Korku Esarettir

...

Kalktığımda saat 10.00 olmasına rağmen uykumu almıştım. Sadece 5 saatlik uyku o geceye yetmişti demekki. Sol tarafım resmen tutulmuş. O korkuyla sabahın soğukluğunu böylece anladım hem soğuk hem de üstüne yatmam yeterliydi sol yanım için. Yataktan kalkarken saçlarımı toplayacaktım ki elime bişey takıldı ve acı verdi. Direk o gece geldi aklıma koşarak lavaboya gittim. Ve o beklemediğim görüntü. Boynum morarmış hatta çürümeye doğru yol almış. Ince ince çizgilerdi.. Belki parmakları ya da bi ip. Ama tenimde hissettiğim o el her şeyi özetliyor. Evet dün gece rüya değildi. Ama nasıl ? Ne yapacağım şimdi ? Ya bu izi görenler?
Bi şekilde hallettim onu kapatmayı ama artık anladım olayların çok farklı bi boyuta geçtiğini.
...
Ailem bunlardan habersiz ama benim garip hisler yaşadığımın farkındalar. Fakat sormuyorlar. Benimde işime geliyo. Aynı anda onları da idare edemem çünkü. Neyse gece oldu tekrardan ama bu sefer o rutin olay oldu. Aşağıdakiler kavga ediyordu. Ve bu sefer benim adım geçti. Evet adımı duydum. Ama Hakkımda ne dediklerini bir türlü anlamıyordum. Yere kapaklandım daha iyi duyabilmek için ama sadece birşeyler geveliyolardı. Tam daha iyi duyayım derken birden sessizleştiler sanki birinin onları dinlediklerini hissetmişler gibi. Yere baktığımda onların da bana baktıklarını hissettim ve hızlıca yatağıma çekildim.
...
Bu sabah merdivenden eve çıkarken Emrah çıktı aniden. O geceye gitti aklım. Rüya diye kendimi kandırmaya çalışsamda onun rüya olmadığını biliyorum ama bi açık verirsem daha kötü olur gibi geliyo. Ben bunları düşünürken o da duyuyormuş gibi yüzüme sevimsiz bi ifadeyle bakıyordu. Hiç beklemediğim bi şekilde şu diyaloglar geçti aramızda;
-Nasılsın?
+Ne yapmaya çalışıyorsun sen !?
-Bu ne sinir,neye kızdın bu kadar?
+Her şeyin farkındayım. Ama sen bana zarar veremiceksin.!
-Bence farkında değilsin. Eğer farkında olsaydın sana verdiğim zararları kabul ederdin.
+...
Diyerek sinsice güldü ve boynumdaki izin üstüne dokundu. Dejavu yaşıyodum resmen. O korkuları tekrardan ve katca hissettim içimde. Ama belli etmeye çalışmıyomuşcasına yüzüme bi boş ifade yerleştirerek onu itip ve yukarı çıktım. Ama kendi evime değil, Hülyalara... Sanki beni bekliyormuşça bi tavırla kapıyı açtı. Ve birşey demeden davet etti. Girdiğimde içeride metalik bi koku vardı. Normal konuşmaya başladık. Bebeğin hala gelmediğini sorunca tavrı değişti ve gelmediğini söyledi bende kapattım konuyu. Içimden düşünüyorum bu bir fırsat. Lavabo bahanesiyle aradaki masada bulunan Emrah'ın çantasındaki birçok kağıdı hiç bakmadan aldım ve pantolon belime soktum. Sonra da misafirliği bitirdim. Eve geldiğimde kağıtları önüme serdim ve kuşkulanmamı haklı çıkaracak şeyler buldum.