A not-so-special Love Story

45:PRETENTION

MICO's POV

Nagising ako ng may naramdaman akong humahalik sa pisngi ko. And when I open ed my eyes.

"Hi babe." -si nick. Nakangiti sya habang tinititigan ako.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Parang ang sakit padin. Pagkatapos ng kanina parang wala lang nangyari.

Napatingin ako sa orasan ko.

"7 o'clock na pala." Yun lang nasabi ko.

"Yep, tara na sa labas hon, kailangan mo nang kumain." Then he kissed me on the lips.

But i never responded. Gusto kong umiyak, gusto ko syang sampalin. Gusto ko syang tanungin kung bakit nya nagawa sakin to.

Pero may biglang pumasok sa utak ko.

Buntis nga pala si Janna.

Parang gusto ko na namang umiyak.

"Hey, what's wrong?" Nakita ko ang pag aalala ni Nick.

Bigla kong nisip na wala pala akong karapatang magalit.

May anak din si Nick kay Janna, at natural lang na bigyan nya ito ng oras.

"Hon."-Nick

"Hmm. Wala. Tara sa labas." At nauna na kong lumabas ng kwarto.

Alam kong nasasaktan ako, at gustong gusto kong sabihin sa asawa ko ang nangyari kanina. Pero wala akong lakas ng loob. Dahil sa huli alam kong masasaktan lang ako dahil alam kong hindi kayang iawanan ni Nick si Janna.

Pagkatapos kumain, nagligpit lang kami at nahiga na. Normal na ulit si Nick. Yung sweetness nya, kung paano sya makipag usap.

"Kamusta na pala yung problema sa company?" -ako.

"Ah, yun ba hon? Ok ay na yun." Pormal na sagot nya.

"Good." Tsaka na ko tumalikod sa kanya. Niyakap nya ko galing likod.

"Hon, i missed you." Tsaka nya ko hinalikan sa batok. Hindi ako sumagot. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.

Ganito din kaya sya kay Janna?

Bigla na namang sumikip yung dibdib ko.

Hinahalikan parin ako ng asawa ko sa batok. Napapikit ako.

Nasasaktan ako, pero hindi ko masabi kay Nick ang problema.

Alam kong hindi ko sya masisisi kung bakit magkasama sila ni Janna, pero hindi ko din maiwasang masaktan.

Pinaharap nya ko sa kanya.

"Babe, i want you." Then he kissed me.

Mas nasasaktan ako, pakiramdam ko ang tanga tanga ko. Hindi ako makalaban sa asawa ko. Hindi ko masabing nasasaktan ako. Kasi ayokong mawala siya. Ayokong lumaki si baby ng walang ama.

Sumasabay na lang ako sa kanya.

Naramdaman ko ang kamay nya sa ibang parte ng katawan ko. Pero hindi ako umimik. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

Hindi ko alam kung ano nang nangyayari, naramdaman ko nalang ng mag isa kami ni Nick.

Parang naluluha ako. Ganito pala yung pakiramdam na nasasaktan pero nagpapakamartir.

Pagtapos nun, nahiga na si Nick at niyakap ako.

"Goodnight, babe."

"Goodnight." Tsaka ako tumalikod. Naramdaman kong may tumulong luha mula sa mata ko.

Kaya ko to, kaya natin to baby.

Para sa daddy mu .