Behind The Story Of Her

SIMULA

This is a work of fiction. Names, characters, business, events and incidents are the products of the author's imagination. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Danica Calfoforo (Venus) thanks po sa name nio— ang cute🥰.
Reminder readers, nagpaalam po ako sa may-ari. I have a proof, tho.

Hanggang chapter 4 pa lang naaayos ko sa first draft. I know hindi pa ito sapat para maging perfect pero sinusubukan ko naman. Bigyan niyo lang ako nang time na mas unahin ang academics then babalikan ko ito, promise.
***

Gulat ako na lumingon sa likod ng aming sasakyan nang makarinig ng putok nang baril.

"Shit! Ina-ambush tayo, Zeke!"

"Can you calm down!? Hindi ako makaisip ng paraan!" Nanggagalaiti kong saad kasabay ng mahigpit na kapit sa manibela. Mga gago, ngayon pa nila itinaon sa panahong ako ang driver.

"I swear, I want to kill those bastards, fuck it!" Dagdag ko pa. Damn it! We are just supposed to go home hindi yung ganito, kasi tangina wala naman kaming ginagawa para paulanan nila ng bala. Bahagya ko pang kinabig pakanan ang kotse. Bwisit ayaw talaga nila kaming tantanan.

Sinipat kong maiigi ang tatlong kotse na sumusunod saamin. Punyemas, mukhang wala na akong choice.

"Palit tayo, Adam!" sigaw ko rito habang iniisip kung ano ang puwedeng gawin.

Naguguluhan itong tumingin saakin, "Ano!?"

"Tangina, sabing magpalit tayo! Bingi ka ba, ha!?"

Hindi ko na siya hinintay na mag-react at sinigurado na  ma-ida-drive ng maayos ang manibela habang humahanap ng tiyempo para sa pakikipagpalit nang upuan.

"Move!" Tumango lang ito saakin saka mabilisang gumalaw. At last, siya na ngayon ang nasa driver seat samantalang ako ang pumalit sa kan'ya.

"Iligaw mo sila!" mga gago talaga, hindi puwede na makarating kami ng kampo na may sumusunod na mga asungot.

"Tangina, paano!? Ang hirap nilang iligaw! Hindi ba nila tayo titigilan!?" aniya na dahilan kung ba't mas nag-alab ang galit ko sa kabilang grupo.

"Continue what your doing! Ako nang bahala sa mga gagong 'yan!" tanging nasabi ko habangbumubunot ng baril.  Kanina pa ako nagtitimpi sa mga 'yan sa totoo lang. Galit kong ikinasa ang baril saka bahagyang inilabas ang ulo sa bintana nang kotse na ngayon at ay nakabukas na. Handa na rin ang baril na sa isang kalabit lang ng gatilyo ay makakapatay kung gugustuhin ko.

Ilang bala pa ang salitan naming pinaputok.

"Two to go," nakangising saad ko nang makita ang isang kotse na bumangga sa kung saan. Ngunit sa pag-asinta ko ay siyang pag-alog naman ng aming sinasakyan. Kaya wala akonh nagawa kun'di ang pumasok muli para tignan ang nangyayari.

"What happen!?"

"Gago, Zeke, yung preno!" taranta nito na pilit inaapakan ang brake na kaagad kong ikinapikit. Tangina! Nanginginig ang mga kalamnan ko ngayon. Kaagad akong nagmulat at mahigpit na kumapit kung saan.

"Ibangga mo ang kotse," gulat itong tumingin saakin. Hindi makapaniwalang nagawa kong maging mahinahon sa ganitong paraan.

"S-Seryoso ba—"

"Gawin mo na lang!"

Kita ko ang namumuong luha sa kaniyang mga mata. May halong takot ngunit sa pagkaraan ng ilang sigundo at tuluyan na nitong kinabig ang manibela.

Kita ko pa rin ang dalawang kotse na nakasunod saamin. Hanggang sa kamatayan yata gusto nila kaming sundan.

"Zeke!" halos matulos ako sa kinauupuan ng sumigaw siya bigla—pasalpok na kami sa isang puno.

Hanggang sa wala akong naramdaman kun'di pagkamanhid. Nahihilong napahawak sa noo kong dumudugo.

"Mmm." I feel my body's aching.
Until all everything went black.

*

*

*

*

"No, ayoko nga!" matiim kong tanggi kay dad. I don't want to go there. Hindi ako sanay ro'n. Peste. Bakit ba kasi kailangan pang pakialaman pa niya ang buhay ko? Tsk.

"Whether you like it or not, you're going to province and you didn't do anything about it," may awtoridad niyang sambit. I sighed in disbelief. Well, ano bang aasahan ko sa tatay ko? He is typical business tycoon. A famous one. And I admit, I hate his confidence and his playful aura. Pero may magagawa ba ako? Wala, ama ko pa rin siya at anak lang ako.
The fvck!? Kalokohan.

"Why can you do this to me!? Dad, hindi na ako bata!" this is fvcking bullshit.

"Ginagawa ko ito dahil mas'yado ka nang sakit sa ulo namin ng 'mommy mo. You have to learn your lesson, Zeke. I am your father at gagawin ko ito hindi dahil gusto ko lang. Kaya ikaw ayusin mo ang buhay mo roon," really? Kasalanan ko ba na ganito ako?

"And why would I do that?" this time mas pinili ko na lang na maging mahinahon.

"Because I want, magtino ka lang at hindi ako magda-dalawang isip na pabalikin ka rito. That's the only way, son." Tinalikuran niya ako pagkatapos no'n. Kung minamalas ka nga naman, oh. Kaagad kong dinampot ang cellphone para tawagan si Luca—Ang kanang kamay ng grupo.

"Buti napatawag ka, how are you?"

"I'm fine. How 'bout Adam, is he okay?" si Adam ang nakasama ko sa ambush. Siya rin ang nagdecide na ibangga nalang ang kotse kaysa magpatuloy ng sira ang break.

"Comatose," maikli ngunit alam kong nag-aalala rin siya. Well kahit naman ako. I sighed. Ayaw ko itong gawin but I have no choice.

"I quit. Kayo na ang bahala sa gang, papatulan ko lang ang trip nang tatay ko." Tumawa lang siya. "Sigesige. See you when I see you, bro. Bye!" bago niya pinatay ang tawag.

Tsk. No choice.