Vuurvlieg's Leven

Hoofdstuk 2: Jaloers

Een paar dagen later. Narcis en Vuurvlieg kunnen nu net lopen:
"Waar ga jij naartoe?" Vroeg een stem achter Vuurvlieg. "Libel had je bevolen thuis te blijven en de nesten te verversen." Ze draaide zich om en keek omhoog naar Drup. "Maar dat is niet eerlijk! Narcis doet nooit dat klusje, hij mag gewoon buiten spelen!" Zei Vuurvlieg verontwaardigd. "Ik weet het... het is niet eerlijk, maar je zult het nou eenmaal moeten doen. Ik heb al heel vaak gepraat met je moeder, maar ik kan haar niet overtuigen..." zei Drup sussend. Vuurvlieg stampte boos en teleurgesteld weg. Ze liep naar buiten en keek naar Narcis die vecht oefeningen aan het doen was met Libel vlak achter hem. "Je doet het geweldig lieverd!" Zei ze trots. "Je bent al vanaf je geboorte PERFECT!" Vuurvlieg schraapte mos van een steen terwijl ze boos naar hen keek. "Mijn perfecte, wonderschone, stoere, slimme en steeeerke zoon! Ik hou zo veel van je! Vuurvlieg daarentegen is gewoon een luie, slappe, lelijke, domme schildpad, die alleen nuttig is als huishoudster. Laten we haar haar vrijheid wegnemen en haar martelen, waarom niet hè?." Vuurvlieg mompelde haar moeders zogenaamde woorden. Ze pakte het mos beet met haar tanden en liep naar binnen, schoof het oude, vieze mos en varens weg en verving dat met het nieuwe. "Niet slecht, voor een schildpad." Zei Libel toen ze achter vuurvlieg verscheen. Libel plofte op het nest neer. "Blijf je hier staan kijken of ga je weg?" Vroeg ze vals. Vuurvlieg gromde iets onverstaanbaars en stampte weg. "Hey! Vuurvlieg! Wil je misschien spelen?" Vuurvlieg schrok op toen ze Narcis in haar oor fluisterde. Meestal speelden Narcis en Vuurvlieg met elkaar als Libel sliep, Drup staat dat altijd toe. "Prima, waar?" Antwoordde ze. "Buiten?" Ze liepen samen naar de uitgang toen Drup "veel plezier!" riep.

"Wat gaan we spelen? Verstoppertje? Vangertje? Gevechtje? Pakk-" begon Narcis. "Pakkertjeeee!" Riep Vuurvlieg enthousiast. "Oké! Jij bent de draak en ik de Scharrelaar!" Zei Narcis. (Een scharrelaar is het woord voor mens). "Oké, ik geef je 5 seconde voorsprong!" Vuurvlieg gilde. "1! 2! 3! 4! 5! Je zult nooit aan mij ontsnappen hahahaaa!" Riep ze speels. Narcis rende een paar draken lengtes verderop, met zijn staart achter zich aan slingerend. Vuurvlieg zette de achtervolging in. De wind vloog langs haar gezicht, haar poten gooiden zand op bij elke stap. "Bijna!" Riep ze blij toen Narcis nog maar 1 staart lengte van haar af was. Ze zette nog meer vaart in, maar toen struikelde ze over een los liggende steen. "AAAAAH! AU!" Gilde ze. Vuurvlieg rolde over de aarde en kwam met een klap tot stilstand tegen een grote rots, Ze piepte van de pijn. "VUURVLIEG HELP ME!" Gilde Narcis opeens. Vuurvlieg krabbelde weer op haar poten en zag dat ze een grote snee op haar linker schouder had, het bloed gutste eruit. Ze probeerde het te negeren en beet op haar kaken. Vuurvlieg hinkte, de pijn verbijtend, door. toen stopte ze bij een plek waar de aarde ophield. Er kwamen paniekerige kreten uit. Zou het echt zo zijn? Nee toch? "VUURVLIEG HELP!" HET RAVIJN! NARCIS WAS VAN HET RAVIJN GEVALLEN!