Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 17 -

Raoul.. Ik open mijn mond om wat te zeggen, maar er komt niks uit. Ik hijg zachtjes. Raoul kijkt me aan. 'Wat heb je toch de laatste tijd?' Zegt hij zachtjes. Ik sluit mijn mond en draai mijn hoofd weg. Al snel word mijn hoofd teruggedraaid. 'Als ik praat kijk je me aan' Zegt hij met een kleine stemverheffing. Een kleine paniek overheerst me en ik open een beetje mijn mond om meer lucht binnen te krijgen. Ik kijk hem aan en hij mij. Je ziet de bezorgdheid en een beetje boosheid in zijn ogen.

Pov Raoul:

Matthy's mond opent om meer lucht binnen te krijgen. Ondertussen drukt hij zichzelf meer tegen de muur aan en kijkt me bang en afwachtend aan. Ik kijk bezorgd en een beetje boos terug. Ik leg zachtjes een hand op zijn wang. 'Rustig maatje' Zeg ik zacht en streel over zijn wang, terwijl ik hem bezorgd aankijk. Hij kijkt me diep in mijn ogen en zucht diep. Hij is zo kwetsbaar en dat maakt hem ook zo'n makkelijk doelwit voor iedereen.. 'Jij wacht hier even' Zeg ik en geef hem een zacht klopje op zijn arm en loop snel naar Robbie en Raoul, omdat het akelig stil daar is. Ik zie Koen en Robbie staan. 'Waar is die jongen heen?' Zeg ik. Ze kijken me voor een minuut zwijgend aan. 'H-hij is op zoek naar Matthy en we konden hem niet tegenhouden..' Zegt Robbie schuldig. 'Kut... Ik heb Matthy alleen gelaten!' Zeg ik. Robbie en Koen kijken me geschrokken aan. 'Je hebt WAT?!' Zegt Koen. Ik kijk naar de grond. Koen rent ondertussen al naar Matthy en ik en Robbie volgen hem op de hielen. Maar wat we dan zien..

Pov Matthy:

Ik wil Raoul volgen, maar word dan keihard tehen de muur aan gedrukt. Ik zie Thomas grijzend voor me staan. Mijn ademhaling loopt op. 'LAAT ME LOS' Schreeuw ik. Hij lacht. Ik trap hem in zijn ballen en hij deinst naar achteren. 'Noem je dat hard?' Schaterlacht hij. Hij loopt weer naar me toe. 'Wat moet je van me?!' Schreeuw ik. 'Even denken.. Misschien jou weer op het rechte pad zetten? Of je een lesje leren? Denk zelf maar na' Zegt hij en trapt me keihard in mijn ballen en krijg daarna een harde stoot tegen mijn hoofd en alles draait waarna ik keihard val. Dan voel ik nog een keiharde trap in mijn zij. Ik sluit mijn ogen stevig, maar word dan bij mijn kraag gepakt. Ik hoor mensen aan komen rennen en krijg wat hoop dat ik hier weg kom en deze vreselijke pijn nooit meer hoef te voelen. 'Oh Matthy.. Matthy.. Wat ben je een makkelijk doelwit, dit is toch geen concurrentie voor mij?' Hoor ik Thomas in mijn oor fluisteren. Ik open mijn ogen. 'En die helderblauwe ogen, waar iedereen voor zou vallen als je niet zo dom was om homo te worden.' Zegt hij. Ik slik. De pijn die ik voel is vreselijk en de woorden raken me..

Pov Raoul:

Ik hoor Thomas woorden toe fluisteren aan Matthy. Wat ik opvang is: 'concurrentie... helderblauwe ogen... dom was om homo te worden..' Ik pak Thomas keihard vast en trek hem van Matthy weg, waardoor hij Matthy meetrekt en de kans krijgt om hem keihard tegen de muur te gooien, wat hij ook doet. Een schreeuw van pijn verlaat Matthy's mond als hij keihard de muur raakt en gelijk daarna met een harde klap de grond raakt. Ik schrik en laat Thomas daardoor per ongeluk los, waardoor Thomas keihard wegrent..

Pov Koen:

Ik zie Matthy keihard neerkomen op de grond en zijn ogen draaien weg. Ik kniel gelijk naast hem neer. 'Maatje, kun je me horen?' Vraag ik geschrokken en bezorgd. Geen reactie.. Robbie is er ook bij komen zitten. 'Hij is buiten bewustzijn' Zeg ik bang. Raoul is er ook bij komen zitten en draait Matthy in een stabiele houding. Niet veel later verlaat een pijnlijke kreun Matthy's lippen en probeert hij zijn ogen te openen en knippert dan tegen het velle licht. Robbie kijkt me aan en ik knik. Gelijk gaat Robbie dichter bij Matthy zitten en wilt Matthy zachtjes overeind trekken, maar dan schreeuwt hij van de pijn als Robbie zijn heup vast  pakt. Matthy ademt zwaar en De tranen lopen over zijn wangen. Robbie deinst achteruit en kijkt me met betraande ogen aan. Nog even en hij breekt. 'Matt, je moet echt even rechtop komen zitten' Zeg ik. Hij probeert rechtop te komen, maar hij vergaat van de pijn. Ik pak hem bij zijn armen en trek hem in een snelle beweging rechtop zodat hij zit. Robbie komt achter hem zitten en trekt hem zachtjes in zijn armen. 'Shhh alles komt goed' Zegt Robbie. Raoul zegt: 'Ik bel de politie' Hij staat op en belt de politie. 'Matthy, kijk me eens aan' Zegt Robbie lief. Matthy kijkt omhoog en Robbie zegt: 'Wil je ons uitleggen wat er is gebeurd?' Ik ga dichter bij Matthy en Robbie zitten en zeg: 'Wij geloven je bij alles wat je zegt, dat weet je hoop ik' Hij knikt en duwt zich dichter tegen Robbie aan. Gelijk sluit Robbie hem steviger in zijn armen. Een paar jaar geleden had ik iedereen echt voor gek verklaard als ze zouden zeggen dat Robbie en Matthy een stelletje zouden worden, maar nu zou ik ook never terug willen, omdat het het beste stelletje ooit is..

Pov Matthy:

Ik probeer de juiste woorden te vinden, maar heb nog steeds teveel pijn om überhaupt 1 woordje uit te kunnen spreken. Van onder tintelt het als een gek en mijn hoofd duizeld nog steeds. Vooral mijn zij doet enorm veel pijn. Ik sluit mijn ogen even stevig door het bonkende geluid. 'Matt? Wat doe je?! Je maakt ons bang' Zegt Robbie breekbaar. Ik open mijn ogen en kijk hem pijnlijk aan. 'Wat heeft hij toch met je gedaan?' Zegt Koen. 'I-ik' Kraam ik moeilijk uit. Robbie wrijft geruststellend over mijn zij, maar daardoor verlaat een schreeuw van de pijn mijn mond en ik druk me dichter tegen Robbie aan en hijg geschrokken.
'Oh my- sorry Matthy gaat het? Dat was niet mijn bedoeling!' Zegt Robbie, waarbij de tranen nu ook over zijn wangen stromen. Koen komt naar ons toe en neemt mij over. 'Rob, word maar even rustig, dit is echt niet goed voor je' Zegt Koen. Robbie knikt en staat op, waarna hij wegloopt. De tranen lopen over mijn wangen. Ik heb hem nodig..
'Rustig maar Matt, Robbie moet gewoon even rustig bijkomen van de schrik' Zegt Koen. Ik laat me vermoeid op zijn borst vallen. Het voelt zo anders dan bij Rob. Zo onvertrouwd.. Koen blijkt te schrikken van mijn plotselinge actie, maar wrijft dan rustig over mijn arm. Raoul komt eindelijk terug en zegt dat de politie onderweg is. 'Wacht wat?!' Zegt Koen. 'Ja ze wouden eerst het bewijs zien, voordat ze een zoektocht instarten naar de dader' Zegt hij, waarna hij ons vragend aankijkt en zegt: 'Waar is Robbie?!'  'Hij kon het even niet meer aan' Zegt Koen. Opeens raast er een pijnscheut door mijn lichaam van alle klappen die het vandaag al heeft moeten verdragen. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond en ik duw mezelf dieper in Koens shirt. 'Rustig maatje, ze zijn er bijna en dan kunnen we naar huis' Zegt Koen. Dan komen de politiemannen aanrennen. 'Wie is het slachtoffer?' Vragen ze. Koen wijst naar mij en gelijk komt er 1 politieman op me aflopen. Koen trekt me zachtjes een beetje overeind in zijn armen. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt de politieman die bij ons neer knielt. Koen legt uit dat het begon in de stad en dat Raoul me wegtrok. 'Toen wou ik Koen en Robbie halen en toen we terugkwamen zat de dader bij hem. Ik trok hem weg van Matthy en toen greep hij zijn kans en gooide hem keihard tegen de muur. Hij raakte buiten bewustzijn van de klap en alle pijn die zijn lichaam heeft moeten verdragen' Vervolgd Raoul. Gelijk kijkt iedereen mij aan. 'I-ik-' Stotter ik. 'Neem je tijd' Zegt de politieman geruststellend. 'Ik wou achter Raoul aanlopen, maar toen w-werd ik tegen de muur aan gedrukt door h-hem en-' Ik leg het hele verhaal uit. Mijn stem is droog en zacht. 'Maar waar heeft hij je precies geraakt?' Vraagt de politieman door. Ik wijs de plekken aan. Hij knikt. 'Kan ik het bekijken?' Zegt hij, wijzend naar mijn zij. Ik knik en hij duwt zachtjes mijn shirt omhoog, waardoor hij mijn zij per ongeluk aanraakt. Ik schreeuw opnieuw van de pijn. 'Oh man je bent hard geraakt' Zegt hij geschrokken. Koen trekt me opnieuw in zijn armen, terwijl ik begin te wenen. 'Hier gaan we zeker wat mee doen. Kennen jullie de dader?' Vraagt de politeman. Ondertussen komt een andere politieman terug met een fles water. Koen pakt hem aan en opent hem voor mij.'Ja, hij heeft hem eerder aangerand in zijn huis, omdat hij aanbelde en toen hij opendeed, duwde hij hem aan de kant en liep gewoon naar binnen' Legt Koen uit, die me ondertussen het flesje water aangeeft. Ik pak hem met trillende handen aan en drink er wat uit. 'En wat gebeurde er toen?' Vraagt hij door. 'Hij begon hem te betasten en uit te schelden voor het feit dat hij homo is' Legt Koen verder uit. De politieman knikt. 'Weten jullie hoe hij heet of eruitziet?' Vraagt hij dan als laatste. 'T-thomas' Stotter ik uit. Koen Legt nog uit hoe hij eruit ziet en dan lopen de politiemannen weg. Ik word overeind getrokken door Koen. Ik steun op hem en we lopen naar de auto. De pijn is niet te verdragen, maar ik moet toch bij de auto zien te komen. Robbie en Raoul staan al bij de auto. Gelijk als ik Robbie zie, voel ik me al een stuk beter. We stappen in en ik word gelijk in Robbies armen getrokken.

~Het lijkt net alsof ik een zwakte voor mijn vrienden heb...