"အိုက်ယား... အားတွေအရမ်းပြည့်သွားလို့ ဘယ်လိုလုပ်ရပ"
သူနမ်းလိုက်တဲ့ ပါးပြင်ကို ကိုင်ပြီး ကျွန်တော်ကပြောတော့ သူက သဘောတကျနဲ့ကို အော်ရယ်လေတယ်။
"အထူးလေး"
ကျွန်တော်ခေါ်တော့ ရယ်နေရင်းနဲ့ ပြောလေဆိုတဲ့သဘော ခေါင်းတစ်ချက် ညိတ်ပြတယ်။
"ရယ်နေတာ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"
ကျွန်တော်ပြောတော့ အရယ်ရပ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ မကြာဘူး ပြန်ရယ်လာပြီး မောင်ထူး ၊ မင်းနော်။ ဖောက်ဖောက်မလာနဲ့တဲ့ ပြောပြီး ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို လက်သီးနဲ့ ဖွဖွထိုးတယ်။
"တကယ်ပြောတာ အထူးလေးရဲ့"
"အင်းပါ အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီ။ အဘမှ နတ်ပြည်မရောက်ဖူးဘဲ အဲ့တော့ ငါ့မြေးပြောသမျှပေါ့"
"ဟမ် ရန်ကုန်မဟုတ်ဘူးလား"
"ရန်ကုန်က ငါရောက်ဖူးတယ်လေ။ နတ်ပြည့်က ရောက်မှမရောက်ဖူးဘဲ"
"သြော် အဲ့လို။ ဒါနဲ့ အထူးလေး... အလှူရှင်ကို ဘယ်လိုရှာကြမလဲ"
"ငါက ဒီလိုတွေးထားတယ်။ အရင်ဦးဆုံး သတင်းစာထဲမှာ ထည့်မယ်ကွာ။ ပြီးရင် ရုပ်သံလိုင်းကနေပြီးတော့လည်း ကြော်ငြာမယ်။ အဲ့လိုကြော်ငြာမယ်ဆိုရင် စိတ်ပါတဲ့သူကတော့ ဆက်သွယ်မယ်လို့ ထင်တာပဲ။ အဲလိုမဟုတ်လည်း ငါတို့က အရင်ဆုံး မ,တည်လိုက်မယ်ကွာ။ အဲ့လို အရင်မ,တည်လိုက်ပြီး တတ်နိုင်သလောက်ကို အရင်ကုသပေးမယ်။ ပြီးရင် ငါတို့ရဲ့ ပရဟိတအကြောင်းကို လူတွေသိအောင် ရုပ်သံလိုင်းကနေ ပရိုဂရမ်တစ်ခုလုပ်ပြီး တင်ဆက်မယ်။ ဘယ်လိုလဲ"
"ကိုယ့်အထူးလေးက အကုန်လုံးကို သေချာတွေးထားတာပဲ"
"ငါက အလုပ်တစ်ခုလုပ်မယ်ဆို စိတ်ကူးထဲမှာ အကုန်လုံး အစီအစဥ်ဆွဲထားတတ်တာကို သိရဲ့သားနဲ့"
----------***----------
အိမ်ပြန်ရောက်လို့ ညနေခင်း ထမင်းစားကြတော့ ထူးအောင်က သူ့အစီအစဥ်ကို ကျွန်တော့်အဖေကို ပြောပြတယ်။ သူ ဘယ်အတိုင်းအတာအထိ သွားချင်တဲ့အကြောင်း ဘယ်လိုအလှူရှင်တွေ လိုအပ်တယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း ၊ အကုန်လုံးကို စုံအောင်ရှင်းပြတယ်။ အဲ့လို ထူးအောင်ရဲ့ ရှင်းပြချက်ကို နားထောင်ပြီးတော့ အံ့သြစရာကောင်းလောက်အောင် ကျွန်တော့်အိမ်က လူတွေအကုန် ကျွန်တော့်အဖေနဲ့ အမေပါမက မှူးမှူးကပါ စိတ်ဝင်စားတဲ့အကြောင်း ကြားရတော့ ထူးအောင်က အတော်လေးကို ကျေနပ်နေတယ်။
နောက်တော့ အဖေက သူလည်း ပါဝင်မယ်လို့ စာရင်းပေးပြီး ဒီပရောဂျက်ကို ဘယ်ကနေ ဘယ်လို အကောင်အထည်ဖော်ကြမယ်ဆိုတာကို ဆက်ပြီး ဆွေးနွေးကြတယ်။ သုံး ၊ လေးနာရီလောက် ဆွေးနွေးပြီးတဲ့အခါမှာတော့ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လိုစမယ်ဆိုတာကို အသေးစိတ် အစီအစဥ်ချနိုင်ခဲ့တယ်။
" ပျော်လား အထူးလေး"
အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ ကျွန်တော်က မေးလိုက်တယ်။
"အင်း အရမ်းပျော်တယ်"
ပြောပြီး ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်လာတယ်။
"မောင်ထူး... မင်းက ငါ့ရဲ့ အိပ်မက်ဗိသုကာဆရာကြီးပဲ သိလား"
"အိပ်မက်ဗိသုကာဆရာကြီး... ဘာကိုဆိုလိုတာတုန်း"
ဘာကိုဆိုလိုမှန်းမသိတာနဲ့ ကျွန်တော်က ပြန်မေးကြည့်ရတယ်။
"ငါ့ရဲ့အိပ်မက်တွေက ဘယ်လောက်ခက်ခဲနေပါစေ မင်းက ရအောင်ပုံဖော်ပေးနိုင်တယ်လေ။ အဲ့တော့ မင်းက ငါ့ရဲ့ အိပ်မက်ဗိသုကာဆရာကြီးပဲပေါ့"
"အထူးလေးကတော့ကွာ ပြောလည်းပြောတတ်ပ"
တကယ်ပါ။ သူ အရမ်း စကားပြောတတ်လာတယ်။ ကျွန်တော့်မှာ အူယားလွန်းလို့ စိတ်ကိုမထိန်းနိုင်။
"မှန်းစမ်း... ငါ့အမျိုးသားလေး ရင်တွေအရမ်းခုန်နေပြီဟုတ်"
ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကို လက်ဖဝါးကပ်လို့ ပြုံးစစနဲ့ ပြောလာတဲ့ ကျွန်တော့်အထူးလေးကြောင့် ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့တာနဲ့ သူ့မျက်နှာကို ဆွဲမော့ပြီး တအားနမ်းပစ်မိတော့တယ်။
28.3.2022
P_17 (Uni)
Start from the beginning
