatuwa pa doon, hindi niya ako ini-snob. May mga pagkakataon lang siguro na nagkakahiyaan kami, kaya hindi niya ako napapansin.

You know, akwardness.

Sino siya? Kapag kasi sinabi ko sa inyo, baka ma-inlove kayo sa kanya, madagdagan pa ang mga babaeng karibal ko sa kanya. Pero sige na nga! Krkkakak! He’s Andrew Landez, his friends call him, “Drew”. OMG! Binabanggit ko pa lang ang pangalan niya, nangingisay na ako sa kilig.

Heartthrob siya sa buong Campus -- as in, ang dami niyang napapatiling mga babae. Isa na ako doon pero syempre hindi ko naman pinapahalata sa kanya. Kapag kami lang ng mga kaklase ko saka ako naghaharumintado. Sanay na sila sa'kin, noon pa. May-kaya, matangkad, pogi at mabango, halos lahat nasa kaniya na. Ako na lang talaga ang kulang!

“Hoy, Babae! Pinagpapantasyahan mo nanaman ba si Drew d'yan sa malaswa mong utak?” pagtampal sa'kin ni Cristy. Nagising tuloy ako sa pagpapatansya sa Prinsipe ng buhay ko.

“Ay sobra ka naman Girl, hi… hindi naman.” 

Hindi na lingid sa kaalaman nila na lab na lab ko si Drew. Halos patayin na nga nila ako kapag hindi ako nakikinig sa kanila. Pinagtutulakan nila akong aminin ko na kay Drew ang feelings ko.

“Kung ako kasi sa’yo, sabihin mo na! Pa-martyr masyado teh!” dagdag ni Abi.

Ang tindi nila hindi ba? ‘Di ko malaman kung supportive ba itong mga kaibigan ko, o sadyang mga susot lang talaga.