I WAS RAPED(Completed)

Liham 1

VYAbik

author's note:
Kasunod dapat 'to ng chapter 9, conversely na delete yung 1000+ words dito sa chapter na'to, so uulit ko ulit 'to, pasensiya na:)

Dahil sa curiosity ko, pumunta ako sa mansion nina Leo at Lance, sobrang laki talaga ng mansion nila, halos lahat ng inaapakan ko ay ginto. Nakaupo ako ngayon sa kwarto ni Leo. Ganito pala kalaki ang kwarto nito, dalawa ang laki nito kumpara sa laki ng kitchen sa condo ko.

Pati 'yung mga designs sure ako  ang mamahal no'n, kaya ko namang bilhin iyon kaya ngalang ako na ang bumubuhay sa sarili ko at ayuko ng gambalain pa sina mommy.

Nagtataka nga ako dahil hindi manlang ako pinagbawalan ng Security guard na pumasok rito sa mansion like scripted ba'to?

"Hija"

Napatalon ako sa gulat ng pumasok ang mom' ni Leo, malungkot ang mga mga nito.

"Oh, sorry did i disturbed u? "

"No, i-it's okay" napakamot pa ako ng ulo dahil sa kaba.

"Palaging tahimik si Leo pag mag-isa lang siya rito sa room niya 'kumpara noon" pumasok ito ng silid at umupo sa tabi ko na nakaupo sa kama ni Leo.

"What happened? "Curious na tanong ko. Yumuko lang siya at tumingin sa'kin.

"Simula kasi noong umali-" hays nakakabitin naman, sino ba kasi itong taong tumatawag kay Mrs. Fiona?
"Sandali, hija sasagutin ko lang"

Tumango lang ako at may isang maliit na box akong nakita sa ilalim ng kama ni Leo. Dahil malikot ang kamay ko, kinuha ko iyon habang may kausap pa si Mrs. Fiona sa cellphone nito.

Dalawang diary... Ito yung diaries na tinutukoy ni Leo, kunin ko raw ito at basahin. Ano namang meron dito? Natatakot ako sa malalaman ko. Baka pag binasa ko ito ay magsisi ako sa huli.

Huminga ako ng malalim at binuksan ang isang diary na siguro ay 10 years na itong isinulat dahil kulay brown na ito at hindi na malinaw ang ibang nakasulat. Bago ko ito basahin tumingin muna ako sa langit at pinikit ang mga mata.

Sana... Sana wala akong pagsisihan sa huli.

Kung ano man ang mababasa ko, nawa'y hindi magbago ang takbo ng buhay ko. Sinimulan ko ng basahin ang mga nakasulat dito sa loob ng diary.

Dear Roxane Konyo,

           Roxane, miss na miss na kita, kailan ka ba babalik? Sana pag magkita ulit tayo, maalala mo pa rin ako. Sana ikaw pa rin 'yung babaeng minahal ko ng sobra, 'yung babaeng masayahin at matulongin, I'm already 17 years old and i think 15 kana this year? Yeah. Nakakamiss talaga, noong 4years old ka palang at 6 years old palang ako, ikaw palagi 'yung kalaro ko tapos ang saya saya natin noon. Yung ice cream na sa'kin dapat inagaw mo narin of course dahil mabait si me pinagbigyan kita Special day mo 'yun. Noong pinaampon ka ni Tito Jumante Konyo at ni auntie Roxin Konyo sobrang nadurog talaga yung pagkatao ko. Sobrang sakit no'n bilang bata na mawawalan ka ng kaibigan.

Nandito pa sa likod ng diary na'to yung picture mo na may hawak kang ice cream. I'm so thankful na nakilala kita. Kahit matanda na ako hindi pa rin naggbabago ang pagtingin ko sa'yo.

Lahat gagawin ko para sa'yo Rox, tandaan mo'yan kahit ikamatay ko pa basta ligtas at masaya ang babaeng pinaka-mamahal ko, pakiramdam ko masaya na rin ako sa tuwing masaya ka.

I'II promise hinding-hindi ako mag g-girlfrien' hanggat hindi ikaw ang una kong magiging girlfrien'.

I'II promise hinding-hindi kita sasaktan. Kung masasaktan man kita hindi ako 'yon.

I'II promise magiging mabuting tao ako, kagaya pa rin ako ng dati. Hinding-hindi ako magbabago sa iyo Roxane.

Bukas, pagmulat ko ng mga mata sana ikaw ang una kong makita, sana.

Gagawa pa tayo ng babies hahaha. Akin ka lang dapat ha? Tapos sa'yo lang ako yie haha para akong tanga sumusulat habang tumatawa. Pero oo akin kalang baby, meow.

Age doesn't matter naman eh, basta mahal mo, mahal mo!

Umaasa pa rin ako na balang araw, makita kita na nakangiti sa harap ko.

At ang araw na iyon? Ang pinakamasayang araw na naranasan ko.

I will love you forever.

I will be the best man in the world.

I will be the best husband. The best daddy in the world.

At ikaw? Ikaw ang taong pinakamamahal ko ng higit higit pa sa meron ako.

I love you Roxane Konyo.

                          Your future Husband,
                             Leo Antonio Rollabi

Napapaiyak ako sa bawat salita na nababasa ko, minsan ay napapatawa ako sobrang OA naman kasi nitong si Leo. Pero nawala ang ngiti sa labi ko ng tumatak sa isip ko ang pangalang Roxane Konyo, who is she? Pinabasa ba niya ito sa akin para paselosin ako? Pwes hindi ako nagseselos. Kunti.

Nang tingnan ko ang litarto sa likod ng diary na ito. Napatakip ako ng bibig. It was me, smiling at the picture.

Alam kong ako 'to kasi parehas kaming may nunal sa kamay. It means ba na ako si Roxane? Ang kababata ni Leo? Siya pala ang palagi kong napapanaginipan gabi-gabi, malabo ngalang ang mukha nito.

Naglalaro daw sa isang park, tapos bigla bigla nalang ito naglalaho.

Ang hindi ko matanggap, bakit niya ako ginahasa? Bakit niya kailangan sirain ang buhay ko? Napapapunas nalang ako sa luha kong sunod-sunod na tumutulo.

Kaya pala familiar ang mukha niya sa akin noon ng makita ko siya sa Disney land. Marahil may dahilan ang lahat ng ito. Ayuko mang maniwala pero 'yon nalang ang aasahan ko.

Tinago ko ang litrato na nakalagay sa diary at inalagay sa aking shoulder bag. Gusto kong kausapin si Leo. Siya lang ang makakatulong sa'kin.

"Hija, where are you going? "

Napahinto ako sa paglalakad ng tanongin ako ni Mrs. Fiona na nasa likuran ko. Lumingon ako sa kaniya at ngumisi.

"Ah... Aalis na po ako may kailangan po kasi akong puntahan"

"Ahh.. Is that so? mag-ingat ka"

"Opo, cge po aalis na ako, salamat"