Till Forever Falls Apart

Our promise |36.5

«Θα συμφωνήσω» μου είπε και σφράγισε τα χείλη μας.

Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του και τον τράβηξα πιο χαμηλά κοντά μου. Αυτός έκανε μερικά βήματα οδηγώντας με στο κρεβάτι του. Ρίχνοντας με απαλά στο κρεβάτι ανέβηκε πάνω μου συνεχίζοντας να με φιλάει. Διέκοψε το φιλί συνεχίζοντας με μικρά φιλιά στον λαιμό.

«Μου αρέσει που είπες πως θα διαβάσεις» του είπα ειρωνικά και γέλασα. Σταμάτησε τα φιλιά και σήκωσε το κεφάλι του για να με κοιτάξει.

«Δεν θυμάμαι να είπα κατι τέτοιο» μου απάντησε παριστάνοντας τον αθώο.

«Ρε ψεύτη!» του είπα γελώντας και γέλασε και αυτός δείχνοντας το υπέροχο χαμόγελο του.

«Προτιμώ εσένα παρά την Άλγεβρα. Δεν είναι ο τύπος μου» μου είπε και με φίλησε.

«Αυτό έλειπε, να προτιμάς την Άλγεβρα!» του είπα γελώντας. Πλησίασε τα χείλη του στα δικά μου και με φίλησε ξανά.

«Δεν θα χορτάσω ποτέ αυτά τα φιλιά» μου είπε και ξαναγύρισε στον λαιμό μου. Έκανε ένα νοητό μονοπάτι από φιλιά που οδηγούσε προς τα κάτω και συνέχισε προς εκείνη την κατεύθυνση.

«Δεν θα έπρεπε να διαβάζουμε τώρα;» τον ρώτησα.

«Κάνουμε κάτι καλύτερο τώρα» μου απάντησε και συνέχισε.

[...]

«Θέλεις;» ρώτησα τον Ίθαν κρατώντας ένα πακέτο μπισκότα.

«Όχι, ευχαριστώ, μωρό μου» μου απάντησε και με πήρε αγκαλιά στον καναπέ.

«Καλύτερα για εμένα» του απάντησα και γελάσαμε.

«Τι να βάλω να δούμε;» με ρώτησε καθώς άνοιξε την τηλεόραση.

«Νομίζω έχεις βαρεθεί γιατί την έχουμε δει πολλές φορές αλλά...»

«Ντόρι;» με ρώτησε χαμογελώντας.

«Ναι... πλιζ» του απάντησα.

«Δεν πρόκειται να βαρεθώ την αγαπημένη σου ταινία, όσες φορές και αν την δούμε.» μου απάντησε και με φίλησε στο μέτωπο.

«Τελικά Άλγεβρα δεν διάβασες...» του είπα μετά από λίγο.

«Δεν πειράζει, είμαι καλός στην Άλγεβρα.» μου απάντησε.

«Εξήγησε μου λίγο: Πώς γίνεται να καταλαβαίνεις μαθηματικά;» τον ρώτησα και γέλασε.

«Επειδή είμαι τέλειος» μου απάντησε.

Καλά αυτό το ξέραμε.