"မောင်ထူး ငါ လုပ်ချင်တာလေး တစ်ခုရှိတယ်"
"အင်း ပြောလေ။ အထူးလေး ဘာလုပ်ချင်လို့တုန်း"
"ပိုက်ဆံတော့ အတော်လေးကုန်မှာ ၊ ဒါပေမဲ့ ငါ အရမ်းအရမ်းကို လုပ်ချင်နေတာ"
"ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးပါဘူး။ မင်း လုပ်ချင်တာပဲပြော"
ကျွန်တော်ပြောတော့ အားရဝမ်းသာနဲ့ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ ဝင်ထိုင်တယ်။
"ဒီလိုကွာ ၊ ငါ ဒါကို စဥ်းစားမိနေတာကြာပြီ။ ပိုက်ဆံလည်း အတော်လေးကုန်မှာဆိုတော့ လုပ်ရင်ကောင်းမလား မလုပ်ရင်ကောင်းမလားဆိုပြီး တွေဝေနေခဲ့တာ ၊ အခုကျ အရမ်းအရမ်းလုပ်ချင်လာမိလို့"
"အထူးလေးလုပ်ချင်တာမှန်သမျှကို ဖြည့်ဆည်းပေးဖို့က ကိုယ့်တာဝန်ပဲမို့ လုပ်ချင်တာရှိရင် တွေဝေမနေဘဲ ကိုယ့်ကိုပြောပါ"
"ငါတို့ ရေရှည် ပရဟိတလုပ်ကြမလား"
"ဘယ်လိုမျိုးလဲ"
"ဆေးကုသမှု မခံယူနိုင်တဲ့လူတွေကို ဆေးရုံစရိတ် ထောက်ပံ့ပေးတာမျိုး"
"အင်း ကောင်းသားပဲ။ လုပ်လေ အထူးလေးရဲ့"
"တစ်ယောက် နှစ်ယောက်တင် မဟုတ်ဘူးနော်။ ငါက မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံးမှာရှိတဲ့ ဆေးကုသမှုမခံယူနိုင်တဲ့ လူနာမှန်သမျှကို ထောက်ပံ့ချင်တာ။ အဲ့ဒါ မင်း ဘယ်လိုသဘောရလဲ"
"တစ်နိုင်ငံလုံးအတိုင်းအတာဆိုရင် လွယ်တော့မလွယ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းမှာ အစီစဥ်ရှိတယ်မလား။ ငါ့ကိုပြောပြ"
"အင်း။ အမှန်တော့ ငါက LGBT တွေချည်းပဲစုပြီး အဖွဲ့အစည်းကြီးတစ်ခု တည်ထောင်ချင်တာ။ LGBT မဟုတ်လည်း ရပါတယ်။ LGBT တွေဆိုရင်တော့ ပိုကြိုက်တာပေါ့။ ငါက ငါတို့လိုမျိုး LGBT တွေထဲကနေ ဒီကိစ္စကို စိတ်ဝင်စားတဲ့ လူတွေကို ရှာပြီး ပရဟိတအဖွဲ့ ဖွဲ့ချင်တယ်။ အဲ့ဒီအဖွဲ့ဝင်တွေက အဓိကအလှူရှင်တွေပေါ့ကွာ။ ပြီးတော့ ဘေးကနေ လှူချင်တဲ့လူတွေကိုလည်း လှူလို့ရအောင် လုပ်ပေးထားမယ်။
အဲ့လိုမျိုး အဖွဲ့အစည်းကြီးတစ်ခု ဖြစ်သွားပြီဆိုတာနဲ့ ငါတို့က မြန်မာပြည် အနှံ့အပြားက ဆေးရုံတွေနဲ့ အချိတ်အဆက်လုပ်ပြီး ဆေးကုသမှု မတတ်နိုင်ကြတဲ့ လူနာတွေကို ထောက်ပံ့မယ်။ ဒါမှမဟုတ် ငါတို့ကပဲ ဆရာဝန်တွေငှားရမ်းပြီး နယ်တကာလှည့်လည်လို့ ဆေးအလကားကုသပေးမယ်ကွာ။ အဲ့လိုမျိုး စဥ်းစားထားတယ်။ မင်းရော ဘယ်လိုသဘောရလဲ"
