စားပြီး၊သောက်ပြီး တော့ ဆေးတာ၊
ကြောတာတွေကိုသူဝင်ကူပါတယ်။
တားပေမဲ့လည်း စကားနားမထောင်ပါဘူး။
သူလုပ်ပေးချင်လို့ပါတဲ့ ။
"ခက်တော့နေပါပြီ ဒီဧည့်သည်နဲ့"
"ညီမှ ဧည့်သည်မဖြစ်ချင်တာ "
"ဒါနဲ့ ဒီကပြန်ရင် ဘယ်သွားမလဲ "
" ဟင့်အင်း ဘယ်မှ မသွားဘူး။အိမ်ပဲပြန်မှာ
ညနေတော့ ကော်ဖီဆိုင်သွားရမယ် "
"အစ်ကိုဒီညမလာဖြစ်တော့ဘူး။ပစ္စည်းအသစ်တွေနေရာချဖို့ ရှိနေတာ
အများကြီးပဲမို့လို့ "
"ဟုတ်ပြီ အလုပ်ဆင်းရင်ကျွန်တော်
ကော်ဖီယူလာခဲ့ပါ့မယ် "
"ထပ်ခိုးမှာ အစ်ကိုနေတယ်။တကယ်လို့များ ဆန္ဒရှိရင် အဲ့မှာသွားနားလို့ရတယ်"
"အစ်ကို့ အလုပ်တွေ အရင်ကူပါ့မယ် "
****
ဆိုင်ပိတ်ထားပေမယ့် ဆိုင်ထဲမှာ
နှစ်ယောက်သားအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပါတယ်။
"ထမင်း ခေါ် ကျွေးပြီး အလုပ်ပါခိုင်းသလို
ဖြစ်သွားသလား ညီ "
"ဈေးတိတ် ကပ်တာလောက်နဲ့တော့
ညီ မပင်ပန်းပါဘူး"
"ဒါနဲ့ အလုပ်အသစ်က ဘယ်အချိန်လဲ "
"ညပိုင်းပဲ အစ်ကို "
အေးအေးလူလူပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောလိုက်ပေမဲ့
ကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ တော့မတင်မကျ ခံစားချက်မျိုးတွေဝင်ရောက်စီးနင်းသွားတယ်။
"အဲ့ဒီအချိန်က ကော်ဖီဆိုင်မှာမဟုတ်လား "
"အင်းဟုတ်တယ်။အင်တာဗျူးက
အောင်ခဲ့ပေမယ့် အချိန်ကတိုက်နေတယ်"
"ဒါဖြင့် ကော်ဖီဆိုင်မှာဆက်လုပ်ရင်
အလုပ်အသစ်က
လက်လွတ်လိုက်ရမဲ့သဘောပေါ့ "
"အင်း အဲ့သဘော"
"အစ်ကို့ဆိုင်မှာ လုပ်မလား "
ကျွန်တော့်ကို ပြန်ကြည့်တဲ့ သူ့မျက်လုံးတွေ ဟာ ဝင့်ကနဲ။
ကျွန်တော်များ စကားပြောတာလောသွားလေသလား။
ဘုရားစူး အသန့်စင်ဆုံးစေတနာတွေပါ။
" မကူညီပါနဲ့
ဒီအတိုင်းပြောပြတာ ညီက "
Part-3(U)
Start from the beginning
