"ဗျာ"
သူ့မျက်ဝန်းတွေဟာ ဝိုင်းကနဲ။
ဦးလေးကြီးကတော့ ကျွန်တော်စကားပြောနေတာမို့
လာရင်း ကိစ္စကိုဘေးချိတ်ထားပုံရပါတယ်။
"အလုပ်လုပ်တာ တိကျမှပေါ့ ခဏနေရင်ပဲ
ပစ္စည်းပို့တဲ့ကားကလာတော့မှာကို
ဖြည့်ရမဲ့စာရင်းက အခုထိမပြီးသေးတော့
ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ "
ကုန်ပစ္စည်းတွေရောက်မယ့် နေ့မဟုတ်ပါဘဲ ဒေါသသံနဲ့ ထသောင်းကျန်းနေတဲ့
ကျွန်တော့်ကို သူအံဩသွားတယ်။
နောက်တော့ သဘောပေါက်သွားလို့ပဲလားမသိ
ဘောပင်တစ်ချောင်း ကောက်ကိုင်ပြီး
"ဟုတ်ဟုတ် ကျွန်တော်အခုပဲ ဖြည့်လိုက်ပါမယ်"တဲ့။
သူဟာပစ္စည်းနည်းနည်းပါးပါး
ဝယ်ပြီးဘာစကားမှမပြောဘဲ ပြန်သွားတဲ့ ဦးလေးကြီးကို ချောင်းကြည့်ပြီး
" အစ်ကိုမှဉာဏ်မကူရင်
ညီတော့သွားပြီ ၊
၂နာရီလောက်ကနားညီးတော့မှာ" လို့ဆိုတယ်။
"အင်းအင်း အစ်ကိုတို့ခဏနေ ဆိုင်သိမ်းပြီ နေ့လည်စာ စားရအောင်ညီ "
"ဟုတ်ကဲ့ "
သူသိပ်ကြိုက်တဲ့ steak ကို လုပ်ပေးတော့
နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်စားပါတယ်။
အသားကိုအတုံးလိုက် ပန်းကန်ထဲထည့်ပေးတာထက်
အတုံးသေးသေးလေးတွေ လှီးကျွေးရင်သူပိုပြီး
သဘောကျတယ်။
"လိုက်ဖက်လိုက်တာ "တဲ့။
ဝိုင်ကို
တစ်ငုံချင်း အရသာခံပြီး ပြောခဲ့တဲ့စကား။
Steak လုပ်စားကြရအောင်လို့ အဖော်ညီကတည်းက
ဝိုင်ကောင်းကောင်းကိုလိုက်ရှာပြီးဝယ်နေတော့တာ။
သူကအဲ့ဒီလိုလူစားမျိုးလေ ။ယာမကာလေးများ
သောက်သုံးနေရရင် ကမ္ဘာတစ်ခုလုံးပဲ ပြိုကျပြိုကျသူစိတ်မဝင်စားတော့ဘူး။
သူ့လိုမျိုး အရက်တစ်ခွက်နဲ့ဒါဏ်ရာတွေကို ဖာတေးနိုင်ရင်လည်းကောင်းသား။
တကယ်ဆိုသူ့မှာ ဒါဏ်ရာရယ်လို့
ရှိရဲ့လားတောင်မသေချာပါဘူး။ရှုပ်ရှုပ်ပွေပွေ ဇာတ်လမ်းလေးတွေပဲ ရပ်တန့်သွားတာပါ။
အငြင်းခံရလို့ ဝမ်းနည်းနာကျင်သွားပုံမရသလို
ကျွန်တော်နဲ့ ပက်သက်ပြီး
နင့်နင့်သည်းသည်း ခံစားရတဲ့ ပုံစံမျိုးလည်း
ကျွန်တော်မမြင်ခဲ့ဘူး။ဒါပေမဲ့လို့
အဲ့ဒါတွေဟာ
သူမြင်စေချင်သလောက်သာ ချပြခဲ့တဲ့
ကျွန်တော့ဘက်က
ရူ့ထောင့်တွေလည်းဖြစ်နိုင်ပါတယ်။
ကျွန်တော်ဟာ အဲ့ဒီလိုမျိုး
နားလည်ပေးချင်ခဲ့တယ်။
Part -5(U)
Start from the beginning
