Unwanted Marriage

Chapter 13

Minjeong's POV

"Min... I like you."

Hindi pa rin nagsisink in sakin lahat ng sinabi ni Karina kanina. We're heading home na din since Karina insisted na sa bahay na magpagaling.

Wala ni isa samin ang nag open ulit ng topic about sa nangyari kanina.

"Are you sure okay ka na? Dapat magpagaling ka muna sa hospital."

"Min, I just like to be at home. Ayoko sa hospital din kasi ayoko sa vibes niya." napangiti nalang ako sa kanya.

"Why are you smiling?" tanong niya. Mukhang naaasar to. Asarin ko nga.

"Anong sinabi mo kanina sakin?" Nagulat naman siya sa tanong ko.

"Alin?" hindi siya tumitingin sakin. Natatawa nalang ako sa reaksyon niya.

"Gusto mo din ako?" tanong ko. Hindi siya sumasagot. Nakangiti lang ako sa kanya.

"I like you, Min. As my friend, of course." Oh. Umasa na naman ba ako ulit?

"Oh... as a friend lang?" dagdag na tanong ko.

"Hmm do I need to repeat it?" medyo may pagkainis na sa boses niya.

"I thought you like me...kasi yun yung sinabi mo kanina."

"Min, ayokong paasahin ka. Sorry if I said that without even thinking about your feelings." sabi niya. Hindi nalang ulit ako kumibo hanggang sa makauwi kami. I just checked on her para masigurado kong makakapagpahinga siya nang ayos.

Asang asa ako. Paano ko iiwasan ang mga yun? She gave me this feeling then as a friend lang pala. I shouldn't expect more. Expectations will kill me.

Bumaba nalang ako para matulog sana sa guess room nang tawagin ako ni Karina.

"Where are you going, Min?" tanong niya. Nakatingin siya sakin.

Tinignan ko siya "Sa guess room."

"Why?"

"Dun ako tutulog."

"Bakit hindi nalang dito?"

"Karina, ayoko na umasa." Napabangon naman siya.

"Min..."

"Asang asa ako. Asang asa akong magugustuhan mo ko, Karina. Mula sa mga pinakita mo nung magkausap kami ni Minju hanggang sa mga sinabi mo sakin sa hospital, umasa ako. Akala ko may chance, akala ko matututunan mo din akong mahalin o magustuhan man lang... pero Karina, this time, pagod na ko."

Hindi siya makasagot. Nakayuko lang siya.

"I'll talk to my dad to pay your family's debt without marrying me. Para wala ka nang rason para magstay dito. You don't have to force yourself to me for the sake of your family. Kasi Karina nasasaktan akong hindi ka nagiging masaya."

Kakayanin ko naman sigurong magmove on? Tss move on? Wala ngang kami.

Napatingin siya sakin "Minjeong..."

"Just sleep and rest. Ako nang bahala sa utang niyo. You don't have to pay me. Wala kang magiging utang sakin, I promise."

She was about to say something nang lumabas na ko ng kwarto.

Bago ko isara yung pinto ng kwarto, nagsalita ulit ako "For the last time, goodnight, Karina."

—————
Karina's POV

"For the last time, goodnight, Karina."

Matapos sabihin ni Minjeong ang mga yun ay nagsimula na kong umiyak. Ang tanga tanga ko. Ang tanga ko sa part na saktan yung taong buong buo ang pagmamahal at pag aalaga sakin. Yung taong ako lang iniisip. She doesn't care at our family's agreement yet I acted like that in front of her.