Dit was 'n herfs oggend
my hart se kamerdeure het
toe geklap, en die sleutels
het in die slotte afgebreek.
Maande lank was die kasteel
van my siel se hekke gesluit.
Alles was dood, daar was geen
kleur meer oor nie.
Een wintersaand het jy die hek
afgebreek, jy het weer my wese warm gemaak
met jou teenwoordigheid.
Ek het verstom gestaan en jou verwonder.
Die seisoen buite was winter, maar daar
is nou sommer in my hart danksy jou.
Eweskielik was die kasteel weer kleurvol,
daar was lewe in die vorm van jou hart.
Elmé
YOU ARE READING
HY MET DIE BREI IN SY STEM
PoetryHierdie gedigte is geskryf vir 'n plattelandse boerseun, wat my gewys het hoe dit lyk om "heel" te wees. Sy wese is soos dryfsand dit trek mens in. Jou blonde hare, blou oë en sterk bou is woordeloos geskape na God se beeld. Ps. Ek is so dankbaar...
