The test

5

Hijgend zit ik tegen een dikke eik aan, met veel behendigheid moest ik me langs tig soldaten banen, ik ben kapot! Voorzichtig steek ik mijn trillende hand in mijn rugzak en zoek naar mijn flesje met water. 'Shit.' Mompel ik. Ferry heeft mijn flesje bij zich omdat ik toen we begonnen nog geen rugzak had, had hij hem voor me bewaard. Ik kijk om me heen, er is een beekje best dichtbij, alhoewel, ik zou best ziek kunnen worden van dat water. Ziek of uitdrogen? Al snel heb ik die beslissing gemaakt. Met veel moeite duw ik mezelf omhoog en slof richting het beekje, ik steek mijn hoofd in het water en laat mijn lichaam op het gras rusten. Kort haal ik mijn hoofd uit het water om lucht te happen, snel ga ik weer onderwater en gooi dit keer mijn hele lichaam erbij. Een kleine kreun ontsnapt uit mijn mond, dit keer een kreun van ontspanning.
-

Ik voel een warme vloeistof over mijn kin, nek en romp heen druipen, het stinkt en begint te plakken. 'Ferry.' Mompel ik. Opnieuw komt er een grote lading warme vloeistof over me heen druipen. Als ik mijn ogen open lijkt de wereld rondjes te draaien en mijn ogen voelen alsof ze uit mijn oogkas gaan poppen. Ogen dicht houden dus. Voorzichtig voel ik met mijn hand naast me, blijkbaar ben ik naast het beekje gaan liggen. Voorzichtig dompel ik het gedeelte tussen mijn kin en romp in het water, ook maak ik mijn gezicht even schoon. Drinken? Ik denk dat ik dat maar even niet meer doe... Onstabiel kruip tussen een paar struiken, ik laat mijn rugzak vallen en maak voorzichtig de knoop van mijn broek los. Als ik beter wil worden moet mijn kleding wel drogen, ik kan niet slapen in doorweekte kleding. Rustig leg ik mijn broek op een struik en trek mijn shirt uit, ook die belandt op een struik. Suf haal ik een shirt uit mijn rugzak en leg die over me heen, ik denk niet dat het me zal lukken om het shirt
aan te trekken dus doe ik ook geen moeite. Slap ga ik liggen en ondersteun mijn hoofd op de rugzak, het is hard maar het is iets.

'Isis.' Ik schrik wakker en kijk om me heen, al snel heb ik daar spijt van. Mijn hoofd begint keihard de bonken en alweer druipt er een warme vloeistof over me heen, ik ga weer rustig liggen en sluit mijn ogen. 'Isis.' Hoor ik nogmaals. Ferry is dichtbij, hopelijk zal hij me over het hoofd lopen doordat ik tussen de struiken lig. Eigenlijk zou ik blij moeten zijn met Ferry bij me terwijl ik ziek ben, toch wil ik bewijzen dat ik mezelf kan redden. Voorzichtig leg ik mezelf weer in een fijne positie en haal diep adem. Slapen is het beste medicijn.

-

Rustig open ik mijn ogen, er valt een lekkere warme zonnenstraal op me, heerlijk. Voorzichtig sta ik op, mijn lichaam is nog steeds in de war maar wel veel minder dan gisteren. Snel gris ik mijn kleding van de struik af en trek het aan, volgens mij zijn er mensen in de buurt, teminste, aan de onnatuurlijke geluiden te horen wel. Ik tijger de heuvel naast me op, het is best steil maar toch niet erg hoog. Voorzichtig kijk over de heuvel heen, damn.... Er staan niet normaal veel soldaten in een lange rij naast elkaar, ben ik bij de grens? Snel rol ik naar beneden en pak mijn rugzak, opnieuw tijger ik omhoog en pak de pijl&boog uit mijn rugzak. Voorzichtig span ik de boog aan en knijp één oog dicht, het maakt niet uit of raak of mis schiet, rennen voor mijn leven zal ik toch wel moeten. Kort bedenk ik me, is mijn lichaam in staat om te rennen? Net als ik bereid ben om te schieten wordt de boog abrupt uit mijn handen gegrist, vlug draai ik me om en kijk recht in de ogen van een meisje, nouja, ze ziet er ouder dan ik. 'Waarom deed je dat?!' Begin ik meteen, niet bepaald de beste start. 'Ze zijn daar met meer dan 100, een beetje uitlokken kan hier niet.' Zegt ze tegen me alsof ik een peuter ben.

Rustig haal ik adem en laat dit even bezinken. Een vreemd meisje komt op me aflopen, ze redt mij van mijn dood en nu? Kan ik haar vertrouwen? 'Je bent bij Fernando geweest neem ik aan.' Zegt ze neutraal. Even gaat er een schok door mijn lichaam, deze situatie is onbekend terrein... 'J-ja.' Stotter ik en kijk haar verbaasd aan. 'Niet bepaald slim om van zijn zeide af te wijken, gelukkig voor jou heb ik in de 5 jaar dat ik hier ben een ondergronds huis uitgegraven, eten heb ik genoeg en overdag kunnen we Fernando zoeken.' Kort stopt ze en kijk me onderzoekend aan. 'En je kan dan genezen, je ziet er niet bepaald opperbest uit.' Alweer stopt ze en kijkt naar mijn kin. 'Is dat opgedroogd ove(..)' ik onderbreek haar zin door spijtig te knikken, vlug laat ik me naar beneden rollen en maak mijn kin schoon in het beekje. 'Kan ik echt met je mee?' Vraag ik zacht terwijl ik mijn kin droog maak met mijn mouw. 'Tuurlijk.'

Onderweg naar haar ondergrondse huisje vertelde ze veel over zichzelf; ze heet Brianna, is 23 dus al 5 jaar hier, woont dichtbij de grens om veel eten te hamsteren en ze kent Ferry van de basisschool. 'Dankje.' Zeg ik zacht, voorzichtig pak ik een stukje ananas. Hebben die soldaten een ananas verslaving ofzo? Zo te zie is de helft van de koelkast gevult met ananas, het is makkelijk te bewaren maar toch, elke dag ananas.. 'Waarom ben je bij Ferry weggegaan?' Vraagt Brianna terwijl ze tegenover me aan de houten tafel gaat zitten. Kort neem ik een slok water, is het dom om de reden te zeggen? 'Om gerechtigheid te krijgen.' Reageer ik serieus en ik kijk haar afwachtend aan. Een kort lachje komt uit Brianna haar mond en ze kijkt me grijnzend aan. 'Om precies dezelfde reden ging Ferry ook bij mij weg 2 jaar geleden, hij wou avontuur en ik wou schuilen.' Zegt Brianna terwijl ze kijkt alsof ze een flashback heeft.