...

21 0 0
                                    

Tam 10 gün geçti üstünden. Doktora gittikten sonra nasıl olduysa bu nefes sıkışmaları, kabus dolu dakikalar kaybolmuştu resmen. Nerdeyse o geceleri unutmak üzereydim. Ama olmadı...
...
Dershaneden çıktım. Eve gelmek üzere otobüse doğru ilerledim. Saat 19.21 civarıydı. Yaşadığımız yer küçük bir belde. Normalde böyle yerlerin şehirlere nazaran daha güvenli olduğu söylenir. Bence tam olarak öyle değil. Burası küçük ama Tekin olmayan bi belde. Issız bi yer bu beni rahatlatmak yerine huzursuz ediyo. 20dk sonra durakta indim. Duraktan eve bi 10 dakikalık yol var. Normalde bu benim için çok sorun olmazdı. Yolda gelirken buranın tekinsiz bi yer olduğunu düşündüğümden midir bilinmez ama biraz ürkek adımlar atmaya başlamıştım. Normalde birkaç apaçi olurdu ilerideki dönemeçte ama yoklar. Şu sessizlikte onların bile varlığını istedim bi an. Bu sokakta adımlarımın sesini duymak beni sinirlendiriyordu. Biraz sonra adımlarımın sesi yankılanmaya başladı. Bellidir sokakta kimsem olmadığındandır diye düşündüm. Ama öyle olsaydı en başından yankı yapardı. Bunu düşündükten sonra aniden durdum ve dinledim. Evet evet o adımların sesi devam ediyordu. Ve bu benim adımlarımın yankısı değildi. Bu onun ayak sesleriydi.
O ? Herhangi biri işte. Kim olduğunu bilmesemde beni takip ettiğine eminim. Belki de o gençlik rüzgarının verdiği esintiyle anlık bi hoşnutluk olmuştu içimde. Takip eden kişinin bana zarar verecek olma ihtimalini geçirmemiştim bile aklımdan. Ama sonra bu yavaş adımlar hızlandı. Ve ben hızlandıkça daha da arttı hızı. Hemen sonra koşar hale geldik derken bu şey konuşmaya başladı benimle. Ama anlamıyordum. Farklı bir dil konuşuyo desem tamam ama farklı bi dilde değil hatta herhangi bir konuşma dili değil. Sanırsın ağzında birşeyler geveliyor. Ne kadar anlamasamda bu benim korkmamı engellemiyordu tam tersine daha çok korkutuyordu. Ve ben koşmaya başladım. Çığlık atmaya çalışsamda o an ağzımı dahi açamıyodum. Tam bizim sokağa dönünce tüm ses kesildi. Arkama bakmaya tereddüt etsemde bunu önemsemeden baktım o yoktu. Birkaç kişi vardı sanki az önce o ıssız sokaktan iz yokmuş gibi. Neyseki eve geldim kapıda biraz bekledim hemen girmedim o an az önceki durumu düşündüm. Annem kapıyı açıp ne bekliyorsun burada diyene kadar bu böyle devam etti. Eve adım atarken o iğrenç nefesi ensemde hissederek girdim içeri.
Düşününce belki doktor haklıdır he? Belki sadece kendi korkularımızı kendimiz yaratıyorsak? Olamaz mı yani.. Artık böyle birşey olursa daha kontrollü davranıcam. Kendim büyüttüğümü düşünmeye başladım.
...
Fatih yani erkek arkadaşım mesaj atmış. Önümüzdeki hafta ortak arkadaşımız Sinem'in doğumgünü. Belki sürpriz yaparız diye konuştuk. Bu fikir hoşuma gitti. Zaten şu durumlardan dolayı Fatihle de biraz uzaklaşmıştık. Belki bu bizi birbirimize karşı düzeltir. Önce bi ufak mekan seçtik çok lüks olmayan. Makul bi fiyata kapattık. Yiyecek içecek derken baya uğraştık. Erkeklere içki olmaması konusunda sert bi uyarı yaptım. Onlarda zaten zorlamadı ve kabul ettiler. Şimdiyse sıra hediyeye gelmişti. Erkek arkadaşımla bunu konuşuyorduk. O ise sen merak etme ben ikimiz adına çok güzel bi hediye ayarladım dedi. Aslında bu hem hoşuma gitmişti hem de biraz meraklandırmıştı. Neymiş o hediye diye sorduğumda sende o gece öğrenirsin sanada sürpriz olur demişti. Umarım güzel bir hediye seçer. Sinem benim ilkokul arkadaşım ve bundan mıdır bilinmez ona karşı farklı bir sevgi hissediyorum. Ailemden sonra Fatih değil Sinem gelir benim için. Umarım mutlu olur sürprizimizle.
...
Kutlama için sarımtırak bi elbise şeçtim. Fatih görünce beklediğim tepkiyi vermedi açıkcası. Çok normalmiş gibi davrandı. Biraz üzüldüm sonuçta onun için hazırlanmıştım aslında. Onu böyle şık görmek beni çok hoşnut ediyordu. Ama benim güzel görünmem onu pek etkilemiyor galiba. Neyse o gece moralimi bozmayacağım. Mekana geldiğimizde daha kimse yoktu. Ufak eksiklikleri tamamlayıp biraz bekledikten sonra arkadaşlar gelmeye başladı. Iyice kalabalıklaştık. Ama Sinem'i göremiyordum. Fatih'e sorduğum:
-Sinem niye gelmedi daha ya..?
+Daha haberi yok çünkü.
- Nasıl? Bu partiyi Sinem olmadan kutlama yapmayı falan mı planladın acaba?
+Sakin ol. Tamam beraber gidip alıcaz şimdi,sonuçta bu sürpriz bi parti bilmem anlatabildim mi küçük hanım.
-Ukalalık yerine icraat görmek istiyorum beyfendi. Hadi hızlı biraz
...

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 04, 2015 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Korku EsarettirHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin