រឿង ប្ដីចាស់ ( ចប់ដោយបរិបូរណ៍ )

ភាគបញ្ចប់ ( សុភមង្គលគ្រួសារ )

    ជីមីន បានឲ្យមនុស្សជួយលើកប្រអប់កាដូដ៏ធំមួយ យកទៅជិត ដុងយ៉ុង។

   " ដុងយ៉ុងហា៎! ពូមានរបស់បន្តិចបន្តួចជូនក្មួយណា៎ តែក្មួយត្រូវសន្យាថា ក្មួយត្រូវតែមើលថែរបស់នោះឲ្យបានល្អបំផុត ប្រៀបដូចជាជីវិតរបស់ក្មួយអ៊ីចឹង! "

    " បាទ! ពូមីន ក្មួយនឹងថែរក្សាវាឲ្យល្អ! "

   " បើកទៅ ដុងយ៉ុង! "

     ហ្គូមីន អង្គុយជិត ដុងយ៉ុង នេះរំភើបជាងម្ចាស់កាដូគេទៀត។ ដុងយ៉ុង ក៏បានបើកកាដូរបស់គេថ្នមៗ ស្រាប់តែបានឃើញ នីង នីង គេងនៅក្នុងនោះ ទាំងទឹករីករាយ។ ដុងយ៉ុង ស្ទើរតែ​យំទៅហើយ ព្រោះភ័យជាមួយនឹងកាដូនេះពេក។

   " ក្មួយសន្យាហើយ ហាមលេបសម្ដី! "

   " បាទ! "

  " មីន ឯងលេងស្អីទៀតហើយ? "

" មកពីកូនប្រុសបងទេ មិនលេងចូលកូនខ្ញុំ! ឥឡូវនីង នីង ជាមិត្តរបស់គេហើយ បងក៏ត្រូវតែអនុញ្ញាតឲ្យកូនបងទៅរស់នៅជាមួយខ្ញុំដែរ ដើម្បីឲ្យគេមើលថែ នីង នីង! "

  " តែបងមាបតែកូនមួយទេណា៎មីន! បើគេទៅបាត់បងច្បាស់ជានឹកស្លាប់មិនខានទេ! "

  " ហ៊ើយបងស្រី...ផលិតពីរបីទៀតទៅ ធ្វើកុំពិបាកពេកមើល! "

  ជុងគុក នៅជិតនោះ ក្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងប្រពន្ធខ្លួន។

  // រំលង //

  ក្រោយសប្បាយនឹងការចួបជុំនេះអស់ជាច្រើនម៉ោងមក ជីមីន និងជុងគុក បាននាំកូនៗមកបន្ទប់របស់ពួកគេវិញ។

" នរណាជាអ្នករៀបចំគំនិតនេះហា៎? "

   មិនទាន់បានអង្គុយស្រួលបួលផង ជុងគុក ក៏បានលើកសំណួរនេះឡើងមក ដោយទឹកមុខស្មើ។

  " ម៉ាក់មីនហ្នឹងហើយ! ហិ ហិ ! "

" អូនជួយកូនតា៎! "

  " ជួយកូន? "

   " ត្រូវហើយ ដុងយ៉ុង ជាក្មេងល្អ បើមិនស្រវ៉ាគេទុកទេ ច្បាស់ជាមិនទាន់អ្នកមផ្សេងទេ! យ៉ាងម៉េចអូនឆ្លាតទេ? "

   " ឆ្លាតណាស់ សមតែបីទឹកសន្លប់ស្ដូក! "

  " យី! មនុស្សចាស់ស្អីក៏សាហាវឃោរឃៅរម្លេះ! "