"Poznajmy się" //opowiadanie

1

× ×

Poznałem go jednego popołudnia.

Opiekunka kazała mi zwołać wszystkie dzieciaki na herbatę. W ośrodku opiekuńczo wychowawczym nawet herbatę piliśmy o określonych porach, dlatego tak ważne było, by nikt nie przegapił tego czasu. Zwołałem maluchy z placu zabaw, boiska i świetlicy. Zostały tylko tyły budynku - palarnia.
Właśnie tam zauważyłem grupkę starszych ode mnie chłopaków.

- Wyryj mu to na ręce! - Krzyknął jeden i podał drugiemu nóż, a ten zrobił jak mu powiedziano.

Szybko podbiegłem i przywaliłem z liścia największemu z nich, wyglądał jakby przewodził tą grupą.

- Wolisz żebyśmy tobą się pobawili? - Uniósł brew, masując zaczerwieniony od uderzenia policzek.

Skinąłem głową, ciężko przełykając ślinę. Chłopak przetaksował mnie wzrokiem, po czym splunął mi w twarz. Nie poruszyłem się. Zmarszczył brwi i skinął głową do swoich ziomków.

- Zbieramy się, z nim nie będzie zabawy.

Po tych słowach cała banda po prostu odeszła, zostawiając mnie z ciemnowłosym chłopcem.
Spojrzałem na jego nadgarstki. Zdążyli wyciąć mu "DZIWK/", widocznie przerwałem im w pisaniu A. Może i lepiej, mniej ran to zawsze plus. Chociaż druga ręka, ta potraktowana papierosami, też nie wyglądała najlepiej.

Pociągnąłem go za rękę do pokoju pielęgniarki, której jak zwykle zresztą nie było w gabinecie. Prawdopodobnie znowu poszła do sklepu po pieguski, które tak bardzo kochała.
Dlatego też postanowiłem, że sam zajmę się odkażaniem ran dziecka.

- Nie możesz się mazać - zacząłem mówić, jednocześnie zawijając mu rękę bandażem. - Chłopaki się nie mażą.

Skinął głową, chodź prawdą było, że nie płakał.

Podszedłem z nim napić się herbaty do jadalni, gdzie jeden z wychowawców oznajmił nam, że mamy mieć razem pokój - w końcu te były rozdzielane na podstawie wieku i tego, co ma się w gaciach. Dziwne, myślałem, że jest młodszy ode mnie. Ale nie narzekałem, bo w końcu trafił się jakiś chłopak w moim wieku - do tej pory były to same dziewczyny.

× ×