ep.2 zawgyi

38 1 0
                                    

Brightအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားသာလို႔ နာရီဝတ္ေလာက္ၾကာေအာင္ winရင္ခြင္ထဲကိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ေက်ာင္တက္ေတာ့မွာမို႔ winလည္း Brightကိုမနိုးခ်င္ေပမယ့္နိုးရတယ္

"ေဟ့ Bright Bright ထေတာ့ေက်ာင္းတက္ေတာ့မယ္"

Brightလည္းမ်က္လုံးအသာဖြင့္ၿပီး winကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ winကသူ႕ကိုၿပဳံးျပလိုက္တယ္ Brightလည္းအျမန္ဆုံးwinရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကို႐ုန္းထြက္သြားတယ္

"ဘာျဖစ္ေနသလဲ မင္းကငါ့ရင္ခြင္ထဲအၾကာႀကီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ဘာလဲငါ့ရင္ခြင္ႏြေးေထြးလြန္းလို႔ထေတာင္မထခ်င္ေတာ့ဘူးလား"

"ကိုယ့္ကိုယ္အထင္မႀကီးေနနဲ႕ ငါမေန႕ညကစာလုပ္လို႔အိပ္ေရးမဝလို႔ ခုလိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ"

"မင္းဘယ္သြားမလဲ မင္းေျခေထာက္နာေသးတယ္မလား"

Brightၿပဳံးတယ္ ႐ႊင္လန္းတဲ့အၿပဳံးေတာ့မဟုတ္ဘူး

"အနာဒီေလာက္ေလးနဲ႕ ငါမေသသြားပါဘူး"

ေျပာၿပီးထြက္သြားလိုက္တယ္ အဲ့လိုစကားကဘာေၾကာင့္ေျပာတက္လည္းဆိုသာ သူ႕မိေထြးကသူ႕ကိုအၿမဲေျပာတဲ့စကားပါ ဘယ္သူေမးေမးသူနာက်င္ရင္ေတာင္မွအဲ့တစ္ခြန္းကိုေျပာေလ့ရွိတယ္

"ဒီကေလးအရမ္းရိုင္းတာ" winသက္ျပင္းခ်ၿပီး သူ႕အတန္းကိုသြားလိုက္တယ္

"ေဟ့win မင္းကအဲ့ကေလးကိုဘယ္မွာေခၚသြားသလဲဟင္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္မင္းကိုလိုက္ရွာသာမေတြ႕ဘူး"

"ဒီနားေလးပဲ မင္းတို႔လိုက္မရွာလို႔မေတြ႕လို႔ေနမွာေပါ့ စကားမမ်ားနဲ႕ဆရာမဝင္လာၿပီ"

Brightကေတာ့တစ္ေယာက္ထဲထိုင္တာ ဘယ္သူမွသူ႕ကိုမေပါင္းခ်င္ဘူး သူကလည္းဘယ္သူ႕ကိုမွဂ႐ုမစိုက္ဘူး ငယ္ငယ္ကတည္းကသူတစ္ေယာက္ထဲပဲေနရသာအက်င့္ျဖစ္ၿပီ သူသူငယ္ခ်င္းလိုခ်င္ေပမယ့္ သူ႕မိေထြးကသူ႕ကိုမေပးထားဘူး Brightလည္းနာခံတယ္ သူမ်ားသူ႕ကိုသူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္ရင္ သူကသူမ်ားနာေအာင္တစ္ခုခုေျပာေလ့ရွိတယ္

Brightထိုင္ေနရင္း တစ္ခ်ိဳ႕က စာ႐ြက္ကိုလုံးၿပီး Brightခုံမွာပစ္လာတယ္ Brightသည္းခံၿပီးစိတ္မဝင္စားဖို႔သူ႕စာကိုဆက္ဖက္လာတယ္

လှည့်စားတဲ့ချစ်ချင်းWo Geschichten leben. Entdecke jetzt