Bonus Part Special

Start from the beginning
                                    

ထို့ကြောင့် အိမ်ပြန်ချိန်တွင် ကိုခန့်တို့နေထိုင်ရာ တိုက်ခန်းသို့သာ ခေါ်လာခဲ့ရသည်။ သို့သော် ပြဿနာက ထိုမျှနှင့် မပြီးသေးပေ။ ကြီးမေက မောင့်ကို စိတ်ဆိုးမပြေသေးချေ။

"ခန့်ငယ် ကြီးမေ ခေါ်နေတယ်လေ... မြတ်လေး သမီးလည်း ဝင်တော့... နင်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို အပြင်လေးတစ်ခါ ပို့မိပါတယ် ဘယ်နှယ့်တော် အမူးကောင်ကို ခေါ်လာရတယ်လို့"

မေမြတ်ကတော့ ကြီးမေနှင့် ကိုခန့်တို့ကြား ဝင်မပါသော်လည်း ဖြစ်ပျက်နေသည်များက ရယ်ရလွန်းသဖြင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနည်းအောင့်ထားနေရသည်။ ထို့ကြောင့် မေမြတ်၏ မျက်နှာမှာ စပ်ဖြီးဖြီးလေး ဖြစ်နေပေလိမ့်မည်။

"ကိုကို ဝင်ရအောင်... နော်"

"အင်"

"ထားခဲ့လိုက်တော့လေ"

"အင်... မောင်... မောင့်ကို ထားခဲ့ရမှာလား"

"အွန်းဆို... သူလည်း အိပ်ပျော်နေတာပဲလေ နိုးလာရင် သူ့ဘာသာ အိမ်ပြန်လိမ့်မယ်"

"အင် အပြင်မှာ မောင့်ကို ထားခဲ့ရ..."

ကိုခန့် စကားမဆုံးခင်ကြီးမေက ဝင်ပြောလာခဲ့သည်။

"မြတ်လေးပြောတာမှန်တယ် နိုးရင် သူ့ဘာသာ ပြန်မှာပေါ့ကွယ်... လာ ခန့်ငယ်က နေကောင်းတာလည်းမဟုတ်ပဲနဲ့"

"ဟင့်အင်း .. မောင့်ကို ပေးမဝင်ရင် ခန့်ငယ်လည်း ဒီမှာပဲ မောင့်နဲ့အတူတူအိပ်လိုက်မှာ"

"ဟင် ဒီကလေး ပြောရခက်လိုက်တာ .. ဆရာဝန်ဖြစ်အောင် သင်ထားတဲ့ပညာတွေ ဘယ်နား သွားပစ်လိုက်ပြီလဲ"

"ဆရာဝန်ကရော မချစ်ရတော့ဘူးလား ကြီးမေ... ဆရာဝန်ဖြစ်တာနဲ့တင် မောင့်ကို အပြင်မှာ ထားခဲ့ရတော့မှာလား... ဘာမှမဆိုင်ဘူး သင်ထားတဲ့ပညာနဲ့ မောင့်ကိုချစ်တာနဲ့ ရောထွေးလို့ရလား"

"ခန့်ငယ်"

"ဟင့်အင်း... ဟင့်အင်း မောင့်ကိုပါ အထဲပေးဝင်မှ ခန့်ငယ်လည်းဝင်မှာ"

"ခန့်ငယ်... ကြီးမေပြောနေတယ်လေ"

"ဟင့်အင်း... မောင် သနားပါတယ်... ပေးဝင်လိုက်ပါနော်..."

နေရောင်ကိုကျောခိုင်းထားတဲ့နေကြာ (Completed)Where stories live. Discover now